این روزا همه دنبال حاشیه سازی واسه کریس هستن.طبیعی هم هست.همه دنبال برگردوندن پسر خوب فیفا به چهره اول فوتبال دنیا هستن...
تا به حال هیچوقت در مورد علاقم به رونالدو و علتش صریح و بی پرده حرف نزدم.اصولا مردم ایران و یکسری کشور های دیگه چشم دیدن انسان هایی با ویژگی های خاص رو ندارن.جاستین بیبر هم چهره خوبی داره،هم از نظر مادی در سطح بالایی قرار داره هم صدای خوبی واسه خوانندگی!!!اما ایرانی ها از اون متنفرن و هیچ دلیل خاصی هم واسه این تنفر ندارن.وقتی ازشون میپرسی چرا از جاستین بدت میاد فقط با یه سری القاب زشت نسبت دادن به اون از جواب دادن طفره میرن...این مثال رو زدم تا راحت تر حرفم رو بیان کنم...
فوتبال داشت مثل همیشه روزگار خودش رو میگذروند تا اینکه یه جوون با ظاهری خاص و اخلاقی خاص تر خودشو مطرح کرد.رونالدویی که میتونست تو منچستر به راحتی نتیجه یک بازی رو تغیییر بده.چهره خوب و تیپ جوون پسندی داشت و با تکنیکی که داشت بارها ستاره های تیم های جزیره رو تحقیر کرد تا میخ اول رو برای اوج گرفتن حسادت ها و البته تنفر ها برای خودش بکوبه...بله...رونالدو تو بازی برابر چلسی 3 بار به لمپارد دریبل زیدانی زد تا هوادارای چلسی بیش از همه از تحقیر ستاره تیمشون رنج بکشن...
رونالدو تو ایران هم کم طرفدار نداشت.اما تعداد افرادی که از اون بدشون میومد بیشتر بود.مخصوصا بعد از مصاحبه جنجالیش در مورد ظاهر خودش.مردم علاوه بر این که نمی تونستن مهارت خارق العاده رونالدو رو و البته برتری ظاهریش نسبت به خیلی ها رو انکار کنن دوس نداشتن ازش طرفداری کنن که بر میگرده به همون ویزگی خاص اخلاقی یکسری افراد که تو بند قبل در موردشون گفتم.تا اینکه مسی وارد دنیای فوتبالی ها شد.مسی همون شخصی بود که ایرانی ها و البته خیلی از مردم دنیا بهش نیاز داشتن.شخصی که خودشونو با طرفداری از اون از شر رونالدوی باورنکردنی خلاص کنن!!!
خیلی از رونالدو فن های امروز کوچکترین چیزی در مورد گذشته اون نمی دونن.شاید ویژگی هایی که تو این پاراگراف از کریس میگم باعث شدن من بیشتر از همیشه طرفدارش بشم.رونالدو تو خانواده فوق العاده فقیر تو پرتغال رشد کرد و تلاش و پشتکار فوق العاده ای داشت.نزذیکان رونالدو و مادر و خانوادش همیشه از خاطرات بد کریس تعریف میکنن.زخم های شدید تو پا و بدنش وقتی تو سواحل پرتغال فوتبال بازی می کرد اما هیچوقت کم نمی اورد.تمرینات مداوم و بی امان رونالدو تو فوتبال برای اینکه بهترین بشه...
اما از لیو مسی انتظاری هم جز درخشش نمیشه داشت.کسی که از بچگی تو رفاه بزرگ شده و زیر نظر تعدادی از بهترین و خبره ترین مربیان دنیا تو لاماسیا پرورش داده شده باید هم به ستاره بی چون و چرای بارسا بدل بشه.اگه مسی به همچین سطحی نمیرسید باید تعجب میکردیم نه حالا که به اینجا رسیده.در واقع از نظر من رونالدو مسیر سخت تر و ناهموار تری رو طی کرده تا به اینجا برسه...من عاشق سختی کشیدنم!!!
کریس تو زندگی شخصیش هم سختی های زیادی کشیده برعکس لیو مسی...پدر الکلی و فقر...
///////
رونالدو برخلاف آنچه نشان می‌دهد یک انسان خجالتی و درون گرا است که می‌گوید اغلب نسبت به رفتارش سوء برداشت می‌شود.
او دلتنگ پدرش است که هنگامی که ۱۹ ساله بود درگذشت و می‌گوید موفقیت‌های او در عرصه فوتبال و تجارت هرگز نتوانسته از اندوه فقدان پدرش بکاهد.
وی گفت: البته پدر من یک الکلی بود و هیچوقت نمی‌فهمید من چه کار می‌کنم. من بازیکن با استعدادی بودم که به انگلیس رفتم. خیلی از بازیکنان به انگلیس میروند ولی باید قبول کرد دشوار است به کشوری بیگانه بروید و در آنجا بهترین باشید.
رونالدو در پاسخ به این سوال که اگر فوتبالیست نبود چه حرفه ای را انتخاب می‌کرد، با خنده پاسخ داد: نمی‌دانم… شاید یک نویسنده یا یک مدل.
///////
ستاره رئال‌مادرید که به تازگی پیشنهاد ۲۰ میلیون پوند در سال برای پیوستن به منچسترسیتی را رد کرد، در فقر کامل در پرتغال رشد کرد و می‌گوید نمی‌گذارد ثروتش روحیه پسرش را فاسد کند.
او که کاتولیک معتقدی با یک گردنبند صلیب است در این مورد می‌گوید اگرچه در فقر بزرگ شده و اکنون بسیار ثروتمند است ولی متکبر نیست و اجازه نخواهد داد پسرش هم متکبر شود.
رونالدو گفت: ما بسیار فقیر بودیم، نه اسباب بازی داشتیم و نه هدیه کریسمس. با برادرم و دو خواهرم در یک اتاق می‌خوابیدیم. اتاقمان کوچک بود اما من اهمیت نمی‌دادم. به برادر و خواهرانم بسیار نزدیک هستم. به هم عشق می‌ورزیم. آن زمان از نظر من همه چیز طبیعی بود و همه در یک اتاق با خوشحالی زندگی میکردیم.
///////
و در نهایت:
یک پسر کوچک از کریستیانو رونالدو پرسید؛ چطور می‌توانم مانند تو فوتبالیست بزرگی شوم؟
وی در پاسخ گفت: «کار راحتی است(با خنده) خودت باش، سخت تلاش کن و فروتن باش». پس رونالدو هم رونالدو بوده کە بە اینجا رسیده!
