طرفداری | کایل واکر هرگز تصور نمی‌کرد دوران حرفه‌ای چنین پرباری داشته باشد. او انتظار نداشت در سن ۳۴ سالگی کاپیتان تیم قهرمان لیگ برتر شود یا به ۱۰۰ بازی برای تیم ملی انگلستان نزدیک باشد. واکر تصور می‌کرد که تا 34 سالگی اوضاع کمی آرام‌تر شده و فشارهای روی او کمتر شده باشند.
اگر ۱۰ سال پیش یا حتی زمانی که منچسترسیتی او را در سال ۲۰۱۷ با مبلغ ۵۰ میلیون پوند به خدمت گرفت، از او می‌پرسیدید، شاید حدس می‌زد که تا حالا به باشگاه کودکی‌اش، شفیلدیونایتد، بازگشته باشد. او که در منطقه لانس داون شفیلد بزرگ شده و رویاهایش از برامال لین که نیم مایل دورتر از خانه‌شان قرار داشت، فراتر نمی‌رفت.
برخی از ورزشکاران به نظر می‌رسد که از کودکی برای شهرت و موفقیت آماده شده‌اند و به راحتی با تمام چالش‌ها کنار می‌آیند اما کایل واکر از آن دسته نبود. وقتی در ۲۰ سالگی با تنها در شش بازی در لیگ برتر برای اولین بار به تیم ملی بزرگسالان انگلستان دعوت شد، متعجب و حیران به نظر می‌رسید، انگار نمی‌توانست باور کند چنین اتفاقی برای او رخ داده است.
این حس شگفتی همیشه در طول حرفه‌اش همراه او بوده است. در بهترین حالت، این حس در هیجان او برای حضور در تیم منچسترسیتی که لیگ قهرمانان اروپا و چهار عنوان پیاپی لیگ برتر را بالای سر برده، نمایان می‌شود. در بدترین حالت، این حس در مواجهه با انتقادها، چه درباره عملکردش و چه درباره جنجال‌های زندگی خصوصی‌اش که تیتر روزنامه‌ها شده، بازتاب پیدا می‌کند. در این روزها، واکر بیش از پیش این دو جنبه را احساس می‌کند.
در حالی که منچسترسیتی او در بحران به سر می‌برد و هشت شکست در ۱۱ بازی اخیر تمام آن هیبت شکست‌ناپذیری این تیم را از بین برده، پپ گواردیولا به دنبال بازیابی جنگندگی و روحیه‌ای است که سال‌ها موفقیت تیمش را تضمین کرده بود.
ناامیدی و استیصال کایل واکر در شکست خانگی ۴-۰ مقابل تاتنهام
غیبت رودری، که به دلیل مصدومیت زانو فصل را از دست داده است، ضربه بزرگی بوده و گواردیولا به فشارهای ذهنی و جسمی ناشی از تقویم فشرده بازی‌ها برای بازیکنان کلیدی خود نیز اشاره کرده است.
در زمان بحران، مربیان از بازیکنان باتجربه انتظار دارند که تیم را به پیش برانند اما در هفته‌های اخیر، واکر نمادی از تیمی شده که مسیر خود را گم کرده است. او که به سرعت و توانایی‌های بدنی‌اش شناخته می‌شود، در حال حاضر به نظر می‌رسد که در مسیر نزول قرار گرفته و انگار حریفان و مشکلات دیگر به او نزدیک‌تر شده‌اند.
حتی در فصل گذشته، زمانی که واکر سیتی را به قهرمانی در لیگ برتر رهنمون کرد، او پر برخی لحظات با مشکلاتی مواجه شده بود. با وجود اینکه در تیم منتخب فصل لیگ برتر از نگاه PFA قرار گرفت و به طور غیرمنتظره‌ای بالاتر از کیمیش و کارواخال، در تیم منتخب یوفا برای جام ملت‌های اروپا جای گرفت، به نظر می‌رسید که او بیشتر در حال تلاش برای بقا است تا اینکه همان مدافع راست با اعتماد به نفس و مطمئن فصول گدشته باشد.
واکر از چند جنبه با مشکل روبه‌رو شده است، چه در برابر حملات از سمت راست زمین منچسترسیتی و چه در یارگیری مهاجمان حریف، زمانی که حملات از سمت دیگر زمین انجام می‌شود. او در گل‌هایی که سیتی در برابر برنتفورد، آرسنال و نیوکاسل در سپتامبر دریافت کرد، نقش داست و به همین دلیل انتقادات ملایمی نیز از او صورت گرفت. پس از آن نیز تجربه تلخی در دقایق پایانی دیدار با فولام به عنوان یار تعویضی داشت؛ وینگر فولام، آداما ترائوره، توانست در اتفاقی نادر به راحتی از او پیشی بگیرد و او را جا بگذارد.
موقعیت‌ها و گل‌هایی که حریفان از هر دو سمت روی دروازه منچسترسیتی خلق کرده‌اند.
جیمی کرگر، مدافع سابق لیورپول و تیم ملی انگلستان، در برنامه اسکای اسپورتس گفت:
گاهی حواس کایل واکر پرت می‌شود و این همیشه نقطه ضعف او بوده است. در حال حاضر مشکل این است که واکر دیگر سرعت لازم برای جبران اشتباهاتش را ندارد.
طبق گزارش وب‌سایت اوپتا، بالاترین سرعت واکر در این فصل لیگ برتر 35.2 کیلومتر در ساعت بوده که کمی از فصل گذشته کمتر است و نسبت به بیشترین سرعت او در دو فصل پیش با 37.3 کیلومتر در ساعت، افت واضحی داشته است. با این حال، این سرعت تا حدودی به اندازه بالاترین سرعت او در سه فصل پیش با 35.3 کیلومتر در ساعت است که نشان می‌دهد نتیجه‌گیری قطعی از چنین داده‌هایی دشوار است.
در این فصل، 23 بازیکن لیگ برتر سرعت‌های بالاتری نسبت به او ثبت کرده‌اند. برای کسی که به سرعت خود افتخار می‌کند و حتی یک پادکست به نام You’ll Never Beat Kyle Walker یعنی شما هرگز واکر را شکست نمی‌دهید، دارد، این موضوع شاید کمی سخت باشد.
میکی فن ده فن از تاتنهام با سرعت 37.1 کیلومتر بر ساعت در صدر جدول سرعت قرار دارد، در حالی که ماتئوس نونز از منچسترسیتی با سرعت 36.7 کیلومتر بر ساعت در جایگاه دوم است. بعد از آن‌ها برایان امبومبو از برنتفورد و کارلوس فوربز از ولورهمپتون با سرعت 36.6 کیلومتر بر ساعت قرار دارند. هیچ بازیکن دیگری نتواسته از سرعت 36 کیلومتر بر ساعت عبور کند، در نتیجه حداکثر سرعت حداکثری کایل واکر هنوز هم یکی از سریع‌ترین‌های لیگ برتر است، که تنها کمی از ارلینگ هالند با 35.7 کیلومتر بر ساعت، پایین‌تر است.
اما آنچه بیش از کاهش جزئی سرعت واکر نگران‌کننده است، از دست دادن تمرکز خود در طول بازی است: ناتوانی در یارگیری جیمز مدیسون در شکست 4-0 مقابل تاتنهام، بی‌توجهی به کودی خاکپو روی گل اول در شکست 2-0 مقابل لیورپول، ناتوانی در آفسادگیری روی گل اول کریستال پالاس توسط دنیل مونوز، نپریدن با لاکروا روی گل دوم در تساوی 2-2 برابر کریستال پالاس و تردید پیش از هر دو گل در شکست ۲-۰ در لیگ قهرمانان مقابل یوونتوس بخشی از اشتباهات واکر هستند.
علاوه بر این، تصمیم‌گیری‌های واکر هنگام در اختیار داشتن توپ ضعیف بوده است. در حالی که او هیچ‌گاه به مهارت‌های بازی‌سازی بازیکنانی مانند فیلیپ لام، ترنت الکساندر آرنولد یا ژائو کاسنسلو شناخته نمی‌شده، مشکلاتش در تیمی که فاقد هماهنگی لازم است و افت محسوس روحیه دارد، بیشتر نیز شده است.
او در فصل گذشته لیگ برتر، حدود 67.5 درصد از پاس‌های بلندش را به هم‌تیمی‌های خود می‌رساند. اما این فصل این آمار به 49.4 درصد کاهش یافته و به‌طور متوسط 4.02 پاس بلند ناموفق در هر 90 دقیقه دارد. یکی از نمونه‌های بارز این موضوع، همان پاس اشتباهی بود که در وقت‌های اضافی در دربی منچستر هفته گذشته ارسال کرد که باعث شد تماشاگران خودی نارضایتی خود را از این حرکت نشان دهند.
نقشه پاس‌های کایل واکر مقابل منچستریونایتد؛ فلش‌های سیاه پاس‌های ناموفق و فلش‌های سبز پاس‌های موفق را نشان می‌دهند
مشکلات این فصل او دو نکته اصلی دارد: اول، بی‌نظمی زیاد در سیستم دفاعی منچسترسیتی و دوم، مشکلات فردی بازیکنی که هم داخل زمین و هم بییرون از آن، درگیر یک بحران است.
روزهایی که کایل واکر در تابستان 2023 به ترک منچسترسیتی و پیوستن به بایرن مونیخ نزدیک شد، هدفش بیشتر یافتن آرامش و ثبات بیشتر در زندگی شخصی بود تا اینکه دنبال چالشی جدید در زمین فوتبال باشد.
او به روزنامه سان در ژانویه گفت:
سعی کردم فرار کنم. آیا می‌خواستم سیتی را ترک کنم؟ نه، البته که نه؛ ما در حال حاضر بهترین تیم جهان هستیم اما این فرصتی برای دور شدن از انگلیس و توجهات رسانه‌ای بود که همیشه به سراغم می‌آمد.
زندگی شخصی واکر سال‌ها پر از بحران بوده است. او چهار فرزند از همسرش، آنی کیلنر، دارد که سال 2022 با او ازدواج کرده است اما دو فرزند دیگر هم از لورن گودمن، مدل و اینفلوئنسر، دارد. وقتی او سال گذشته درباره پوشش رسانه‌ای که قرار بود به سراغش بیاید صحبت کرد، به آنچه که «انتخاب‌ها و تصمیمات احمقانه» در زندگی شخصی خود می‌نامید، اشاره داشت.
زندگی شخصی پرتنش کایل واکر همیشه یکی از جذابیت رسانه‌ها بوده است. روزنامه‌های بریتانیا به‌طور مداوم داستان‌هایی درباره واکر، آنی کیلنر و لورن گودمن منتشر می‌کنند که اغلب با استفاده از نام‌های این سه نفر در تیترها، به جذب کلیک و بازدید بیشتر هستند.
هر چیزی که کیلنر در پادکستش بگوید یا در اینستاگرامش منتشر کند، به طور معمول سرخط‌های جدیدی درباره «ستاره تیم ملی انگلستان، کایل واکر،» به راه می‌اندازد. این توجه رسانه‌ای در طول مسابقات یورو در تابستان گذشته، به اوج خود رسید. یک نشریه حتی گودمن و پسر چهار ساله‌اش را به همراه واکر به تماشای مسابقه انگلستان در برابر دانمارک برد. تنها دو روز پس از شکست انگلستان در فینال مقابل اسپانیا، واکر در جلسه‌ای دو روزه در دادگاه خانواده مرکزی لندن حضور یافت تا در مورد پرداخت نفقه فرزند خود از گودمن صحبت کند.
واکر در دادگاه گفت که بیش از ۴۳۰ هزار پوند بابت نفقه به گودمن پرداخت کرده و یک ملک بزرگ در ساسکس خریده است. با وجود درآمد چند میلیون پوندی او در منچسترسیتی، واکر گفته بود که او «منبع پول بی‌نهایت نیست.» دادگاه دستور داد که او باید ماهیانه ۱۲،۵۰۰ پوند به عنوان نفقه پرداخت کند و علاوه بر آن، ۵،۰۰۰ پوند برای مبلمان و ۳۰،۰۰۰ پوند دیگر نیز برای خرید خودرویی برای پرستار بچه بپردازد. قاضی دادگاه، ادوارد هس، از واکر به‌خاطر نشان دادن «شرافت و سخاوت» در مواجهه با پیامدهای مالی و شخصی زندگی‌اش، تمجید کرد.
از آن زمان گزارش‌هایی منتشر شده که کیلنر برای طلاق اقدام کرده و نیمی از ثروت ۲۷ میلیون پوندی واکر را خواستار شده است. اما یک منبع نزدیک به خانواده به وب‌سایت اتلتیک گفته که وضعیت آنطوری نیست که در رسانه‌ها نشان داده می‌شد.
کایل واکر و آنی کیلنر به همراه نوزاد خود در مسابقات یورو ۲۰۲۴
برای سال‌های، عملکرد واکر در زمین مسابقه تحت تأثیر تیترهای منفی درباره زندگی خصوصی‌اش قرار نمی‌گرفت و مشکلات خارج از زمین به ندرت روی بازی او تأثیر می‌گذاشت. اما این فصل به نظر می‌رسد داستان متفاوت است. هفته گذشته، سمیر نصری، هافبک پیشین منچسترسیتی، در چنل پلاس اشاره کرد که «اتفاقات خارج از زمین، روی عملکرد او در زمین تأثیر می‌گذارد.»
هنگامی که واکر به پیوستن به بایرن مونیخ فکر می‌کرد، دقیقا این حس هرج و مرج، هم درون و هم بیرون زمین، چیزی است که می‌خواست از آن دوری کند. او به طور جدی به ترک سیتی فکر می‌کرد اما گواردیولا و منچسترسیتی پیشنهادی به او دادند که نتوانست آن رد کند.
گاهی اوقات اهمیت کاپیتانی بیش از حد بزرگ می‌شود. فوتبال مانند ورزش کریکت نیست که در آن کاپیتان باید استراتژیست تیم در زمین باشد. این را نیز در نظر بگیریم که فوتبال در سال 2024 بسیار متفاوت از گذشته است، زمانی که از کاپیتان‌ها انتظار می‌رفت که مانند تونی آدامز، روی کین یا جان تری، چهره‌های جنگجو و مسلط میدان باشند.
سال گذشته و پس از خروج ایلکای گوندوعان و پیوستنش به بارسلونا، واکر به‌طور غیرمنتظره‌ای به‌عنوان کاپیتان تیم انتخاب شد. بسیاری در باشگاه گمان می‌کردند که یا کاپیتان دوم، کوین دی بروین یا روبن دیاز که دو فصل قبل عضو تیم کاپیتانی بود، به عنوان کاپیتان بعدی انتخاب می‌شوند.
فصل گذشته و در دیدار مقابل برنلی، دی بروین به عنوان کاپیتان به میدان رفت. اما پس از مصدومیت دی بروین که او را برای پنج ماه از میادین دور نگه داشت، واکر به عنوان رهبر جدید تیم، بازوبند کاپیتانی را به بازو بست.
این اتفاق همزمان با مذاکرات واکر برای تمدید قراردادش بود که پس از یک گفتگوی مهم با گواردیولا اتفاق افتاد. هنگام صرف شام در یک رستوران ژاپنی در شهر منچستر، سرمربی از او خواست که در باشگاه بماند. چند هفته بعد، واکر قراردادی سه ساله با منچسترسیتی امضا کرد که او را تا تابستان 2026 در باشگاه نگه می‌داشت؛ این تعهد طولانی مدت برای بازیکنی که در آن زمان 33 ساله بود، اتفاقی غیرمعمول به نظر می‌رسید.
در آن زمان، مدیر فوتبالی باشگاه، چیکی بگریستاین، او را «بهترین مدافع راست جهان» توصیف کرد. او همچنین در تیم منتخب سال فوتبال مردان در سال 2023 قرار گرفت که توسط بازیکنان حرفه‌ای سراسر جهان انتخاب شده بود. پس از سال‌ها نادیده گرفته شدن و دست کم گرفته شدن، هرچند نه توسط سرمربیان یا هم‌تیمی‌هایش، او سرانجام و به حق، ستایش‌های جهانی زیادی دریافت کرد.
با این حال، احساساتی وجود داشت که نشان می‌داد احتمال افت توانایی‌های او وجود دارد و اگر واکر نگران توجهات رسانه‌ای در آینده بود، بستن بازوبند کاپیتانی می‌توانست هم برای باشگاه عواقب غیرمنتظره‌ای به همراه داشته باشد و هم فشار اضافی بر او وارد کند.
در شکست آخر هفته گذشته در دربی مقابل منچستریونایتد، واکر با موج دیگری از انتقادها روبرو شد، چرا که همه فوتبال دوستان او را به دلیل تمارض بی دلیل با هدف اخراج راسموس هویلوند، محکوم کردند.
تمارض مضحک کایل واکر در دربی شهر منچستر پس از درگیری با راسموس هویلوند
روی کین، کاپیتان پیشین شیاطین سرخ، در استودیوی اسکای اسپورتس در نیمه اول بازی گفت:
من این مرد (واکر) را نمی‌شناسم و برایش شرمنده‌ام.
میکا ریچاردز، مدافع پیشین سیتیزن‌ها گفت که واکر «لیاقت بیشتر از این‌ها را دارد.»
پاسخ روی کین اینگونه بود: «واقعاً؟ مطمئن نیستم.»
واکر در طول مسابقات یورو در تابستان گذشته به خبرنگاران گفته بود که تنها به بازخورد‌های مادرش گوش می‌دهد و باقی چیزها روی او اثر نمی‌گذارد. این حرف چندان قانع‌کننده نبود. در گذشته، او درباره نارحت شدنش از شنیدن برخی نظرات در برنامه‌های رادیویی هنگام رفتن به تمرین، صحبت کرده بود. حتی او گفته بود که از این انتقادات انگیزه می‌گیرد. او یک سال پیش در مسابقات جام باشگاه‌های جهان در عربستان سعودی گفته بود:
هر چه بیشتر به من حمله کنید، بیشتر انگیزه می‌گیرم و قوی‌تر می‌شوم.
این مدافع فوق‌العاده همیشه ثابت کرده که انتقادها و تردیدها درباره او اشتباه بوده‌اند و عزم و اراده‌ی شگرفی برای رسیدن به چنین سطح بالایی و حفظ آن نشان داده است. با این حال، هیچ‌گاه به نظر نمی‌رسیده که او بتواند به راحتی از سر و صداهای اطراف خود فاصله بگیرد.
انتقاد یک چیز است، اما توهین نژادی چیزی کاملاً متفاوت است. هفته گذشته، واکر در حساب‌های شبکه‌های اجتماعی خود توهین‌های «زننده، نژادپرستانه و تهدیدآمیزی» را که پس از شکست 2-0 سیتی مقابل یوونتوس در لیگ قهرمانان دریافت کرده، به اشتراک گذاشت. او تصویری از یکی از پیام‌ها منتشر کرد که در آن نوشته شده بود: «داداش، تو می‌تونی بری و بمیری، احمق به درک واصل شو.»
او پیش از این نیز این توهین‌ها را به اشتراک گذاشته است. پس از پیروزی منچسترسیتی در کارابائو کاپ مقابل چلسی در آوریل 2021، او تصاویری از این پیام‌ها را در اینستاگرام خود منتشر کرد و پرسید: « این اتفاق کی قراره تموم بشه؟» متأسفانه هنوز هم این موضوع ادامه دارد.
این روزها به نظر می‌رسد که واکر زیر فشار انتقادهای شدید قرار گرفته است. یکی از دوستان و هم‌تیمی‌های سابق او به خواسته وب‌سایت اتلتیک درباره این انتقادات صحبت کرده و از عبارت «فصل شکار» استفاده کرد. او به این نیز اشاره کرد که تمایلی ندارد تا با بحث در این رابطه به «فشار بیشتر» اضافه کند. او گفت:
واقعاً این حجم از بی‌احترامی به واکر باور کردنی نیست. به دستاوردهای او نگاه کنید.
بدون شک، واکر یکی از بهترین دفاع‌های کناری تاریخ لیگ برتر است. او باید استانداردهای بسیار بالایی را حفظ می‌کرد تا جایگاهش در منچسترسیتی را تضمین کند و ۹۳ بازی ملی برای تیم ملی انگلیس انجام دهد، به ویژه اینکه در سال‌های اخیر باید با بازیکنانی مانند ترنت الکساندر آرنولد، کیران تریپیر و ریس جیمز رقابت می‌کرده است.
او به طور جدی به بازنشستگی از بازی‌های ملی پس از یورو ۲۰۲۴ فکر کرده بود. چیزی که او را به ادامه این مسیر واداشت، هدف رسیدن به ۱۰۰ بازی ملی است تا تنها یازدهمین بازیکنی باشد که به این دستاورد برای تیم ملی انگلیس می‌رسد. در حال حاضر، او مصمم است تا خود را به توماس توخل، مربی جدیدش، ثابت کند.
خبر خوب برای واکر این است که توخل سال گذشته تمایل داشت او را برای بایرن مونیخ به خدمت بگیرد اما آن زمان گذشته است و حالا تمرکز روی زمان حال است.
کایل واکر پس از قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا با منچسترسیتی
چالش اصلی واکر در حال حاضر این است که به پایان دادن بحران در منچسترسیتی کمک کند و نشان دهد که می‌تواند بخشی از راهکار باشد، نه بخشی از مشکل. این باشگاه در نظر دارد تا در دو پنجره نقل و انتقالات آینده سرمایه‌گذاری جدی روی تقویت ترکیب انجام دهد. با توجه به مشکلات واکر و مشکل ریکو لوئیس 20 ساله در پیدا کردن نقش تخصصی خود، پست مدافع راست یکی از چندین پستی است که باشگاه در حال بررسی گزینه‌های آن است. به احتمال زیاد عملکرد واکر در هفته‌های آینده فوریت این موضوع را مشخص خواهد کرد.
با وجود اینکه عملکرد اخیر او نگران‌کننده بوده، دو شکست سنگین منچسترسیتی ـ باخت 4-1 در برابر اسپورتینگ لیسبون و تساوی 3-3 مقابل فاینورد با از دست دادن برتری 3-0 و هر دو در لیگ قهرمانان که یک شکست واقعی محسوب می‌شود ـ زمانی اتفاق افتاده که واکر از روی نیمکت بازی را تماشا می‌کرد.
اگر چه بسیاری از بازیکنان دیگر تیم پر اشتباه ظاهر می‌شوند و برای رسیدن به فرم آرمانی خود تلاش می‌کنند، این کایل واکر است که به نماد بحران منچسترسیتی در زمین تبدیل شده است. در هفته‌های اخیر، این نگاه با چشمان باز و پر از ناباوری، بسیار تکرار شده است. درک اتفاقی که برای او و سیتی می‌افتد بسیار سخت و توضیح آن به مراتب سخت‌تر است.
این چالش کسی است که در دید عموم رشد کرده و بزرگ شده و اکنون زیر همان نگاه‌های سختگیرانه تلاش می‌کند تا منچسترسیتی را از منجلاب بیرون کشیده و از غرق شدن نجات بدهد، در حالی که خودش بیش از همه خطر غرق شدن را احساس می‌کند.
یادداشت اولیور کی از وب‌سایت اتلتیک
