10. کوه آناپورنا
_zcp2.jpg)
کوه آناپورنا قله‌ای به ارتفاع ۸۰۹۱ متر در توده‌کوه آناپورنا در رشته‌کوه هیمالیا در نپال است. این قله که در مذهب هندو به «خدایگان حاصلخیزی و زراعت» منسوب است، بخشی از منطقهٔ حفاظت شده با وسعت ۷۶۲۹ کیلومتر مربع در کشور نپال است. با توجه به میزان تلفات کوهنوردان صعودکننده به این قله که حدود ۳۴ درصد است، برخی این کوه را مرگبارترین کوهستان برمی‌شمارند.
9. کوه نانگا پاربات
کوه نانگا پاربات به معنی کوهستان برهنه کوهی در رشته کوه هیمالیا است که در پاکستان قرار دارد. ارتفاع آن ۸۱۲۶ متر از سطح دریا و نهمین قله بلند روی زمین است. صعود به آن از مشکل‌ترین صعودهای کوهستانی است و به خاطر کوهنوردهای زیادی که در جریان صعودهای آن کشته شده‌اند به کوهستان قاتل معروف است. هم‌اکنون «نانگاپاربات» با بیش از ۶۰ کشته پس از آناپورنا دارای بیشترین کشته‌ها (به نسبت صعودها) در میان کوه‌های ۸۰۰۰ متر است.
8. کوه ماناسلو
کوه ماناسلو در منطقهٔ گورخا واقع در Mansiri Himal که بخشی از هیمالیا در نپال است، جای گرفته است. به زبان نپالی کوتانگ Kutang نامیده می‌شود. ماناسلو دارای خط الراسهای طولانی، یخچالها و چشم‌اندازهایی با شیب زیاد می‌باشد. بلندترین قله آن دارای ارتفاع ۸۱۶۳ متر است. وجود خط الراسی طولانی و دره‌ای یخ زده تشخیص این کوه را از دوردستها امکان‌پذیر می‌کند. ضمن آنکه برج قله به این کوه دورنمایی رؤیایی داده. اولین صعود کوه در سال ۱۹۵۶ توسط گروهی از کوهنوردان کشور ژاپن و از مسیر شمال شرقی صورت گرفت. در سال ۱۹۷۲ تعداد ۱۵ کوهنورد کشور کره در ارتفاع ۲۲٬۸۰۰ فیتی کوه بر اثر سقوط بهمنی سهمگین جانشان را از دست دادند، این حادثه بعنوان یکی از فجایع هیمالیا بشمار می‌رود. در همین سال راینهولد مسنر کوهنورد تیرولی موفق شد بعنوان سومین انسانی که به دو قله ۸۰۰۰ متر صعود کرده ماناسلو را فتح نماید. بیش از او تنها هرمان بول و کورت دیمبرگر موفق به این امر شده بودند. اما مسنر که بعدها به عنوان نخستین کوهنورد بر تمامی ۸۰۰۰ متریها فائق آمد در ماناسلو هم مانند نانگاپاربات یکی از همراهانش را از دست داد تا با توجه منفی رسانه‌ها و سایر کوهنوردان روبرو شود.
7. کوه دهالاگیری
کوه دهالاگیری به معنای «کوهستان سفید» بخشی از رشته کوه‌های هیمالیا می‌باشد که در شمال غربی پُخارا درناحیهٔ شمال نپال مرکزی قرار گرفته است. ارتفاع آن به ۸۱۶۷ متر می‌رسد. خط الراس منتهی به دهالاگیری بالغ بر ۳۰ کیلومتر می‌باشد و دورادور آن را یخچالها و آبشارهای یخی فراگرفته‌اند. در کنار برج اصلی کوه چندین تاج بلند قرار دارد که از شرق تا غرب گسترده شده‌اند و هر یک بیش از ۷۲۰۰ متر ارتفاع دارند.
در ۱۳ می ۱۹۶۰ نخستین صعود دهالاگیری توسط تیمی مشترک از کوهنوردان سوئیس، اتریش و نپال صورت گرفت. «کورت دیمبگر»، «پیتر داینر»، «ارنست فورر»، «آلبین شلبرت» به همراه نیما دورجی و ناوانگ دورجی فاتحان نخست کوه بودند. سرپرستی صعود را مکس ایزلین بر عهده داشت. این تیم از مسیر یال شمال شرقی قله را فتح نمود، که امروزه به عنوان مسیرعادی کوه شناخته می‌شود. کورت دیمبرگر از فاتحان نخست کوه پیش از این به همراه هرمان بول قله برودپیک را فتح کرده بود و با صعود دهالاگیری دومین شخصی بود که به دو قله ۸۰۰۰ متری صعود می‌کرد. در صعود سال ۱۹۶۰ کوهنوردان برای نخستین بار توسط هواپیما به منطقه اعزام شدند، گرچه با سقوط هواپیما در نزدیکی کوهستان برای مدت‌ها اعزام کوهنوردان با هواپیما ممنوع شد.
6. کوه چو ایو
کوه چو ایو به معنی «الههٔ فیروزه» با ارتفاع ۸۲۰۱ متر در ۲۰ کیلومتری غرب کوه اورست قرار دارد، این کوه در رشته کوه‌های هیمالیا و در مرز بین چین و نپال است. به دلیل شیب نه چندان زیاد آن، اکثر کوهنوردان آن را آسان‌ترین صعود میان هشت‌هزار متریها می‌دانند. امروزه این کوه پس از اورست بیشترین صعود یک ۸۰۰۰ متری را داراست و البته از نظر نسبت آمار کشته‌ها به صعودها، در رده آخر قلل ۸۰۰۰ متری قرار دارد.
در پائیز ۱۹۵۴ هربرت تیچی اتریشی به همراه «سپ جوچلر» و «هلموت هوبرگر» به همراه ۷ شرپا به چوآیو آمدند. آنها کمپ ۴ خود را در ارتفاع ۶۹۸۰ متری برپاکردنه بودند. روز صعود در ساعت ۶ بامداد تیچی به همراه جوچلر و شرپا پاسانگ صعود طولانی خود به سمت قله را آغاز کردند. آنها در ساعت ۳ بعد از ظهر به فلات بزرگی رسیدند که قله چوایو را تشکیل می‌داد، جایی که به گفته آنها بر روی آن‌جا برای بازی‌های توپی هم وجود داشت! این صعود نخستین صعود یک ۸۰۰۰ متری پس از فصل مونسن بود. از نکات جالب این صعود تلاش پاسانگ داوا لاما بود، وی در مدت تنها سه روز از ۴۲۵۰ متری خود را به تیم حمله رسانده و به اتفاق ایشان قله را صعود نکرده بود.
5. کوه ماکالو
ماکالو کوهی منفرد واقع در ۲۲کیلومتری شرق کوه اورست است و شکلی شبیه به یک هرم چهار وجهی دارد. به عنوان یکی از سخت‌ترین کوه‌ها برای صعود، مطرح شده و دلیل آن شیب بسیار زیاد و تیغه‌های تیز خط الراس آن می‌باشد. کوه ماکالو همراه با قلل اورست و لهوتسه در منطقه هیمالیای «خومبو روالینگ» قرار دارد. هیمالیای خومبو به وسیلهٔ رودخانه آرون از هیمالیای «کانگچنجونگا» جدا گشته‌است، که از شمال به جنوب هیمالیا در جریان است و به وسیلهٔ رودخانه «دودوکسی» که از یخچالهای هیمالیای خومبو سرچشمه می‌گیرد از هیمالیای روالینگ جدا می‌شود. این خط الراس در طول مرز نپال و تبت از غرب به شرق و از قلل چوآیو، پوموری، اورست و سپس گردنه جنوبی اورست به سمت قله لوتسه امتداد می‌یابد و در نهایت به شرق و قله ماکالو کشیده می‌شود. ارتفاع قله ۸۴۶۳ متر است.
4. کوه لهوتسه
کوه لهوتسه با ارتفاع ۸۵۱۶ متر چهارمین قله مرتفع جهان است که در مرز چین و نپال قرار دارد. این قله از طریق گردنه جنوبی به اورست متصل است. جبهه پرشیب جنوبی این قله را تبدیل به یکی از سخت‌ترین قله‌های جهان برای صعود کرده‌است (این جبهه، تنها با ۲٫۲۵ کیلومتر فاصلهٔ افقی بالغ بر ۳٫۲ کیلومتر افزایش ارتفاع دارد). این قله ۸۵۱۶ متر ارتفاع دارد. همسایگی با بلندترین قله جهان، اورست، باعث شده که کوهنوردان پیشرو به آن اعتنای اندکی داشته باشند. دشوار و خطرناک بودن جبهه کانشونگ و گرده شمال شرقی نیز از دیگر عوامل تعویق اولین صعود به این کوه می‌باشد. یال شرقی که بسیار تیز و دندانه دار است پوشیده از برج‌های یخی و صخره‌های یخ زده‌است. این یال دارای سه قله بلند فرعی است. شرقی‌ترین این قله‌ها «لهوتسه شار» با ۸۳۹۸ متر ارتفاع در فاصله ۱ کیلومتری از قله اصلی قرار دارد. بین قله اصلی و لهوتسه شار همچنین دو قله مرکزی قرار دارد، که یکی ۲۵ متر از لهوتسه شار کوتاهتر و دیگری به همین میزان بلندتر است.
3. کوه کانگچنجونگا
کوه کانگچنجونگا سومین قله بلند جهان در رشته کوه هیمالیا است و به همراه چهار قلهٔ دیگر مجاور خود، شامل ۵ قله می‌باشد که همگی آنها بالای ۸۴۵۰ متر هستند. این کوه کاملاً از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب با رشته کوه‌های عظیم احاطه شده‌است. رشته کوه‌های کانگچنجونگا دارای شکلی مانند یک حرف X خیلی بزرگ هستند. ارتفاع این قله به ۸۵۸۶ متر می‌رسد. این کوه شرقی‌ترین ۸۰۰۰ متری جهان به‌شمار می‌رود.
2. کوه کِی 2
کوه کی2 نام دومین قلهٔ بلند روی زمین (پس از اورست) است. این قله با ارتفاع ۸٬۶۱۱ متر از سطح دریا، در منطقهٔ قره‌قروم در رشته‌کوه‌های هیمالیا و در شمالشرقی پاکستان قرار گرفته و دارای فنی‌ترین و سخت‌ترین مسیر صعود در کره زمین است. تعداد کوه‌نوردانی که در راه رسیدن به این چکاد جان خود را از دست داده‌اند، برابر با یک‌چهارم شمار کسانی است که صعود موفق داشته‌اند. کی۲ کشنده‌ترین و پرتلفات‌ترین قله کره زمین، تنها کوه از گروه هشت‌هزارمتری‌ها است که از جبهه شرقی آن تاکنون صعودی صورت نگرفته‌است.
1. کوه اورست
کوه اورست بلندترین کوه و بلندترین نقطهٔ کرهٔ زمین است. ارتفاع قلهٔ آن از سطح دریا برابر با ۸۸۴۸٫۸۶ متر است. قلهٔ اورست جزو رشته کوه هیمالیا است و در کشور نپال قرار دارد.
