ملی با استرس نشسته بود.به ساعتش نگاه می کرد.خدایا چرا خبری ازش نیست؟دور اتاق قدم میزد.ناگهان تلفن زنگ زد.بله ،جیمی بود.
-سلام جیمی.حال دانکن خوبه؟
- خیلی آسیب دیده.
-به نظرت زنده میمونه.
-نمیدونم ملی.واقعا نمیدونم.رئیس هم تو کماست.بابی و هری هم این جا پیش منن.خیلیا آسیب دیدین.خیلیام همونجا مردن
-وای نه.یعنی ممکنه دانکن....
-ممکنه.ما نمیدونیم
بله این بزرگترین داستان ترازدی تاریخه.اونا میخواستن با هم به دنیا فرمانروایی کنن.اما حیف که مهم ترین جام ینی جام حیات ازش گرفته شد.
کسی که بازیشو به چشم ندیدم اما میتونم از آمارا و سخنانی که درموردش گفته شده بگم اگر بود دیگه کسانی به نام پله و مارادونا معمولی هم به حساب نمیومدن.
کسی که اگه بود توپ طلا برای همه آرزو می شد.ملی لیچ نامزد دانکن ادواردز بود که هیچوقت به او نرسید.
حالا نظرات برخی بزگان درباره او:
یکبار تامی داکرتی ( بازیکن یونایتد بین سال های ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۷) گفت : ” شما می توانید بهترین هایتان را جمع کنید، پله و مارادونا و ...، اما دانکن ادواردز در بین آن ها بهترین بود.”
سر بابی چارلتون (هم تیمی او در یونایتد) او را یک ابرمرد توصیف می کند. چارلتون می گوید : ” اگر مجبور باشم برای مرگ و زندگی بازی کنم و بتوانم یک مرد را همراه خودم داشته باشم، این فرد او (ادواردز) است. او بی نظیر بود. برایم توصیف اینکه او تا چه اندازه خوب بود بسیار دشوار است. همیشه احساس می کردم می توانم به خوبی با هر بازیکنی رقابت کنم، به جز دانکن.
به اندازه ای استعداد داشت که همیشه حس می کردم نسبت به او، درجه دو هستم. او در بازی هیچ نقصی نداشت.”
سر بابی رابسون در مورد او می گوید : ” جثه ی او مرا سورپرایز کرد. او عظیم الجثه بود، در واقع، خیلی قوی و نیرومند.
به زیبایی تکل می زد و زمان بندی اش بی نقص بود.
من او را بهترین بازیکن جوان انگلیس در آن زمان می دانستم.
یقیناً می توانست به یکی از بزرگ ترین بازیکنانی که جهان به خودش دیده تبدیل شود. “
سر استنلی متیوس یکی دیگر از بازیکنان بزرگی است که استعداد ادواردز را تأیید کرده است.
او می گوید : ” شما می توانستید او را در هر جایی از زمین به بازی بگیرید و او هم می توانست به خوبی در آن پست جای بگیرد. حتی اگر چند سال به بازی در یک پست خو گرفته بود. وقتی اوضاع دشوار می شد، دانکن مثل صخره ای در دریای خروشان بود.”
ما شاید بهترین شخصی که می تواند او را توصیف کند مربی اوست. این بازبی بود که ادواردز را در قلب پسرانش جای داد.
سرمربی پیشین یونایتد (بازبی) در مورد او می گوید : ” زمانی که برای اولین بار به اولدترافورد آمد، سعی کردم نقصی در دانکن پیدا کنم. اما هیچ چیز نتوانستم پیدا کنم.او هرگز در فوتبال، (مثل) یک پسربچه نبود. او همیشه یک مرد بود.”
فقط همین بس که در سن 20 سالگی نفر سوم توپ طلا شد.
روحت شاد بزرگترین هافبک تاریخ
