1. **ناصر محمدخانی (ناصر محمدخانی)**
ناصر محمدخانی یک مهاجم استثنایی بود که به خاطر حضور در پرسپولیس شناخته شد. او در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 بازی کرد و به خاطر سرعت سریع و توانایی گلزنی اش مورد تحسین قرار گرفت. دوران حرفه ای او چندین بار عنوان برترین گلزن لیگ را کسب کرد. با وجود موفقیت داخلی، او هرگز این شانس را نداشت که استعدادهای خود را در صحنه جام جهانی به نمایش بگذارد.
2. **فرهاد مجیدی (فرهاد مجیدی)**
فرهاد مجیدی نامی مترادف با باشگاه استقلال است. حرفه او از اواسط دهه 1990 تا اواخر دهه 2010 ادامه داشت. مجیدی به‌عنوان یک مهاجم به خاطر گلزنی و رهبری در زمین شهرت داشت. او مورد علاقه طرفداران بود و اغلب به عنوان نمادی از فداکاری و اشتیاق به این ورزش دیده می شد. اگرچه او در مسابقات مختلف باشگاهی بین المللی بازی کرد، اما جام جهانی از او دور ماند.
3. **علی جباری (علی جباری)**
علی جباری یک هافبک برجسته در دهه 60 و 70 بود. او به دلیل کنترل عالی توپ، دید و توانایی پاس دادن بسیار معروف بود. جباری نقش مهمی در شکل دادن به پویایی هافبک تیم هایش داشت. هوش تاکتیکی و هوش او در زمین او را به یک بازیکن کلیدی تبدیل کرد، اما مرحله جهانی جام جهانی رویایی بود که او هرگز به آن نرسید.
4. **حمید درخشان (حمید درخشان)**
حمید درخشان، یکی دیگر از هافبک های تاثیرگذار، در دهه 80 خود را نشان داد. او به خاطر خلاقیت و توانایی خود در دیکته کردن سرعت بازی معروف بود. کمک های درخشان به فوتبال ایران فراتر از دوران بازی او بود، زیرا او بعداً نقش مربیگری را بر عهده گرفت و به رشد نسل بعدی بازیکنان کمک کرد. علیرغم تاثیر او، جام جهانی دور از دسترس باقی ماند.
5. **مجید نامجومطلق (Majid Namjoo-Motlagh)**
مجید نامجو مطلق هافبک همه کاره ای بود که از اواخر دهه 1980 تا اوایل دهه 2000 بازی می کرد. او به دلیل مهارت های فنی و توانایی خود در انطباق با موقعیت های مختلف در زمین شهرت داشت. ثبات و اخلاق کاری او باعث شد که در بین هم تیمی ها و هواداران مورد احترام باشد. متأسفانه او هرگز فرصت حضور در جام جهانی را پیدا نکرد.
6. **سیروس قایقران (سیروس قایقران)**
سیروس قایقران هافبک و کاپیتان سرشناس تیم ملی ایران در دهه 1980 بود. او به خاطر ویژگی های رهبری و توانایی اش در الهام بخشیدن به هم تیمی هایش شناخته شده بود. دقت پاس و دید قائقران او را به یک چهره مرکزی در خط میانی تیم تبدیل کرد. مرگ نابهنگام او در یک سانحه رانندگی در سال 1998 ضایعه بزرگی برای فوتبال ایران بود و او هرگز در جام جهانی بازی نکرد.
7. **ابراهیم آشتیانی (ابراهیم آشتیانی)**
ابراهیم آشتیانی مدافعی قابل اعتماد بود که به خاطر عملکرد خوبش در دهه های 60 و 70 شناخته می شد. او هم برای پرسپولیس و هم برای تیم ملی ایران بازی کرد. مهارت‌های دفاعی آشتیانی و توانایی خواندن بازی او را به عضوی حیاتی در تیمش تبدیل کرد. علیرغم کمک‌های او، جام جهانی مرحله‌ای بود که او هرگز از آن لذت نبرد.
8. **مجتبی محرمی (مجتبی محرمی)**
مجتبی محرمی مدافعی همه کاره بود که می توانست در پست های مختلف دفاعی بازی کند. دوران حرفه ای او در دهه های 1980 و 1990 بود و به خاطر سرسختی و آگاهی تاکتیکی اش شهرت داشت. قدرت دفاعی محرمی او را برای هر تیمی که در آن بازی می کرد به یک سرمایه ارزشمند تبدیل کرد. با این حال، مانند بسیاری از همتایان خود، جام جهانی رویایی دست نیافتنی باقی ماند.
9.**محمد پنجعلی (محمد پنجعلی)**
محمد پنجعلی مدافعی قوی بود که به حضور فیزیکی و توانایی هوایی معروف بود. او در دهه های 1980 و 1990 بازی کرد و بازیکنی کلیدی برای باشگاه و کشور بود. مهارت های دفاعی و ویژگی های رهبری پنجعلی او را به سنگ بنای دفاع تبدیل کرد، اما او هرگز شانس حضور در جام جهانی را نداشت.
10. **هادی عقیلی (هادی عقیلی)**
هادی عقیلی یک مدافع میانی بود که به مهارت و قوام شهرت داشت. او از اوایل دهه 2000 تا اواخر دهه 2010 بازی می کرد. عقیلی در خط دفاع حضور قابل اعتمادی داشت و به توانایی اش در سازماندهی خط دفاعی معروف بود. با وجود کمک های او به فوتبال ایران، جام جهانی از دسترس او دور ماند.
11. **سیدمهدی رحمتی (سید مهدی رحمتی)**
سید مهدی رحمتی دروازه بان سرشناسی بود که از اوایل دهه 2000 تا 2020 بازی می کرد. او به دلیل توانایی اش در مهار ضربه و تسلط بر محوطه جریمه مورد تحسین قرار گرفت. بازی های رحمتی افتخارات متعددی را برای او به ارمغان آورد، اما جام جهانی تورنمنتی بود که او هرگز در آن شرکت نکرد.
این بازیکنان هر کدام با استعدادها و کمک های منحصر به فرد خود آثاری ماندگار در فوتبال ایران به جای گذاشته اند. غیبت آنها در جام جهانی از دستاوردهای آنها نمی کاهد، بلکه ماهیت غیرقابل پیش بینی ورزش و عوامل متعددی را که روی حرفه یک بازیکن تأثیر می گذارد برجسته می کند.
