طرفداری | در این روزها سرمایه‌گذاران آمریکایی به سرعت نفوذ خود در فوتبال انگلیس را گسترش می‌دهند. اورتون آخرین باشگاه لیگ برتری است که به مالکان آمریکایی واگذار شده و گروه فریدکین سرانجام موفق شد تا خرید این باشگاه را تکمیل کند.
فریدکین‌ها به منطقه‌ای پیوسته‌اند که لیورپول، در ۱۷ سال گذشته تحت مالکیت آمریکایی‌ها بوده است. شاید باشگاه ترانمر راورز از لیگ دو، در آن سوی رودخانه مرزی (Mersey) نیز به‌زودی به مالکیت یک گروه سرمایه‌گذاری از نیویورک درآید.
با این حال، سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها تنها به باشگاه‌های بزرگ و شهرهای فوتبالی مشهور مانند لیورپول، منچستر یا لندن محدود نشده است. آنها در تیم‌های کوچکتر و مناطق دورافتاده‌تر نیز سرمایه‌گذاری کرده‌اند، مانند باشگاه کارلایل یونایتد نزدیک مرز اسکاتلند، یا تیم‌های کوچکی همچون والسال در میدلندز که در سایه سه باشگاه بزرگ تحت مالکیت آمریکایی‌ها، یعنی استون ویلا، بیرمنگام و وست برومویچ فعالیت می‌کند.
۳۲ درصد از ۷۲ باشگاه در لیگ‌های فوتبال انگلستان ـ شامل لیگ برتر، چمپیونشیپ، لیگ یک و لیگ دو ـ مالکانی آمریکایی دارند.
با ادامه این روند، این سوال پیش می‌آید که چرا سرمایه‌گذاران مختلف از ایالات متحده مجذوب این باشگاه‌ها می‌شوند؟ بسیاری از این باشگاه‌ها تاریخچه غنی دارند اما در سال‌های اخیر با وجود داشتن هواداران بسیار، پیشرفت چندانی نداشته‌اند.
وب‌سایت اتلتیک به برخی از این شهرها سفر کرده و برای درک بهتر این موضوع با مالکان و هواداران باشگاه‌ها گفتگو داشته است.
در یک شب سرد ماه اکتبر در غرب میدلندز و حدود به ۹۰ دقیقه پیش از شروع بازی، ون سیاه رنگی مقابل استادیوم پوندلند بسکات والسال توقف می‌کند. بیشتر طرفداران تیم مهمان، کارلایل یونایتد، هنوز به ورزشگاه نرسیده‌اند.
با این حال، چهار نفر از شخصیت‌های ویژه باشگاه کارلایل از سفر ۱۸۵ مایلی و سه ساعته خود برای تماشای تیمشان به ورزشگاه آمده‌اند؛ مسافتی که در مقایسه با مسافت ۴۰۹۸ مایلی معمول آنها برای تماشای بازی‌های خانگی، چندان هم زیاد نیست. سفرهای طولانی هرگز برای تام پیتاک، رئیس باشگاه، مشکلی ایجاد نکرده است. او همراه با همسرش پتی و دو فرزند خود، از کنار راهرو می‌گذرد.
تام و پتی پیتاک در مسابقه خانگی کارلایل در ورزشگاه برانتون پارک
خانواده پیتاک صاحب شرکت کسل اسپورتس گروپ (Castle Sports Group) هستند که بیش از یک سال پیش مالکیت باشگاه کارلایل را به دست آورد. اگرچه آنها در جکسونویل فلوریدا مستقر هستند، اما در ۱۲ ماه گذشته، نه تنها با باشگاه و سرمایه‌گذاری جدید خود، بلکه با جامعه محلی این منطقه در ارتباط بوده‌اند.
به همین دلیل آنها به این سفر آمده‌اند تا بازی کارلایل را تماشا کنند، باشگاهی که آن زمان در رده یکی به آخر لیگ دو، چهارمین سطح فوتبال انگلیس، قرار داشت؛ این بازی مقابل تیم سوم جدول این لیگ برگزار می‌شد که آن باشگاه هم مالکان آمریکایی دارد.
بعد از مدتی، گروهی از هواداران کارلایل یونایتد با لباس‌های آبی ظاهر می‌شوند. یکی از آنها دیو نوبل، هوادار همیشگی و عضو قابل اعتماد باشگاه هواداران است. او در مورد خانواده پیتاک می‌گوید:
آنها مانند نسیمی تازه برای باشگاه ما بوده‌اند. ما مدتی طولانی در باشگاه، مالک و رئیسی به نام اندرو جنکینز داشتیم. وقتی او تابستان امسال درگذشت، اگر کسل اسپورتس گروپ وارد نمی‌شد، احتمال داشت باشگاه‌مان نابود شود. مالکان قبلی تمام تلاش خود را کردند، اما باشگاه هیچ پیشرفتی نداشت. خانواده پیتاک خیلی زود با هواداران ارتباط برقرار کردند و خواستند با ما ملاقات کنند.
نوبل اذعان می‌کند که در ابتدا به شدت محتاط بود و نسبت به آنها تردید داشت، اما به سرعت نگرانی‌هایش از بین رفت. او می‌گوید:
ابتدا در مورد آنها تردید داشتیم؛ مثل ایمیل‌های کلاهبرداری بود که ادعا می‌کنند که می‌خواهند شما را ثروتمند کنند. تام حدود یک ساعت و نیم درباره رویکرد خود صحبت کرد. او بدون هیچ یادداشتی و با اعتماد به نفس صحبت می‌کرد و بسیار حرفه‌ای و صادق به نظر می‌رسید. ما خیلی زود مجذوب او شدیم. پیش از این فقط وعده شنیده بودیم، مانند سرمایه گذاری مایکل نایتون، عضو سابق هیئت مدیره منچستریونایتد که از 1992 تا 2002 مالک باشگاه کارلایل بود، اما هیچ کدام از وعده‌های او عملی نشد. اما این بار هر وعده‌ای که به ما داده‌اند، یا عملی شده یا اجرای آن را آغاز کرده‌اند.
خانواده پیتاک همواره در دوران مالکیت خود فعال بوده‌اند. آنها در سال اول خود، تغییرات قابل توجهی در ورزشگاه برنتون پارک، محل بازی کارلایل، امکانات اطراف آن و همچنین زمین تمرین انجام داده‌اند. اما دستیابی به موفقیت در زمین بازی دشوارتر بوده است.
در سپتامبر، آنها پس از سه شکست در چهار بازی ابتدایی لیگ، به دلیل سقوط از لیگ یک در فصل گذشته، با پل سیمپسون، سرمربی خود، قطع همکاری کردند. از آن زمان، سرمربی جدید به نام مایک ویلیامسون و یک مدیر ورزشی به نام راب کلارکسن به استخدام باشگاه درآمده‌اند. با این حال، همچنان این تیم در انتهای جدول قرار گرفته و شش امتیاز با منطقه امن فاصله دارد. تیم‌های رده 23 و 24 به لیگ غیرحرفه‌ای سقوط می‌کنند. نوبل می‌گوید:
آنها صبر زیادی در قبال پاول سیمپسون به خرج دادند و در حالی که بسیاری از باشگاه‌ها در چنین شرایطی مربی خود را اخراج می‌کنند، او را در شغلش نگه داشتند. شاید برخی از افراد از مالکان انتقاد کنند اما من یکی از آنها نیستم. من می‌خواهم آنها موفق شوند چون موفقیت آنها به معنای موفقیت باشگاه خواهد بود.
فصل دشوار کارلایل همچنان ادامه دارد و آنها با نتیجه 3-1 مقابل والسال شکست خوردند که اکنون با 10 امتیاز اختلاف، صدرنشین لیگ دو هستند. 4939 هوادار از نزدیک شاهد این مسابقه بودند که در این میان، هواداران والسال پیشرفت تیم خود را می‌بینند و هواداران کارلایل تنها خستگی سفری طولانی به تنشان مانده است.
ادامه فصل دشوار کارلایل با شکست ۳-۱ مقابل والسال
هواداران کارلایل باید برای دیدن بازی‌های خارج از خانه، مسافت زیادی را طی کند. مجموع مسافت سفرهای آنها ۸۶۹۹ مایل است، که از فاصله رفت و برگشت بین شهر کارلایل در انگلستان و جکسونویل فلوریدا در آمریکا، بیشتر است.
در لحظات پایانی، مهاجم کارلایل، ضربه‌ای امیدوارکننده به سمت دروازه حریف شلیک می‌کند که به راحتی مهار می‌شود و طرفداران خارج از خانه با شعاری طعنه‌آمیز می‌گویند که «ما یک شوت زدیم.»
با وجود تمام این مشکلات، تام پیتاک، که ثروتش را از یک شرکت موفق لجستیک به دست آورده، به وب‌سایت اتلتیک می‌گوید که «نگاه و پروژه بلند مدتی برای این باشگاه دارد و به آن متعهد خواهد ماند.»
خبرنگار اتلتیک از او می‌پرسد که چرا کارلایل؟ شهری کوچک با بیش از ۱۰۰ هزار نفر جمعیت در شمال غربی انگلستان که حدود 100 مایل با منچستر فاصله دارد؟ او می‌گوید:
چالش‌های پیش رو و موقعیت منحصر به فرد این باشگاه چیزی بود که ما را جذب کرد.
خرید کارلایل توسط کسل اسپورت، پایان ده سال جستجو برای ورود به ورزش‌های حرفه‌ای بود. ابتدا پیتاک صبر کرد تا کسب‌وکار خانوادگی خود موفق شود و پس از آن به دنبال باشگاه مناسبی برای سرمایه‌گذاری گشت.
در این روزها پیتاک مشغول توسعه ورزشگاه براتون پارک است
او ابتدا جکسونویل را در نظر گرفت، جایی که گروه جکسونویل (JAXUSL group) مجوز تیمی در لیگ فوتبال ایالات متحده، یک سطح پایین‌تر از لیگ MLS را در اختیار دارد. با این حال باشگاه‌های دیگر در انگلستان و اسکاتلند، عواملی مانند زبان، سفر و مسائل سیاسی را نیز شامل می‌شوند که برای تصمیم‌گیری ضروری هستند.
پیتاک از نبود سیستم صعود و سقوط تیم‌ها در فوتبال آمریکا ناراضی بود و این موضوع باعث شد تا به کارلایل به عنوان گزینه اول نگاه کند. پیتاک می‌گوید:
این برای مالکان خوب است، اما مطمئن نیستم که برای رقابت‌ها مفید باشد. ما می‌خواستیم بزرگترین برند ورزشی در بازار منطقه باشیم. این موضوع باعث شد که کارلایل در اولویت قرار بگیرد. ما می‌خواستیم مالک تمام زیرساخت‌های آن باشیم و دنبال یک جامعه هواداری قدرتمند می‌گشتیم، نه اینکه تنها بخواهیم باشگاهی را اجاره کنیم. با چهار یا پنج باشگاه تماس گرفتیم، اما کارلایل در صدر لیست ما بود. اگر چه شرایط این باشگاه چالش‌های خود دارد اما نقاط قوت زیادی نیز دارد که به نظرم می‌توانیم از آنها بهره ببریم.
او در توضیح «بهره بردن» می‌گوید که منظورش از این عبارت تلاش برای کسب سود سریع نیست. پیتاک افزود:
بازگشت سرمایه برای ما به معنای بازگشت ۳۰ درصد یا چیزی شبیه به آن نیست، بلکه به طور کلی هدف ما ارتقای باشگاه و جامعه هواداری آن است. من می‌خواهم این باشگاه را از نظر اقتصادی به ثبات برسانم که چنین چیزی در فوتبال انگلیس کار آسانی نیست. باور دارم که با توجه به موقعیت، امکانات تمرینی مناسب و استعدادهای منطقه، می‌توانیم از مدل تجارت بازیکنان برای رسیدن به ثبات مالی استفاده کنیم. هدف ما این است که باشگاه را به یک قدرت منطقه‌ای در شمال تبدیل کنیم، نه اینکه لزوماً به دنبال سود کلان باشیم.
او ادامه می‌دهد:
زمانی که در سال 2023 باشگاه را خریدیم، گروه هواداران 25.4 درصد از سهام باشگاه را در اختیار داشتند. برای سرمایه‌گذاری بهتر نیاز به کنترل بیشتری داشتیم. به همین دلیل آنها را قانع کردیم تا سهم‌شان را به ده درصد کاهش دهند. آنها نیز موافقت کردند که این را نشانه‌ای از اعتماد به ما و برنامه‌هایی که برای باشگاه داریم، در نظر می‌گیریم. قانع کردن بازیکنان جدید برای آمدن به کارلایل کار آسانی نبود چرا که شهرهای بزرگ‌تر بریتانیا امتیازهای بیشتری داشتند و برای بازیکنان در دسترس‌تر بودند. به همین دلیل، خانه‌ها و آپارتمان‌هایی خریدیم و آنها را بازسازی کردیم تا محل اقامت مناسبی برای بازیکنان جدید فراهم کنیم، برخی از این خانه‌ها درست مقابل استادیوم هستند. خوانواده‌ام از کریسمس سال گذشته در یک هتل در کارلایل اقامت داشتند اما حالا خانه‌ای خریده‌اند که تنها حدود یک مایل از استادیوم فاصله دارد.
پیتاک که در جکسونویل فلوریدا در شهر زندگی نمی‌کرد، از زندگی در این منطقه راضی است. او شرایط خود را اینگونه توصیف می‌کند:
اینکه بتوانی به راحتی به فروشگاه‌ها بروی، اینکه مردم زیادی را ببینی و متوجه شوی که این باشگاه تا چه حد بخش مهمی از این شهر است، حس خیلی خوبی دارد. اگر ما یک باشگاه کوچکتر در لندن، منچستر یا لیورپول می‌خریدیم، می‌توانستیم بدون اینکه کسی ما را بشناسد، در شهر قدم بزنیم. این براستی مزیت بزرگی است.
او می‌داند که اگر تیم در پایان فصل به سطح پنجم فوتبال انگلیس سقوط کند، ضربه سختی به آنها وارد شده و تمام پیشرفت‌هایی که در این ۱۲ ماه داشته‌اند، با خطر مواجه می‌شوند. اما پیتاک قاطعانه می‌گوید که «این اتفاق نخواهد افتاد.»
تابستان گذشته، او در آرزوی صعود به لیگ بالاتر بود اما در حال حاضر این احتمال بعید به نظر می‌آید. با این حال پیتاک هنوز هم رویای صعود به چمپیونشیپ را در سر دارد. برای این سرمایه‌گذار آمریکایی که بیل فولی، مالک بورنموث را می شناسد، این سوال همچنان وجود دارد: یک کارلایل یونایتد موفق از نظر تجاری چگونه به نظر می‌رسد؟
پیتاک می‌گوید:
داشتن هر هفته ۱۵ هزار هوادار در استادیوم، انرژی زیادی به باشگاه و جامعه می‌دهد. این اتفاق برای کارلایل و کل منطقه کامبریا مفید است زیرا افراد زیادی از مناطق مختلف به اینجا می‌آیند. اگر بلیت‌ها را رایگان بدهیم، شاید سریع‌تر به این تعداد برسیم اما هدف ما این است که ۱۵ هزار هوادار داشته باشیم و همزمان به ثبات مالی برسیم. اگر تنها یک پوند هم سود کنیم، برای من یک موفقیت محسوب می‌شود.
عملکرد خوب و با ثبات تیم والسال در زمین، باعث شده تا مالکان و هواداران این تیم به آینده امیدوار شوند. آنها در صدر جدول لیگ دو قرار دارند و مت سادلر، مربی جدید این تیم، توجهات زیادی به خود جلب کرده است.
گروه تریولا، مالکین آمریکایی والسال، رویکرد متفاوتی دنبال می‌کنند اما درباره برنامه‌های خود شفاف هستند. آنها مالک سه باشگاه دیگر نیز هستند که جز والسال، دراهیدا یونایتد در ایرلند و تریولا اف‌سی در توگو را نیز شامل می‌شود. همچنین آنها در ماه نوامبر توافق کردند که ۸۰ درصد از باشگاه سیلکبورگ دانمارک را نیز خریداری کنند.
بویکات در سمت راست و لی پاملت، مالکان مشترک والسال
بن بویکات، مدیرعامل گروه تریولا و مالک مشترک والسال و دراهیدا می‌گوید:
ما نگاهی بلندمدت به موضوع داریم و برنامه‌های مالی خود را به جای چند سال، برای چند دهه می‌چینیم. هدف ما این است که به گونه‌ای سرمایه‌گذاری کنیم که بازدهی پایداری داشته باشیم و در عین حال جوامع را بهبود ببخشیم. ما معتقدیم که سرمایه‌گذاری در فوتبال به ما کمک می‌کند تا این اهداف را محقق کنیم.
بویکات به اندازه‌ای در دنیای فوتبال حضور داشته که بداند سرمایه‌گذاران خارجی درباره خرید باشگاه‌های انگلیسی چه نظری دارند. او می‌گوید:
اگر هدف شما پول درآوردن سریع باشد، این سرمایه‌گذاری بسیار خطرناکی است. از نظر فرهنگی هم خطرات زیادی دارد زیرا شما با چیزی سر و کار دارید که برای
مردم اهمیت زیادی دارد. اینگونه باشگاه‌ها نیز آسیب می‌بینند و این نگاه صحیحی به موضوع نیست. زمان ثابت می‌کند که آیا ما درست می‌گوییم یا نه اما من می‌بینم که بسیاری از آمریکایی‌ها اینگونه به مسأله نگاه می‌کنند که هزینه ورود به فوتبال انگلیس، نسبت به باشگاه‌های ورزشی در آمریکا کم‌تر است و با خود می‌گویند این راه ساده‌تری برای پول درآوردن است. پس از آن، درباره درآمد حاصل از صعود به لیگ‌های بالاتر می‌شنوند و می‌گویند «خب این هم که راحت است.»
او ادامه می‌دهد:
اگر این همان چیزی است که مردم می‌خواهند، پس مشکلی نیست اما چنین رویکردی به این صنعت آسیب می‌زند و شما با خطر بزرگی روبرو می‌شوید چرا که نه تنها با باشگاه، بلکه با قلب و احساس جامعه بازی می‌کنید.
بویکات سرمایه‌گذاران و مالکان را به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌کند که شاید هواداران با شنیدن صحبت‌های او به فکر فرو روند. او می‌گوید:
برخی از مالکان درآمد هنگفتی در حوزه املاک در ایالات متحده به دست آورده‌اند و سرمایه‌گذاری در فوتبال را به عنوان یک پروژه تفریحی می‌بینند. پس از آن گروه‌هایی داریم که می‌توان آنها را «سرمایه‌گذاران حرفه‌ای» نامید، اما در این گروه هم انواع مختلفی وجود دارد. برخی سرمایه‌گذاران حاضر به ریسک زیاد هستند و به امید بازدهی بیشتر از عملکرد ورزشی بهتر، بودجه زیادی صرف می‌کنند. باشگاه‌ها با رویکرد‌ها و اهداف متفاوتی اداره می‌شوند اما همه آنها هر آخر هفته مقابل هم قرار می‌گیرند.
شاید والسال جایگاه کوچکی در اکوسیستم پر جمعیت فوتبال میدلندز داشته باشد که شامل تمام چهار سطح فوتبال انگلیس است، اما حضور باشگاه‌های بزرگ در نزدیکی باشگاه بویکات، مانند استون ویلا که امسال در لیگ قهرمانان حضور دارد، چیز بدی نیست. او می‌گوید:
شاید بگویید رقابت خیلی زیاد است، اما رقابت برای چه؟ والسال حدود ۳۰۰ هزار نفر جمعیت دارد. جامعه هواداری والسال بسیار وفادار، فوق‌العاده و قابل رشد است. این موضوع زمانی اثبات شد که در سال ۲۰۱۵ با بیش از ۳۰ هزار هوادار برای فینال جام دسته‌های پایین‌تر فوتبال انگلستان (EFL Trophy)، به ومبلی رفتیم و با نتیجه ۲-۰ مغلوب بریستول سیتی شدیم.
توضیح مترجم: جام دسته‌های پایین‌تر فوتبال انگلستان (EFL Trophy) یک تورنمنت فوتبال در انگلستان است که برای تیم‌های لیگ یک و لیگ دو ـ سطوح سوم و چهارم فوتبال حرفه‌ای انگلستان ـ برگزار می‌شود و در سال‌های اخیر تیم‌های زیر 21 سال باشگاه‌های بزرگ نیز به آن اضافه شده‌اند. این مسابقات فرصتی برای تیم‌های کوچکتر است تا در رقابتی داخلی شرکت کنند و فینال آن نیز در ورزشگاه ومبلی برگزار می‌شود.
در والسال تغییرات مثبتی در حال وقوع است. درست کنار ورزشگاه پوندلند بسکات، باشگاه هواداران و بار پررونقی به نام «لاکر» قرار دارد. این مکان پیش از این با نام «باشگاه سدلرز»، که از لقب تیم والسال گرفته شده بود، شناخته می‌شد، اما توسط مالکان قبلی بسته و متروکه شده بود.
بار لاکر، آبجو فروشی هواداران والسال با نام سابق «باشگاه سدلرز» که توسط ماکان قبلی بسته شده اما با ورود مالکان جدید بار دیگر راه‌اندازی شده است
کن براون، هواداری که ۶۲ سال است بلیت فصل باشگاه را می‌خرد، می‌گوید:
آبجو را عوض کردند که از آن راضی نبودم، اما تریولا عملکردی خیلی خوبی داشته است. آنها کمک کردند که بار دیگر مالک ورزشگاه خودمان شویم که این برای ما خیلی مهم است.
گروه تریولا قصد دارد تأثیر مثبتی نیز در جامعه بگذارد. آنها از بنیاد والسال حمایت کرده‌اند که به تأمین بودجه پروژه‌های محلی کمک می‌کند. منطقه والسال به چنین حمایتی بسیار نیاز دارد. در سال ۲۰۲۳، یکی از نمایندگان مجلس محلی اعلام کرد که والسال از نظر فقر درآمدی که روی کودکان تاثیر می‌گذارد، در رتبه چهاردهم انگلیس قرار دارد و بیست و پنجمین منطقه محروم کشور است. بویکات می‌گوید:
این بنیاد راهی است تا شرکای ما بتوانند سرمایه خود را در پروژه‌های ضروری هزینه کنند. ما در برخی مدارس محلی کارهای فوق‌العاده‌ای انجام دادیم و نتایج خوبی نیز گرفته‌ایم. به اعتقاد ما، فوتبال ابزاری قدرتمند برای ایجاد تغییر است. اگر به درستی از آن استفاده شود، تأثیر بسیار مثبتی در جامعه‌ای مثل والسال خواهد داشت.
میک ایوانز، یکی از هواداران این تیم، می‌گوید:
این باشگاه هنوز هم به جامعه خود افتخار می‌کند. وقتی من عمل قلب باز انجام دادم، لیام گوردون، یکی از بازیکنان والسال، به ملاقات من آمد. مالکان به ارتباط با هواداران اهمیت زیادی می‌دهند.
ورزشگاه پوندلند بسکات باشگاه والسال که با ورود گروه تریولا به مالکیت باشگاه درآمده و یکی از بزرگترین دستاوردهای مالکان آمریکایی است
به اعتقاد بویکات، پیوستن والسال به یک گروه بزرگ‌تر از باشگاه‌ها، مسیرهایی برای پیشرفت بازیکنان فراهم کرده است. تاکنون، دراهیدا بیشترین سود را برده است. والسال در تابستان مهاجم خود، داگلاس جیمز تیلور را برای یک فصل به آنها قرض داد. او با زدن هفت گل، به این تیم کمک کرد تا در ماه اکتبر قهرمان جام حذفی ایرلند شود.
بویکات می‌گوید:
ما پروژه ساخت یک باشگاه در توگو را نیز آغاز کرده‌ایم. این بازار بسیار جالبی است. ما تعداد کارکنان را افزایش داده‌ایم و در حال توسعه زیرساخت‌های باشگاه هستیم. این یک پروژه کوچک است که داریم روی آن کار می‌کنیم. امیدوارم تا چهار سال دیگر بتوانیم بگوییم که این پروژه برای جامعه توگو موفق بوده است زیرا با ایجاد ایجاد شغل به ارزش آن منطقه اضافه کرده و به آموزش کودکان نیز کمک می‌کنیم.
در حال حاضر بویکات روی صعود احتمالی به لیگ بالاتر متمرکز است، اگر چه اعتراف می‌کند اشتیاق او به این کار، باعث شده تا آخر هفته‌های پرتنشی با خانواده‌اش بگذارند. او می‌گوید:
تمام خانواده‌ام طرفداران پر و پا قرص باشگاه هستند. عمه‌ها، عموها و والدینم تمام بازی‌ها را تماشا می‌کنند و لباس‌های تیم را می‌خرند. همسر و دخترم هم از تماشای بازی‌ها لذت می‌برند اما در عین حال، این موضوع باعث می‌شود که هر صبح شنبه من خیلی ساکت بنشینم و در فکر فرو بروم. این زمانی است که باید آرامش داشته باشید اما من همیشه مضطربم و می‌دانم که این هم بخشی از زندگی فوتبالی است.
پس از تنها 15 دقیقه رانندگی به سمت جنوب والسال، به ورزشگاه وست برومویچ آلبیون، یعنی هاوتورنز، می‌رسید. وقتی در ماه نوامبر، تیم رسانه‌ای اتلتیک از اینجا بازدید می‌کند، شب‌های زمستانی فرا رسیده و بازی میان دو تیم با مالکیت آمریکایی برگزار می‌شود: وست بروم، که در فوریه توسط شیلن پاتل، کارآفرین فلوریدایی، خریداری شد و برنلی که از دسامبر 2020 تحت مالکیت گروه آمریکایی ALK Capital است.
هواداران وست بروم در گذشته و با مالکیت گوچوان لای، تجربه ناخوشایندی از مالکان خارجی داشتند که منجر به دوبار سقوط از لیگ برتر و مشکلات مدیریتی شد. این تیم در حال حاضر تحت مالکیت پاتل، در چمپیونشیپ عملکرد بهتری دارد و برای صعود به لیگ برتر در فصل 26-2025 رقابت می‌کند.
شیلن پاتل، مالک جدید وست برومویچ، در ورزشگاه هاوتورتز
پاتل پس از استعفای ناگهانی سرمربی این تیم، کارلوس کوربران، باید سرمربی جدیدی انتخاب کند. در حال حاضر کریس برانت به طور موقت هدایت تیم را برعهده گرفته است. باشگاه به دنبال سرمربی مدرنی می‌گردد و این فرآیند با نظارت مدیران ورزشی انجام می‌شود اما تصمیم نهایی با پاتل است.
از سال ۲۰۱۹ و زمانی که پیشنهاد سرمربی‌گری تیم ملی انگلیس به روی هاجسون پیشنهاد شد، این اولین بار است که وست بروم باید رویکردی دقیقی برای انتخاب سرمربی خود داشته باشد و هیچ تجربه ای در مورد نحوه برخورد با چنین شرایطی وجود ندارد. با توجه به اینکه والنسیا بند آزادسازی کوربران را فعال کرد، در واقع باشگاه نمی توانست به جدایی او نه بگوید. کوربران در نامه ای به هواداران در روز کریسمس گفت که این تصمیم «سخت ترین» تصمیم زندگی او بوده است.
پاتل باید مسائل مالی باشگاه را نیز مدیریت کند، زیرا قوانین لیگ اجازه ضرری بیش از ۳۹ میلیون پوند را در سه سال نمی‌دهد. او شروع به بازپرداخت وام‌ها کرده و برای بهبود وضعیت مالی باشگاه تلاش می‌کند.
کیت گاردنر، یکی از خریداران بلیت‌های فصلی، از مدیریت جدید باشگاه رضایت دارد. او می‌گوید:
برخلاف مالکان قبلی که تنها پول از باشگاه خارج می‌کردند، پاتل و تیمش در برقراری ارتباط عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته‌اند. آنها مشکلات تیم را می‌دانند و به‌عنوان یک خانواده به باشگاه متعهد هستند. این اتفاق بسیار مثبت بوده اما باید دید در بلندمدت چه می‌شود.
ورزشگاه هاوتورنز از سال 2021 شاهد بازی‌های لیگ برتری نبوده است
گاردنر همچنین به نقش اندرو نستور، مدیر ورزشی و مدیرعامل گروه فوتبال بیلکول، و تجربه او در باشگاه بولونیا اشاره می‌کند و آن را امیدبخش می‌داند:
بولونیا از تیمی ضعیف به تیمی تبدیل شد که به لیگ قهرمانان اروپا راه یافت.شاید گفتن اینکه ما شبیه آنها هستیم کمی اغراق‌آمیز باشد، اما شباهت‌هایی وجود دارد و من حس می‌کنم این مالک به باشگاه متعهد است.
گاردنر، که به همراه پسر و نوه‌اش بلیت فصلی دارد، مشکلی با این ندارد که پاتل در نهایت به دنبال بازگشت سرمایه‌اش باشد، اما فقط در صورتی که این اتفاق از طریق رشد باشگاه و بازگشت به سطح اول فوتبال رخ دهد. او ادامه می‌دهد:
برای اینکه سرمایه‌گذاری آنها به سوددهی برسد، آنها نیاز دارند که وست بروم به لیگ برتر صعود کند. چالش بزرگی که وجود دارد، قوانین فیرپلی مالی است که روی بیرمنگام تأثیر زیادی ندارد چون در لیگ یک حضور دارند و این قوانین شامل حال‌شان نمی‌شود. این به آنها آزادی بیشتری می‌دهد تا تیم قدرتمندی بسازند. اما پاتل از محدودیت‌ها آگاه است و تا جای ممکن، سعی می‌کند بدون رد کردن خطوط قرمز، بیشترین هزینه ممکن را انجام دهد.
بازی برابر برنلی با تساوی بدون گل به پایان رسید. اگر دو تیم از سه تیم وست بروم، برنلی و شفیلد یونایتد که اکنون در رده سوم قرار دارد، همراه با لیدز یونایتد صدرنشین به لیگ برتر صعود کنند، ارتباط این لیگ با مالکیت آمریکایی بیشتر خواهد شد. هر چهار باشگاه مالکان آمریکایی دارند. با خرید اورتون توسط سرمایه‌گذاران آمریکایی، اکنون بیش از نیمی از تیم‌های لیگ برتر، حداقل یک سرمایه‌گذار از ایالات متحده دارند.
در همین حال، تیم‌هایی مانند رکسهم، بیرمنگام و هادرزفیلد که آنها نیز تحت مالکیت آمریکایی هستند، می‌توانند در صورت صعود وست بروم و برنلی جایگزین آنها در چمپیونشیپ شوند.
دن پیرسون، یکی از هواداران وست بروم، پس از بازی با برنلی می‌گوید:
فکر نمی‌کنم دیگر کسی تنها به خاطر آمریکایی بودن مالکان به آنها شک داشته باشد. همیشه در رابطه با مالکان جدید کمی تردید وجود دارد اما باید به آنها اعتماد کنید. فکر می‌کنم آنها برای ماندن طولانی‌مدت آمده‌اند.
چه برای رسیدن به اعتبار لیگ برتر، چه برای صعود در رده‌بندی لیگ‌ها و چه برای جلوگیری از سقوط، مالکان آمریکایی در این فصل تصمیمات مهمی برای بسیاری از باشگاه‌های چهار دسته برتر فوتبال انگلیس می‌گیرند.
یادداشت گرگ اوکیف از وب‌سایت اتلتیک با اندکی دخل و تصرف
