طرفداری - زمانی که رافا بنیتز پیش از اتمام فصل تصمیم به ترک ناپولی گرفت، شاید کمتر کسی از شنیدن این خبر شگفت زده شده باشد، به خصوص زمانی که مقصد، عشق دوران کودکی و باشگاه پر افتخاری چون رئال مادرید است.
از سوی دیگر، ناپولی در فصل 15-2014 و بر خلاف سال های اخیر، پر فراز و نشیب تر از همیشه ظاهر شد. آنها در سری آ در حالی که در پاره ای از فصل برای کسب نایب قهرمانی می جنگیدند در نهایت به رتبه پنجم تنزل پیدا کردند و فصل آینده باید در لیگ اروپا به میدان بروند. در کوپا ایتالیا، تیم رافا بنتیز در یک قدمی فینال با پذیرش شکست برابر لاتزیو از صعود به فینال بازماند و همین سناریو در لیگ اروپا، برابر تیم نه چندان شناخته شده دنیپرو اوکراین تکرار شد تا ناپولی در هر سه جام ناکام باقی بماند و حالا بسیاری از ستارگان این تیم سودای جدایی سر داده اند.
با کنار هم قرار دادن این دو اتفاق (جدایی بنیتز و فصل ناموفق پارتینوپی) تزریق خون تازه، البته به رهبری یک سرمربی باتجربه اجتناب ناپذیر به نظر می رسید، اما آئورلیو دی لورنتیس، مالک ناپولی در یک تصمیم قمار گونه هدایت تیمش را به یک مرد 56 ساله ناشناخته سپرد.
این فرد کسی نبود جز مائوریتزیو ساری، کسی که طی 25 سال مربیگری، هدایت 18 تیم باشگاهی را بر عهده داشته و تنها یک فصل سابقه مربیگری در سری آ را دارد. البته او در ایتالیا فردی شناخته شده است، نه به خاطر عینک ته استکانی و سیگار کشیدن های کنار زمین، بلکه به دلیل سبک ایتالیایی نابی که تیم هایش بازی می کنند.
ساری متولد ناپل است، اما در دوران نوجوانی مجبور به ترک این شهر شد و به توسکانی (استانی با مرکزیت فلورانس) نقل مکان کرد، با این وجود همیشه قلبش در ناپل باقی ماند. ساری سالها پس از ترک ناپل می گوید:
این طبیعی است که عاشق تیمی باشی که متعلق به شهر محل تولدت باشد. البته من در زمان نوجوانی (در توسکانی) در بین رفقایم تنها کسی بودم که طرفدار ناپل بودم و بقیه آنها تیم های بزرگ شمالی مانند یوونتوس، اینتر و میلان را ترجیح می دادند.
ساری پس از سپری کردن یک دوره ناموفق به عنوان بازیکن آماتور، مربیگری را از سال 1990 در توسکانی آغاز کرد. او در ابتدای راه قرار داشت و تقریبا به سرعت تیم باشگاهی اش را تغییر می داد، به طوری که طی یک دهه هدایت 6 تیم محلی را بر عهده گرفت. سال 2000 را می توان شروع دوران حرفه ای مربی گری ساری نامید، زمانی که باشگاه آث سانسووینو از لیگ استانی توسکانی به ساری 41 ساله پیشنهاد مربیگری داد. ساری در همان سال ادعا کرد در صورتی که این تیم را به مقام قهرمانی نرساند از دنیای مربیگری خداحافظی خواهد کرد و نتیجه هم آخر فصل کاملا مشخص بود: کسب مقام قهرمانی و صعود تیم محلی سانسووینو به رقابت های سری D فوتبال ایتالیا. جاه طلبی های این مربی به اینجا ختم نشد و او توانست دو سال بعد این باشگاه را به سری C2 ایتالیا برساند. او اگرچه سال بعد از این تیم جدا شد، اما توانست به همراه یک تیم دیگر به رقابت های C1 صعود کند.
حالا ساری در ایتالیا به عنوان یک تضمین کننده برای صعود به دسته بالاتر در ایتالیا شناخته شده بود و همین باعث شد تا تیم پسکارا، حاضر در سری B، در سال 2005 وی را به عنوان سرمربی انتخاب کند. او در پسکارا چندان موفق نبود، اما جرقه های شهرت سال بعد (فصل 07-2006) و پس از بر عهده گرفتن هدایت تیم آرتزو در سری B زده شد. زمانی که ساری توانست در آن فصل تیم پرستاره یوونتوس که به دسته پایین تر سقوط کرده بود را با نتیجه 2-2 متوقف کند. شاگردان ساری در کوپا ایتالیا هم توانستند در همان فصل میلان را در بازی برگشت 1-0 شکست دهند. اگرچه در مجموع حذف شدند.
پس از گذشت 4 سال ناموفق در دسته های پایین تر، سرانجام امپولی که فصل قبل در آستانه سقوط به سری C قرار داشت، مائوریتزیو ساری را به عنوان سرمربی خود در فصل 13-2012 برگزید. ساری که حالا باتجربه تر از قبل به نظر می رسید، توانست در اولین فصل حضورش این تیم را به مقام چهارم برساند، اگرچه با شکست در پلی آف از صعود به دسته بالاتر بازماند. اما به هر حال صبر و شکیبایی مدیران امپولی خیلی زود جواب داد و ساری در فصل 14-2013 به همراه این تیم توانست با کسب رتبه دوم، به سری A، بالاترین سطح فوتبال ایتالیا صعود کند.
با آغاز فصل 15-2014، خیلی ها بر این باور بودند که تیم ساری بیش از یک فصل نمی تواند در سری آ دوام بیاورد و امپولی را مدعی اصلی سقوط به دسته پایین تر می دانستند. علاوه بر آن، حضور مائوریتزیو ساری بر روی نیمکت این تیم با نداشتن تجربه مربیگری در سری آ و البته به عنوان ارزان ترین مربی حاضر در لیگ این باور را پر رنگ تر هم کرده بود. ساری درباره دستمزد خود در سری آ پاسخ زیرکانه ای می دهد:
در واقع من خیلی خوش شانس هستم، چون آنها برای کاری به من دستمزد می دهند که حاضرم آن را مجانی هم انجام دهم!
امپولیِ ساری با تلفیقی از بازیکنان باتجربه چون فرانچسکو تاوانو و ماسیمو ماکارونه و جوانان مستعدی چون دنیله روگانی و ریکاردو ساپونارا در سری آ ماند. آنها پانزدهم شدند و 8 امتیاز هم از منطقه سقوط فاصله داشتند. ساری علاوه بر حفظ امپولی در سری آ، نتایج درخشانی هم در برابر تیم های بزرگ کسب کرد. آنها توانستند لاتزیو را شکست دهند. ناپولی، تیم جدید ساری را نیز با نتیجه 4-2 مغلوب کردند. در این بین نیاید از تساوی های ارزشمند امپولی در برابر نام های بزرگ سری آ نظیر رم و میلان هم به راحتی گذشت.
حالا مائوریتزیو ساری در سن 56 سالگی همانند جوانی می ماند که در سرزمین دوران کودکی به دنبال اثبات خود و البته سبک فوتبالش به ایتالیا و اروپاست. او بهتر از هر کسی می داند که در ناپولی با مشکلات فراوانی رو به رو خواهد شد که حل آنها چندان هم آسان به نظر نمی رسد. اما به هر حال این انتخاب برای فوتبال ایتالیا و سری آ هیجان انگیز وجذاب خواهد بود و بار دیگر مهر تائیدی است بر این نکته که می توان با هدایت تیم های کوچک به اهداف بزرگ دست یافت.
