طرفداری- در این مطلب از دیدگاه دو نویسنده سایت طرفداری دو نگاه متفاوت در این زمینه ارائه می شود و شما هم می توانید با نظرات خود این مطلب را کامل تر کنید.
حضور بازیکنان سرباز در تیم تراکتورسازی را باید از دید دیگری هم بررسی کنیم که در این صورت می توان آن را یک اقدام مثبت ارزیابی کرد. با توجه به اینکه بازیکنانی که دوره خدمت شان فرا می رسد و طبق قوانین کشوری بایستی دو سال به عنوان سرباز خدمت کنند چه بهتر که این دوران را در یک تیم حرفه ای مانند تراکتورسازی بگذرانند تا ضمن پشت سر گذاشتن این دوران، آمادگی خود را نیز حفظ کرده و از سطح اول فوتبال دور نشوند.
به هر حال چه بخواهیم و چه نخواهیم هر جوانی باید این دوره را بگذراند و فراهم کردن این شرایط برای بازیکنان سطح بالای کشور از سوی تیم تراکتورسازی بسیار امری مثبت است و نباید آنرا مورد نقد قرار داد. بیایید فرض کنیم که این قانون لغو شود و بازیکنان سرباز در اوج دوران بازیگری شان به تیم هایی سطح پایین یا حتی آماتور نظامی بروند، آنگاه چه کسی می تواند تضمین کند که پس از پایان دوران خدمت بازهم می توانیم همان کیفیت سابق را از آنها ببینم؟
به هر حال باید قبول کنیم که این قانون در فوتبال ما وضع شده و در حال اجراست و بایستی به آن احترام بگذاریم.
در طول سال هایی که این قانون وضع شده، تیم تراکتورسازی با جذب بازیکنان واجد شرایط ضمن استفاده فنی خوب از این بازیکنان، شرایط حفظ آمادگی آنان را نیز فراهم کرده است. به جرات می توان گفت بازیکنان سرباز حاضر در تیم تراکتورسازی، همیشه جزو بهترین های این تیم بودند و کمتر بازیکنی از این گروه بوده که پس از اتمام دوران بازی اش در این تیم سطح فوتبالی اش افت نموده باشد.
با این اوصاف مشخص است که این یک معامله دو سر برد است. هم تراکتورسازی با حضور این بازیکنان از لحاظ فنی سود می کند و هم خود این بازیکنان در یک شرایط ایده آل دوران خدمت خود را سپری می کنند.
حضور بازیکنان سرباز در تیم تراکتورسازی را می توان از چند منظر مورد نقد قرار داد. در این قضیه هم خود بازیکن هم باشگاه تراکتورسازی و هم سایر تیم های لیگ برتری متحمل ضررهایی می شوند که در این مطلب به آنها اشاره خواهد شد.
حضور در باشگاهی که شاید بازیکن هیچ میل و رغبتی در به حضور در آن را ندارد و دلیل حضورش پشت سر گذاشتن دوران خدمت سربازی، دور نماندن از سطح اول فوتبال کشور و دریافتی بیشتر نسبت به سایر تیم های نظامی می باشد نمی تواند شرایطی را فراهم کند که بازیکن با تمامی توان خود در آن تیم فعالیت کند. نمونه های زیادی را طی این سال ها شاهد بودیم که صرفا برای نیل به اهداف بالا در باشگاه تراکتورسازی حضور پیدا کردند و با کارنامه و کارایی نه چندان درخشان این تیم را ترک کردند و هیچ انگشت اتهامی به سویشان دراز نشد.
دلیل بالا خود یک موضوع مهم است که نشان می دهد تراکتورسازی چندان هم از جذب سرباز مورد نفع قرار نمی گیرد. البته این موضوع به همین جا ختم نمی شود و ابعاد گسترده تری نیز دارد. خرید بازیکن سرباز با هر کیفیتی که دارد، جز دو سال بازی و سپس ترک تراکتورسازی و خالی ماندن دست سرمربی و حذف مقوله پشتوانه سازی نتیجه دیگری در این سال ها برای این تیم نداشته است. تجربه نشان داده که اکثر بازیکنان سرباز پس از دوران خدمت شان تراکتور را ترک کرده اند، پس نمی توان در دراز مدت به حضورشان دل بست و حضور موقت این بازیکنان در تراکتورسازی هر چقدر از لحاظ کمی بیشتر باشد، بیشتر به این تیم ضربه می زند چرا که خرید این بازیکنان به منزله اسپری هایی است که هنگام مصدومیت بازیکنان در حین بازی به آنها زده می شود و خاصیتی موقتی دارد. به این ترتیب متوجه می شویم که یک یا دو سال حضور و درخشش ارزش آنرا ندارد که باشگاه بزرگی چون تراکتورسازی بخاطر قید پشتوانه سازی را زده و به یک رستوران سرراهی تبدیل شود.
در زمینه متضرر شدن سایر باشگاه ها از این قضیه هم که همه کاملا به موضوع واقف هستیم و نیاز به توضیح زیادی در این خصوص نیست. در این رابطه سازمان لیگ با همکاری نهادهای مربوطه می تواند شرایطی را فراهم کند که هر تیم لیگ برتری همانند سهمیه بازیکنان خارجی یا امید، بتواند از تعداد مصوبی بازیکن سرباز در هر فصل استفاده کند. بدون شک وضع این قانون هم می توانند باعث اجرای بهتر عدالت شود و هم اعتراضات در این مورد را به حداقل برساند.
با مطالبی که در بالا اشاره شد به این نتیجه می رسیم که با بررسی تمامی موارد حضور بازیکن سرباز در تیم تراکتورسازی چندان هم به نفع این تیم نیست و اگر به قضیه کمی عمیق تر نگاه کنیم حنی ضررهایی هم برای این باشگاه دارد که نمونه بارز آن غفلت از مقوله پشتوانه سازی می باشد.
این دو نظر از سوی نویسندگان سایت طرفداری بود که ارائه شد. حال نظر شما در این مورد چیست؟
