اخراج مربیان و یا به عبارت دیگر مربی سوزی اصطلاحی است که بیشتر در حوزه خلیج فارس شاهد آن هستیم؛ این چیزی است که تجربه آن را به اثبات رسانده است. شیخ نشینان حوزه خلیج فارس که فوتبال برای آنها به تفریحی تبدیل شده است و جولانگاهی است که در آن دلارهای بیشمار خود را به رخ دیگران می کشند تنها و تنها به یک چیز فکر می کنند و آن نتیجه گرفتن و کسب پیروزی است چنانکه حاضرند هر مربی سرشناسی را با کارنامه ای درخشان تنها و تنها به خاطر چند نتیجه بد از کار برکنار کنند و پول او را هم تمام و کمال پرداخت کنند.
نمی توان درباره درست و یا اشتباه بودن اخراج زود هنگام مربیان به قاطعیت سخن گفت چرا که به همان اندازه دلایل و مدارک در درست بودن آن داریم به همان اندازه هم در اشتباه بودن آن داریم و این چیزی است که به راحتی و با اندکی تورق در حافظه فوتبال می توان به آن پی برد.
اخراج مربیان تنها مختص به خلیج فارس نیست. الان در بعضی از کشورهای اروپایی که مهد فوتبال هستند شاهد این معضل (اگر بتوان این نام را برای آن انتخاب کرد) هستیم. ساندرلند در حالیکه تنها چند هفته از آغاز رقابت های لیگ برتر انگلیس می گذرد پائولو دی کانیو سرمربی جنجالی و ایتالیایی خود را از کار برکنار کرد تا نشان دهد کاسه صبر در لیگ جزیره هم خیلی زود لبریز می شود.
دی کانیو اواخر فصل گذشته به عنوان سرمربی ساندرلند انتخاب شد و توانست مانع از سقوط این تیم شود. ساندرلند در فصل جدید رقابت های لیگ برتر انگلیس بسیار ضعیف ظاهر شده است و از پنج بازی تنها یک امتیاز کسب کرده است. عملکرد ضعیف این تیم در فصل جدید باعث شد تا سران این باشگاه خیلی زود دست به کار شوند و سرمربی تیم را که پیکان انتقادات به سمت او است را از کار برکنار کنند تا نخستین مربی اخراجی این فصل لقب گیرد.
اخراج زود هنگام دی کانیو باعث شد تا یورو اسپورت در گزارشی از 10 برکناری جنون آمیز مربیان در لیگ برتر انگلیس پرده بردارد.
- استیو کاپل
او در سال 1996 به عنوان سرمربی منچستر سیتی انتخاب شد تا جانشین آلن یول در این تیم شود اما تنها پس از شش هفته به علت کسب نتایج ضعیف از کار برکنار شد.
- آندره ویلاس بواس
بواس در سال 2011 به عنوان سرمربی چلسی انتخاب شد و رکورد گران قیمت ترین مربی تاریخ را به نام خود ثبت کرد اما تنها پس از چند ماه از کار برکنار شد و جای خود را به دستیارش دی متئو داد. البته این اخراج به نفع آبی پوشان لندن بود چرا که قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کردند.
-کریستیان گروس
او در نوامبر 1997 هدایت تاتنهام را برعهده گرفت و در دسامبر 1998 به علت کسب نتایج ضعیف از کار برکنار شد. تاتنهام در آن زمان برای بقا درلیگ برتر می جنگید.
- رود گولیت
چهره محبوب لاله‌های نارنجی و روسونری در سال 1998 هدایت نیوکاسل را برعهده گرفت. هواداران این تیم انگلیسی امیدوار بودند که با سرمربی نام آشنای خود در لیگ برتر انگلیس خودی نشان دهند اما امید آنها به ناامیدی تبدیل شد و خیلی زود اختلاف بین گولیت و سران باشگاه و بازیکنان بالا گرفت و پس از یک سال ناکامی از کار برکنار شد.
-گراهام ویستلی
این سرمربی انگلیسی در سال 2012 هدایت بریستون را برعهده گرفت اما تنها پس از یک سال با وجود کسب نتایج خوب به همکاری‌اش با این تیم پایان داد.
- استیو کین
چه بسا بتوان گفت که استیو کین منفورترین سرمربی تاریخ باشگاه بلکبرن انگلیس بوده است.هواداران این تیم از سرمربی خود بیزار بودند چنانکه برای او بالگردی اجاره کردند و بر روی آن نوشتند که از تیم ما برو. البته کین یک سال و نیم در بلکبرن مربیگری کرد.
- جان گینر
در سپتامبر 2008 پس از چهار سال خانه نشینی هدایت نیوکاسل را برعهده گرفت اما تنها پس از شش ماه از کار برکنار شد.
- لوئیس فیلیپه اسکولاری
چلسی در سال 2008 اسکولاری برزیلی را به عنوان سرمربی جدید خود انتخاب کرد. اسکولاری تلاش کرد تا فوتبال زیبا و شناور برزیلی را در تیم آبی پوشان لندن عملی کند اما در این ماموریت خود ناکام ماند. کسب نتایج ضعیف و اختلاف با ستاره هایی چون دروگبا و اشلی کول باعث شد تا تنها پس از چند ماه از کار برکنار شود.
- پائولو دی کانیو
این چهره جنجالی ایتالیا که بارها به نژاد پرستی متهم شده است در مارس 2013 هدایت ساندرلند را برعهده گرفت. او آغاز خوبی با ساندرلند داشت و تیمش در داربی برابر نیوکاسل با سه گل به پیروزی رسید تا همه از روزهای خوب او با این تیم سخن گویند اما شاگردان دی کانیو فصل جدید را بسیار بد شروع کردند و در پنج بازی تنها یک امتیاز کسب کرده اند و قعرنشین جدول رده بندی هستند.
