طرفداری | هوگو سوتیل (Hugo Sotil) زاده 18 می 1949 در شهر ایکای پرو است. او در پست‌های مهاجم نوک، هافبک نفوذی و مهاجم سایه بازی می‌کرد. سوتیل از کودکی عاشق توپ بود و مادرش او را از حضور در زمین‌های خاکی محل، منع می‌کرد زیرا هوگو جوان تنها یک جفت کفش داشت و فوتبال در زمین خاکی، ممکن بود به کفش‌های او آسیب برساند. در نوجوانی، او به همراه خانواده‌اش به مرکز پرو، لیما کوچ کردند و سوتیل در این شهر به فوتبالش ادامه داد. او قدرت دریبلینگ جادویی خاص خودش را داشت و همین باعث شد در سال 1968 بدون عضویت در تیم‌های رده پایه، راهی تیم اصلی دپورتیوو مونیسیپال شود.
در فصل اول، آمار 18 بازی، 14 گل برای این بازیکن در مونیسیپال به ثبت رسید و این باشگاه از سطح دوم فوتبال پرو، به لیگ برتر این کشور صعود کرد. سوتیل در نخستین فصل فوتبالی خود در 18 سالگی، آقای گل لیگ سطح دوم پرو شد. او در فصل 1969، برای نخستین بار در لیگ برتر پرو بازی کرد و 10 گل برای تیمش به ثمر رساند. سوتیل در این فصل به عنوان برترین بازیکن باشگاه انتخاب شد و به محبوبیت بسیار زیادی در میان هواداران تیمش پیدا کرده بود؛ به گونه‌ای که بسیاری از هواداران، صرفا برای دیدن بازی او به استادیوم می‌آمدند. این بازیکن سپس آمارهای 26 بازی، 12 گل در فصل 1970، 30 بازی، 11 گل در فصل 1971 و 29 بازی، 14 گل در فصل 1972 را در این باشگاه به ثبت رساند.
او سپس در بازی‌های دوستانه به همراه تیم منتخبی از باشگاه‌های بزرگ پرو، به مصاف بزرگان اروپا رفت. سوتیل و یارانش، تیم‌هایی مثل بنفیکای خوزه بیو و بایرن مونیخ را با ستارگانش شکست دادند. در سال 1973، او در ترکیب منتخب آمریکا به مصاف منتخب اروپا رفت و زننده یکی از گل‌های منتخب اروپا بود. نام سوتیل به زودی در سراسر اروپا پیچید و این بازیکن مورد توجه بارسلونا قرار گرفت. او با قراردادی معادل با 83 هزار یورو راهی بارسلونا شد. قرار بود سوتیل زوجی برای یوهان کرایوف در خط حمله بارسلونا باشد. او از دیدار هفته نخست بارسلونا برابر الچه، در ترکیب ثابت تیمش قرار داشت و نخستین گلش را در هفته سوم برابر سلتاویگو به ثمر رساند. پس از جا افتادن سوتیل در ترکیب بارسلونا، زوج او و کرایوف به همراه ستارگان دیگر بارسلونا، یک تیم قدرتمند را تشکیل دادند و در هفته بیست و دوم، دیدار برابر رئال مادرید، موفق به زدن پنج گل شدند. او در دومین بازی ال کلاسیکوی خود، یک گل و یک پاس گل را ثبت کرد و بارها خط دفاعی رئال را آزار داد. 36 بازی، 12 گل و سه پاس گل، در نخستین فصل حضور این بازیکن در اسپانیا به ثبت رسید. او در این فصل برای نخستین بار در جام یوفا به میدان رفت و در بازی برابر باشگاه نیس، یک گل زد.
در فصل دوم، حضور سوتیل در ترکیب اصلی بارسلونا کمرنگ شد زیرا او به خوردن نوشیدنی‌های الکلی، گرایش زیادی پیدا کرده بود و همین باعث شد در فصل دوم، پس از ورود یوهان نیسکنز هلندی، آمار پنج بازی، دو گل از او ثبت شود. این بازیکن، دو فصل دیگر در بارسلونا باقی ماند و آمارهای 26 بازی، پنج گل در فصل 76-1975 و هشت بازی، دو گل در فصل 77-1976 را ثبت کرد. او شماره 10 بارسلونا را می‌پوشید و یکی از بازیکنان محبوب هواداران این باشگاه بود. در نقل و انتقالات زمستانی سال 1976، سوتیل با مبلغی معادل با 42 هزار یورو، به آلیانزا لیما در پرو پیوست. بازگشت او به پرو، باعث شد تا این بازیکن با تئوفیلو کوبیاس، دیگر بازیکن مطرح پرو، هم‌تیمی شود. او دو فصل در آلیانزا حضور داشت و در هر دو فصل، به قهرمانی در لیگ برتر پرو دست یافت و موفق به بازی در لیبرتادورس شد. تجربه بعدی این بازیکن، حضور در ایندیپندنته مدلین کلمبیا بود که آمار هشت گل در 32 بازی را برای او در دو فصل به همراه داشت. او سپس به مونیسیپال بازگشت و در 23 بازی، هفت گل زد. سوتیل پس از جدایی از مونیسیپال، دو سال فوتبال بازی نکرد و در سال 1984، ابتدا با حضور در باشگاه لوس اسپارتانوس و بعد از آن، دپورتیوو خونین، به فوتبال بازگشت. او در سال 1984، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
اولین بازی ملی سوتیل برای تیم ملی پرو، در سال 1970 برابر رومانی و تساوی 1-1 کشورش، به ثبت رسید. بازی با بلغارستان، پیش از جام جهانی، نخستین بارقه‌های درخشش ملی این بازیکن بود. او در نیمه دوم این مسابقه، به زمین بازی آمد و با حرکات تکنیکی خود، تماشاگران بلغار را نیز به وجد آورد و برابر این کشور، هت‌تریک کرد. او در لیست نهایی تیم ملی پرو برای جام جهانی 1970 حضور داشت و به همراه کشورش، به مرحله یک‌چهارم نهایی این تورنمنت صعود کرد. سوتیل در بازی دوم کشورش برابر مراکش، یک پاس گل داد. تورنمنت بعدی پرو، کوپا آمریکای 1975 بود. سوتیل تمایل زیادی به حضور در لیست تیم ملی کشورش داشت اما رینوس میشل، سرمربی وقت بارسلونا، اجازه حضور او در این تورنمنت را نداده بود. پرو در این مسابقات بدون سوتیل به فینال رسید. او برای حضور در فینال، موفق به فرار از بارسلونا شد و پس از رسیدن به محل برگزاری این تورنمنت، با تک گل خود در جدال سوم پرو برابر کلمبیا، تیمش را به قهرمانی کوپا آمریکا رساند. بارسلونایی‌ها اعتقاد داشتند سفرهای طولانی و تعهدات خارج از فضای باشگاهی، عملکرد ستاره‌های آن‌ها را ضعیف‌تر می‌کند اما سوتیل، کشورش را بیشتر از این قوانین اهمیت می‌داد و با سختی‌های فراوان، خود را به کوپا آمریکا رساند.
او پیش از حضور در جام جهانی 1978، دچار مصدومیتی شد و همین باعث کم فروغ شدن او در این دوره از جام‌های جهانی شد. او در چهار بازی پرو در این جام از جمله بازی برابر ایران به میدان رفت. دیدار برابر لهستان در این جام جهانی، آخرین بازی ملی سوتیل بود. 30 بازی ملی و 9 گل، حاصل کار او در رده ملی بود. لقب او در دوران بازی، «چولو» بود. او در 20 دسامبر 2024، پس از تجربه شوک سپتیک در اثر نارسایی چند عضو بدنش، در بیمارستانی در لیما بستری شد و در 30 دسامبر 2024، در 75 سالگی درگذشت.
