طرفداری- استفاده از گزارشگرهای باتجربه ولی با اطلاعات کم همیشه باعث آزار هواداران و بینندگان فوتبال در ایران شده است.
داستان روی اعصاب بودن گزارشگران تلویزیونی در ایران قصه امروز و دیروز فوتبال‌دوستان ایرانی نبوده است. در این مورد کم نگفته‌ایم و کم نشنیده‌اید اما دوست داریم با تکرار مکررات شاید تغییری در این رویه غلط تلویزیون ملی ایجاد شود.
آخرین شاهکار تلویزیون ایران و گزارشگران " مطلع و هوشمندش " بازی دیشب لیورپول در مقابل ساندرلند بود که از شبکه ورزش سیما بر روی آنتن رفت. این بازی علاوه بر زیبایی‌هایی که داشت نکاتی جالب را هم به همراه داشت که شاید بیش از پیش باعث جذابیت این مسابقه بود.
بله گزارشگر بازی کسی جز سرهنگ علیفر نبود. کارشناس خبره مسائل دفاعی تیم‌ها و کسی که بدون شک از الکس فرگوسن و خوزه مورینیو هم در عرصه مربیگری تجربه بیشتری دارد. به راستی چرا سرالکس فرگوسن با تجربه‌ای بیش از 30 سال مربیگری هنوز نمی‌داند دفاع خطی مشکل تیم‌های اوست ؟ یا خوزه مورینیو و ویسنته دلبوسکه هنوز هم به استفاده از دفاع خطی اصرار می‌ورزند؟ این مربیان کم‌تجربه و آماتور چرا تجربیات سرهنگ را برای موفقیت تیمشان به کار نمی‌گیرند ؟
سرهنگ علیفر مدت‌هاست جواب این سوال را در جیبش را دارد ولی حیف که خوزه مورینیو و سرالکس فرگوسن گوش شنوا ندارند و از تجربیات این مربی بزرگ فوتبال استفاده نمی‌کنند. آقای علیفر محال است در تمام مسابقاتی که گزارش آن را بر عهده دارد از دفاع خطی تیم‌ها انتقاد نکند و مشکلات دفاع خطی را ده‌ها بار در حین بازی تکرار نکند. انتفاد از دفاع خطی چیزی است که حتی گزارشگران سیما هم از نظرات اقای علیفر در مورد آن به نوعی با تمسخر و خنده یاد می‌کنند اما او همچنان معتقد است بهترین مربیان جهان چیزی نمی‌دانند و او همه چیز دان فوتبال است !
تیم ساندرلند هم البته از این قاعده مستثنی نبود و به گفته آقای علیفر در هر سه گل دفاع خطی ضعیف این تیم باعث شد که یاران مارتین اونیل سه بار دروازه خود را باز شده ببینند. در صحنه گل اول که رحیم استرلینگ به ثمر رساند آقای علیفر با انتفاد از مارتین اونیل سرمربی باتجربه ساندرلند گفت: " بله دیگر از دفاع خطی چیز دیگری انتظار نمی‌رود. دفاع خطی ساندرلند موقعیت را در اختیار استرلینگ قرار داد و وی هم به راحتی آب خوردن دروازه این تیم را باز کرد. "
از گفتار کارشناسانه سرهنگ هم که بگذریم یکی از مصائب همیشگی ما که البته مختص گزارش‌های شخص استاد علیفر هم نیست وضع تلفظ نام بازیکنان و مربیان تیم‌هاست. بگذریم از این که بعضی اسامی سخت است و نمی‌توان آن‌ها را به خوبی تلفظ کرد یا این که بازیکنان بعضی تیم‌ها آنچنان شناخته شده نیستند که اسم آن‌ها را به خوبی بدانیم اما نکته جالب و عجیب اینجاست که بعضی‌ها حتی راحت‌ترین اسم‌ها را نیز نمی‌توانند درست تلفظ کنند.
سرهنگ علیفر که ید طولایی در گزارشگری دارد آیا تاکنون نام برندن راجرز را نشنیده بود ؟ برندن راجرز سرمربی یکی از تیم‌های بزرگ انگلستان است و بدون شک یکی از کسانی است که اگر فوتبالی باشید حتما او را می‌شناسید. آقای علیفر در طول بازی دیشب برندن راجرز سرمربی لیورپول را دقیقا مثل املای کلمه نام او " برندن رادگرز " صدا کرد و تا پایان مسابقه هم به اشتباهش ادامه داد و انگار به علت دیروقت بودن مسابقه کسی هم در آن شبکه نبود که به او صحیح کلمه را بگوید یا این که البته شعور مخاطب ارزشی برای مسئولان شبکه نداشت.
به راستی با وجود این همه جوان جویای نام در این کشور که همه به زبان انگلیسی و مطبوعات و رسانه‌های روز دنیا دسترسی دارند و بیشترین اطلاعات را دارند چه دلیلی دارد که فردی با این سطح اطلاعات حداقل در هر هفته 90 دقیقه اطلاعات غلط به مردم بدهد؟
از یاد نبریم که اصرار بر استفاده از گزارشگران کم اطلاع و ضعیف چیزی جز توهین به شعور مخاطب نخواهد بود!
