طرفداری- به گزارش Goal.com، آنخل دی ماریا، کسی که همراه با یارانش در آرژانتین ماموریت دارد تا آلبی سلسته را به قهرمانی برساند، در گفت گویی مفصل از آرزوهای خود گفت؛ این وینگر 27 ساله، تاکید کرد که هیچگاه راضی نخواهد بود، مگر اینکه بتواند همراه با کشورش به یک قهرمانی دست پیدا کند. این درحالی است که او، در فصل 2013/14 لیگ قهرمانان اروپا، موفق شد با رئال مادرید به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا برسد، اما در برزیل، موفق نشد همراه با آلبی سلسته به قهرمانی جام جهانی برسد و تک گل ماریو گوتسه در وقت های اضافه، قهرمانی را از آرژانتین گرفت. در مصاحبه اختصاصی وب سایت رسمی کوپا آمریکا با این ستاره آرژانتینی نیز، هافبک منچستر یونایتد در مورد ناکامی آرژانتین در برزیل صحبت کرد و از خوشحالی حضور در کنار لیونل مسی و سایر ستارگان آرژانتین صحبت کرد. در ادامه نیز مصاحبه سایت رسمی رقابت ها با این ستاره را مرور خواهیم کرد.
* شما خالکوبی ای را روی بازویتان دارید که می گوید، 'به دنیا آمدن در پردریل، بهترین اتفاقی بود که در زندگی من افتاد'؛ پدریال نام خیابانی است که شما در روزاریو در آن بزرگ شدید. چه چیزی در آن جا یاد گرفتید؟
همه به گذشته نگاه می کنند و در مورد نکات مهمی که در زندگیشان اتفاق افاده صحبت می کنند. برای من، مهم ترین اتفاق و یکی از ویژه ترین اتفاق ها این بود که در آن جا رشد کردم. در آن جا دوستانی پیدا کردم که برای تمام عمر در کنارم می مانند. از زمانی که من کودک بودم تا زمانی که به این مرحله رسیدم، آن ها همیشه کنار من بودند. اولین چیزی که شما یاد می گیرید، قربانی کردن خودتان است و اینکه چگونه پیش می روید. شما یاد می گیرید که در کمک به پدر و مادرتان سفره را بچینید، یاد می گیرید که برای کار کردن بجنگید و تلاش کنید. آن گاه شما ارزش ها را می آموزید. این دلیلی است که هرگاه من این پیراهن را به تن می کنم، چه باشگاهی و چه ملی، به این فکر می کنم که چه اتفاقاتی برای من در کودکی افتاده است. من ارزش این پیراهن را می دانم و همه این ها ریشه در کودکی من دارد.
* زندگی شما در گذشته چگونه بود؟
سخت بود. پدرم تمام روز کار می کرد. او پنج صبح بیدار می شد و تا ده شب کار می کرد. هر روز داستان به این شکل بود. زمانی که او برای پخش کردن ذغال بیرون می رفت، با یک کیسه پر می رفت و تمام سعی خود را می کرد تا آن ها را بفروشد. او هیچ زمانی را برای کار کردن از دست نمی داد. خواهرم هم به ما زمانی که مدرسه می رفتیم کمک می کرد. او جوانتر از ما بود، اما به ما کمک می کرد تا کیف هایمان را جا به جا کنیم.
* هر چند وقت یک بار شما در مورد زندگی فکر می کنید.
شما هیچگاه نمی توانید گذشته خود را فراموش کنید. هرگاه من به زمین فوتبال قدم می گذارم، اولین چیزی که به ذهنم می رسد، زمان کودکی ام است. من همچنین از دخترم، همسرم، پدر و مادرم، خواهرم و تمام کسانی که برای من جنگیدند تا من به اینجا برسم تشکر می کنم. آن ها همیشه در زمان های خوب و بد، پشتیان و همراه من بودند. از دوستانم در پردریل نیز تشکر می کنم. روزی نیست که من به یاد این افراد نباشم.
* اگر فوتبالیست نمی شدید، به چه کاری علاقه داشتید؟
گفتنش سخت است، اما احتمالا مانند پدرم می رفتم و ذغال فروش می شدم. درس خواندن قطعاً هیچگاه مورد علاقه من نبوده است و احتمالا من هم کنار پدرم به کار مشغول می شدم.
* چه چیزی در شما، نسبت به زمانی که یک پسرک ذغال فروش بودید، تغییر کرده است؟
من همیشه سعی می کنم که همان انسان باشم و همیشه هم همینگونه بوده است. همیشه سعی می کنم زمانی که این پیراهن را می پوشم، نشان دهم که برای من این پیراه به معنای همه چیز است. هر زمان که با آرژانتین به میدان می روم، به مانند زمانی است که برای اولین بار به میدان می روم و تمام توانم را برای تیم می گذارم، چرا که باید این موضوع را به مربی نشان دهم.
* به اینجا رسیدن، شما را تغییر داده است؟
اگر تغییری باشد، خواست خود شماست و چیز دیگری عامل آن نیست. من هیچگاه تغییر نکرده ام و تغییر هم نخواهم کرد. دلیل این موضوع این است که افرادی که کنار من هستند، همچنان همان افرادی هستند که بودند و دوستان من، برای من به معنای انسان های فراموش نشدنی هستند
* به شما لقب بازیکنِ مردم را داده اند.
مردم این چیزها را می گویند، اما هم چنان که پیشتر گفتم، من تنها سعی می کنم برای پیراهنی که پوشیدم بجنگم؛ حتی اگر میلیون ها سال هم پیراهن تیم ملی را بپوشم، باز هم از پوشیدن آن خسته نمی شوم و بهترین نمایشم را برای تیم ملی اجرا خواهم کرد. بعضی از مردم از من انتقاد می کنند، بعضی به من لقب های خوب می دهند، اما تنها نکته ای که برای من مهم است، احترام به پیراهنی است که می پوشم.
* آرژانتین برای شما به چه معناست؟
آرژانتین همه چیز من است. حضور در دو جام جهانی با آرژانتین و حضور در دومین کوپا آمریکا برای من به معنای همه چیز است. من بسیار از این موضوع خوشنود هستم و امیدوارم بالاخره همراه با تیم ملی، به قهرمانی برسم.
* آخرین باری که آرژانتین قهرمان جامی شد، المپیک 2008 پکن بود، جایی که شما گل قهرمانی را زدید.
درست است. این گل چیزی است که هم چنان گاهی اوقات از تلویزیون پخش می شود و من هیچگاه این گل را فراموش نمی کنم. این گل، یکی از بهترین گل های دوران ورزشی من بود. داشتن مدال قهرمانی المپیک، واقعاً چیز بزرگی است.
* چه زمانی در تیم ملی، خوشحال ترین فرد بودی؟
زمانی که به فینال جام جهانی برزیل راه یافتیم، واقعاً خوشحال بودم. زمان بسیار حساس و حیاتی ای در دوران بازی من بود. ما تیم مدعی نبودیم، اما تمام توان خود را گذاشتیم تا بتوانیم پیروز رقابت ها شویم و تاریخ ساز بشویم. مدتی بعد، آرژانتین را به فینال جام جهانی باز گرداندیم. ما همیشه می گوییم که می خواهیم اسطوره باشیم، اما همچنان زمان زیادی باقی مانده است که باید در این زمان، کارهای بزرگ تری را انجام دهیم.
* البته این خاطره باید برای شما تلخ و شیرین باشد، نه تنها به خاطر نتیجه پایانی، بلکه به خاطر اینکه نتوانستید به علت مصدومیت بازی کنید.
توضیح آن سخت است چرا که رسیدن به فینال رقابت ها فوق العاده بود. اما بازی نکردن در آن افتضاح و ناراحت کننده بود. من سعی کردم تا جایی که ممکن است بازی کنم، اما تصمیم مربی این بود که به میدان نروم، چرا که او می خواست تیم در آماده ترین شرایط به میدان برود. ما در فینال نیز بسیار خوب بازی کردیم، اما بد شانس بودیم. تکرار می کنم، ما تاریخ ساز شدیم، تیم مدعی ای نبودیم و کسی انتظار فینال را از ما نداشت. آنخل دی ماریا، قبل و بعد جام جهانی تغییر زیادی کرد و حالا همه چیز متفاوت تر است.
* آیا روابط شما با هواداران تغییر کرده است؟
فکر می کنم این تغییر رابطه، از زمانی آغاز شد که من قبل از جام جهانی، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شدم. مردم دیدند که من تمام تلاش خودم را برای موفقیت تیم می کنم و بنابراین، همه از عملکرد ما راضی بودند.
* به نظر می رسد هواداران، پس از جام جهانی بیشتر به آرژانتین احترام می گذارند، موافقید؟
فکر می کنم هواداران همیشه حامی ما و تیم ملی بوده اند. چیزی که بارز است اما، این است که آرژانتین برای مدت زیادی است که قهرمان رقابتی نشده است و این موضوع، غیر قابل درک است. آن ها از ما می خواهند که تمام تلاش خودمان را انجام دهیم. من فکر می کنم رسیدن به فینال موضوع خوبی بود، اما برای آرژانتین کافی نیست. با رسیدن به فینال اما، مردم ما را باور کرده اند، می دانند که ما تمام تلاش خود را انجام می دهیم. ما در برابر پاراگوئه خوب کار را آغاز کردیم، در برابر اروگوئه بهتر شدیم و امیدوارم این روند همچنان ادامه داشته باشد.
* در فوتبال، چه چیزی را دوست ندارید؟
من فکر می کنم موضوعی که نه تنها برای من، بلکه برای همه افراد مشهور در دنیای فوتبال رخ داده است، نداشتن آزادی در دنیای بیرون است. من نمی توانم با دخترم راحت باشم و به پارک بروم. به خاطر علاقه مردم، برخی راحتی ها را از دست دادم که این موضوع، من را اذیت می کند.
* قسمت دوم مصاحبه مفصل دی ماریا را می توانید از اینجا بخوانید.
