طرفداری-
در منطقه Säbener Straße اسپانیایی صحبت می‌‌شود. نه در در زمین تمرین بایرن مونیخ و نه در رختکن تیم که معمولا آلمانی و انگلیسی صحبت می‌‌شود. به جز این دو، در بقیه جاه‌ها اسپانیایی به گوش می‌‌رسد. ۱۰ اسپانیایی در آنجا هستند؛ ۵ بازیکن، به اضافه پپ و ۴ دستیارش. یکی از عکاسان در بازی با هرتا برلین حتی به این نیاز نداشت که به بازیکنان اسپانیایی بگوید که کنار هم ژست بگیرند زیرا ۵ تا از ۷ نیمکت نشین بایرن مونیخ در آن بازی اسپانیایی بودند.
این تازه نیمکت تیم بود. خاوی مارتینز از مصدومیت برگشته است و حداقل یک نیمه جلو بارسلونا بازی خواهد کرد. در بازی چهارشنبه احتمالا همانقدر بازیکن اسپانیایی در ترکیب بایرن مونیخ خواهد بود که در ترکیب بارسلونا حضور دارند. در بایرن مارتینز، آلکانتارا، برنات و آلونسو و در آن سو پیکه، آلبا، بوسکتس و اینیستا.
وقتی آلونسو به بایرن رفت، گروهی از اهل رسانه از اشغال آنجا به دست اسپانیایی‌ها ناله می‌‌کردند. به اضافه آن، تیاگو در اسپانیا درمان می‌‌شد و صحبت‌ها در مورد اینکه آیا واقعاً دکتر مولر صلاحت آنجا را دارد، بالا گرفته بود. در آن زمان، سامر و رومینیگه با عصبانیت گفتند که گروهی از خبرنگاران تنگ نظر سبب این بحث‌ها شده اند و هنوز در قهرمانی جهان غرق هستند.
گواردیولا فکر می‌‌کند بین المللی تر شدن تیم مفید خواهد بود البته به دنبال این است که قلعه او فرو نریزد. با اینکه صحبت‌های در مورد راحت نبودن بازیکنانی نظیر گوتسه و شوان اشتایگر با سیستم جدید وجود داشت و آنها انتظار دقایق بازی بیشتری را داشتند، اما نتیجه خوب بود. رینا می‌‌گوید:"در رختکن جایی برای خودپسندی وجود ندارد."
هواداران اما قطعا شک و شبهاتی دارند؛ استعداد تیاگو، سرعت برنات و کنترل آلونسو در ابتدا این بحث‌ها را از بین برد. مارتینز که از اول اینجا بود و سه گانه بود، شور و اشتیاق عجیبی در تیم دارد و باید دوباره زیر نظر گواردیولا یاد می‌‌گرفت. مثل رینا که نبودش غیر ممکن است.
اگر بازیکنان بایرن مجبور هستند "روش اسپانیایی" را یاد بگیرند، بازیکنان اسپانیایی هم باید به آلمانی عادت کنند. سیستم آنها کمی سر راست تر است و بر اساس پاس کمتر و ضد حمله بیشتر است. درون و بیرون زمین این مساله راحت نبوده است اما حالا در Säbener Straße, از نظر تعداد نفرات تعادل وجود دارد.
برنات می‌‌گوید خیلی جوان بوده که وارد یک کشور جدید شده است اما خوبی فوتبال این است که همه آن را بازی می‌‌کنند. وقتی از برنات سوال می‌‌شود با چه بازیکنانی راحت تر است او کمی خجالت می‌‌کشد و می‌‌گوید آنهایی که اسپانیایی بلد هستند.
مارتینز می‌‌گوید عادت کردن به اینجا آسان نیست. برای آلونسو این تفاوت‌ها چیزی بود که از آن استقبال می‌‌کرد. او آن را یک چالش می‌‌داند. او می‌‌گوید لیگ آلمان حتما چیزی دارد که آن را الگو قرار می‌‌دهند.
تیاگو می‌‌گوید که می‌‌خواهد با تفاوت‌های کشور جدید کنار بیاید. برنات هم می‌‌گوید آلمان کشور دوست داشتنی است. در مورد مردم آلمان هم می‌‌گوید:"آنها رک هستند و این گاهی اوقات خوب است و گاهی اوقات نه".
در حقیقت مارتینز از همه بهتر حرف می‌‌زند. او می‌‌تواند به آلمانی مصاحبه کند و یکی از اعضای باشگاه هم کنارش می‌‌نشیند که البته پس از سه سال انتظار این است که بهتر صحبت کند. با این حال، آن مصدومیت یک ساله به او کمک کرده است که حداقل از نظر زبانی پیشرفت کند.
مارتینز می‌‌گوید:"مصدومیت سخت است. اینکه بیدار شوم و ببینم که نمی توانم از آنچه دوست دارم لذت ببرم، دردناک بود. حتی خواب تمرینات را می‌‌دیدم. در بخش‌های از دوران ریکاوری شما به خود می‌‌گویید که ` لعنتی، احتمالا نمی‌‌توانم از پسش بر بیایم `
"با این حال یک مزیت در دوران مصدومیت است که همان یادگیری زبان است. من سه سال است اینجا هستم و آلمانی من خوب است."
این هفته، اسپانیایی‌های بایرن مونیخ به اسپانیا بر می‌‌گردند. برای تیاگو و رینا این بازگشت، معنای عمیق تری دارد: آنها به خانه یعنی باشگاهی که از سیستم جوانان آن شروع به کار کردند، بر می‌‌گردند. تیاگو حتی شاید با برادرش رافینها هم روبرو شود. با این حال هر ۱۰ اسپانیایی باشگاه بایرن مونیخ، یک کلمه کلیدی را در ذهن دارند و آن کلمه کلیدی "اسپانیایی" نیست و یا "بایرن" است، یا "مونیخ".
وقتی از تیاگو سوال می‌‌شود که آیا کمی احساسات دو جانبه‌ای دارد، شفاف پاسخ می‌‌دهد:"من بازیکن بایرن مونیخ هستم و می‌‌خواهم که بایرن مونیخ به فینال برود."
