با شروع مسابقات جام ملت های آسیا صداوسیما گزارشگرانی را به این مسابقات اعزام می کند که هرکدام آن ها نماینده بخشی از گزارشگری ایران را برعهده دارند و در کنار نکات مثبت و منفی خاطرات زیادی از ما را ساخته اند . ما در زیر نگاهی به گزارشگران اعزامی صداوسیما بعد از جام ملت های آسیا 1980 انداختیم . قبل از آن مسابقات یا در تهران برگزار شد یا گزارشگر اعزامی نداشتیم.
1980 و 1984- مجید وارث
در هر دو دوره مسابقات مجید وارث که از پیشگامان برنامه سازی ورزشی بعد از انقلاب محسوب می شود کار تهیه گزارش را برعهده داشت. مسابقات جام ملت های آسیا 1980 در آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران برگزار می شد و وارث مجبور شده بود که حس امید و زندگی را درون اردوی تیم ملی و به مخاطبان تلقین کند و در این راه تا حدودی هم موفق بود. او گزارش هایی از اردوی تیم ملی که حجازی را به عنوان کاپیتان در اختیار داشت را نشان می داد و اوضاع و احوال تیم را مناسب و بچه ها را با اعتماد به نفس زیاد معرفی کرد. 4سال بعد هم وارث در سنگاپور در اتاق کوچکی که ایرانی ها زیادی در آن رفت و آمد می کردند و در کارش خلل می کردند گزارش های خودش را ادامه داد. هرچند در آن دوره ها تماشای مسابقات چندان برای صداوسیما اهمیت نداشت. از همین رو بود که بازی حساس ایران با عربستان در دقایق انتهائی در حالی که ایران جلو بود قطع شد تا اخبار نشان داده شود. در حالی که خیلی ها فکر می کردند ایران پیروز مسابقات شده ، بعد از اخبار خبر رسید که تیم ملی در ضربات پنالتی شکست خورده و حذف شده است. وارث در استرالیا 2015 هم جهت تهیه گزارش خبری برای شبکه های فارسی زبان در این کشور حضور دارد.
1996- بهرام شفیع
صداوسیما برای دو دوره 1988 در کره جنوبی و 1992 در ژاپن گزارشگری اعزام نکرد، ولی در 1996 در امارات بهرام شفیع گزارشگر اعزامی ایران بود . در آن دوره اوج همگرایی عمومی با ملی پوشان فوتبال برقرار بود. سرود معروف" ورزشکاران دلاوران..." برای اولین بار در همین دوره بارها پخش می شد و همه احساس می کردند که قهرمانی نزدیک است. بهرام شفیع هم بعد از بازی ها به اردوی تیم ملی می رفت و با همه بازیکنان می نشست و مصاحبه می کرد. البته انتقادهایی نیز در بازی با عربستان از کادر فنی انجام داد که مثلا داریوش یزدانی 18 ساله برای پنالتی زدن خیلی جوان بود.
2000- اسکندر کوتی
در حالی که امثال عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی تازه در صداوسیما جا باز کرده بودند و به مسابقات المپیک هم اعزام شده بودند، صداوسیما برای مسابقات لبنان گزارشگر قدیمیش اسکندر کوتی را انتخاب کرد. هرچند سطح ارتباط با این گزارشگر چندان هم به خوبی برگزار نمی شد و معمولا گزارش ها از داخل استودیو انجام می شد تا ارتباط برقرار شود( به طور مثال بازی اول را خیابانی گزارش کرد). اسکندر کوتی هرچند بعد از این مسابقات در جام جهانی هم برای شبکه دوم گزارش کرد، اما دیگر هرگز بازی تیم ملی به او سپرده نشد. از ویژگی های اسکندر کوتی این بود که گل های ایران و حریفش را با یک تن صدای بلند گزارش می کرد.
2004 – عادل فردوسی پور
بعد از المپیک سیدنی و بازی های آسیایی 2002 بوسان، مجری برنامه نود به چین هم اعزام شد تا این مسابقات هم پوشش دهد. فردوسی پور در این دوره تا حدودی سعی کرد متفاوت تر از گزارش های قبلیش بازی ها را پوشش دهد. هرچند استفاده از کلماتی چون « چه می کنه این علی کریمی» و «این هم معضلی شده»ی در اصطلاحات قبلی چند سال قبلش همچنان ادامه داشت، اما سعی کرد تا حدودی هیجان و جذابیت را وارد بازی های ملی کند. برای همین بعد از گل های ایران سعی می کرد واژه « توی دروازه» را بکشد و چند بار تکرار کند. عادل با استفاده از دانش زبان انگلیسی هم که داشت سعی کرد گزارش های متفاوتی هم بگیرد. به طور مثال قبل از بازی با چین به سراغ آری هان رفت تا اطلاعاتی از بازی او و تنبیه « سان جی های» بپرسد. بعد از بازی چین وقتی فردوسی پور خداحافظی کرد دوربین اشک های جواد خیابانی را به عنوان مجری برنامه نشان می داد و مزدک میرزایی که ابراز امیدواری می کرد ما به جام جهانی راه پیدا کنیم.
2007- مزدک میرزائی
در مسابقاتی که در 4 کشور برگزار شد از گزارشگری استفاده کردند که هیچ وقت سطح گزارش هایش نه آن قدر بالا است که از او تعریف کنند و نه آن قدر پایین که موجب ناراحتی جمعی بگردد؛ از همین رو کمتر کسی گزارش های مزدک میرزائی در این مسابقات را به یاد دارد . مزدک هم تلاش چندانی برای ارتباط بهتر و ماندگاری حافظه عمومی نداشت. برای همین هیچ وقت در گزارش از تمرین های تیم ملی انجام نداد و اصطلاحات تکی استفاده نکرد که ماندگار شود. گفته می شود امیر قلعه نویی هم حاضر به انجام مصاحبه با او در این مسابقات نبود. هرچند از مزدک میرزائی به عنوان ورژن ضعیف شده عادل فردوسی پور نام می برند که اصطلاحات او را نیز به همراه او به کار می برد، اما در مورد تیم ملی او از عادل نیز وضعیت بی طرفانه تری از خودش نمایش میدهد. مثلا در بازی تیم ملی با آرژانتین به جای تعریف از ایران معتقد است که از آرژانتین هنوز چیزی ندیدیم. در بازی های دیگر هم همین خاصیت وجود دارد. مثلا در نیمه اول بازی استقلال با سئول معتقد بود تیم کره ای برخلاف انتظار حمله نمی کند تا نشان دهد که امید چندانی به پیروزی تیم استقلال نداشت. گفتنی است در این دوره مسابقات به جزء صداوسیمای ایران یک شبکه فارسی زبان خارج از کشوراز آمریکا هم پوشش مسابقات را با گزارشگری مهران صفری روی آنتن برد که مانوک خدابخشیان همچون دهه پنجاه کار تفسیر بازی ها را بر عهده داشت. انتقاد صریح از وضعیت فوتبال ایران از مسئولین گرفته تا کادر فنی و بازیکنان و غیره بعد از حذف در مرحله یک چهارم نهائی از حاشیه های معروف این تیم گزارشگری بود.
2011- جواد خیابانی
همچنان جنجالی ترین و حاشیه دارترین گزارش های فوتبال با اختلاف زیاد اختصاص به جواد خیابانی دارد. این استاد دانشگاه آن چنان در طول هر مسابقه ای حرف و حاشیه درست می کند که می توان یک گزارش خبری را به او اختصاص داد. در مسابقات دوره قبلی در دوبازی اول لحن حماسی و مبالغه آمیز خیابانی و تمجیدهای غلو آمیز خیابانی از ملی پوشان حسابی بینندگان تلویزیون را ناراحت و عصبی کرده بود. جملات قصار و بعضی حرف های او در آن مسابقات همچنان در شبکه های اجتماعی جهت شوخی و خنده باز گومی شود . وی در ابتدای بازی دائم می گفت: این بازی خانگی را ایران باید ببرد ... . بعد هم برای آنکه سوتی خود را به نوعی توجیه کند گفت: همه جا سرای ماست! . او در جائی به کریم انصاری فرد در مسابقه با کره شمالی با بازیکن خودی حرف می زد:« .کریم عصبانی نشو...کریم نباید این کارا رو بکنی!....داور میخواد کارت بده...نه داور کارت نده!» در جائی دیگر همین بازی جمله قصار دیگر نیز خطاب به رحمتی بازگو کرد « مثل یک سنگربان از دروازه تیم ملی دفاع می کنه!» شور و حرارت خیابانی در این بازی و اعتراضات مردم به حدی بود که او در بازی سوم مقابل امارات لحن صدایش را کنترل کرد و در بازی با چهارم به انتقاد از تیم ملی هم پرداخت. هیچ کس هم نفهمید دلیل آن حماسه سازی ها چه بود.
2015 – پیمان یوسفی
قرار بود عادل فردوسی‌پور گزارشگر اعزامی ایران به رقابت‌ها باشد که وی به دلیل داشتن امتحانات دکتری مجبور شد در تهران بماند. از همین رو پیمان یوسفی با گرفتن ویزا گزارشگر اعزامی شبکه 3 به این دوره از مسابقات است تا در طول مسابقات ایران شاهد اصطلاحات ادبی و سنگین چون « لطایف الحیل » و « نشون به اون نشون» باشیم. مجید وارث اولین گزارشگر اعزامی صداوسیما در مورد پیمان یوسفی گفته بود قطعا کارهای بهتری از گزارشگری باید بلد باشد.
