رنگ وارنگ پاییز
بهارای گل ریز
برفای ریز و ریز
ساحلای شلوغ تابستونا
چترای آفتابی
مهتاب شبتابی
شبای بی خوابی
پشه بندای باز پشت بونا
دونه دونه دونه می آن می رن با باد
هر چی باید بگن می گن درِ گوشِ دلای شاد:
می گن فراموش کن و
ترک آغوش کن
دنیا پیش روته
بخون از دل آواز و صداش بکن
می گن بهار اینه
که پروانه می گه
هر دم رو یه گل و
از هر چمن گلی چین و گذر کن
خونه خونه خونه آواز هر بومه
هر چی دل شاده گوش داد
به جز دل من که مونده
اسیر چشات.
خوابای تو بهار
پاییزای تبدار
بوی زمستونا
گنجیشکا و جیک جیکای مستونا
مستای خیابون
خنده های پرسون
آتیشای قلیون
شرابای کهنه ی تاکستونا
همه یه چیز گفتن، خوندن ره رفتن
تو گوش هر دلی جز یک، دل اون هم بوده-دل من
موندم اسیـ....
...رِ عشق تو
بستم لب از
جز حرف تو
شاید بَرَد
پروانه ای خبر
از یک گل به دگر
از حال من به پیشت.
دونه دونه دونه می آن می رن با باد
هر چی باید بگن می گن درِ گوشِ دلای شاد:
می گن فراموش کن و
ترک آغوش کن
دنیا پیش روته
بخون از دل آواز و صداش بکن
می گن بهار اینه
که پروانه می گه
هر دم رو یه گل و
از هر چمن گلی چین و گذر کن
خونه خونه خونه آواز هر بومه
هر چی دل شاده گوش داد
به جز دل من که مونده
اسیر چشات.
تو گوش هر دلی خوندن ره رفتن
با هر دل شادی حکایتی گفتن
دونه دونه دونه می آن می رن با باد
ترانه شون موند از گل چیدن و رفتن.
