طرفداری | جیمی هاستی (Jimmy Hasty)، زاده سال ۱۹۳۶ در شهر بلفاست ایرلند شمالیست. جیمی هاستی در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد و 185 سانتی‌متری بود. محل زادگاه هاستی در بلفاست، در یک اسکله با فرهنگ‌های متفاوت مردمی در شمال بلفاست بود. جیمی هاستی برای گذران زندگی، در 14 سالگی در یک کارخانه مشغول به کار شد اما یکی از بدترین اتفاقات ممکن در همین کار برای او رخ داد و هاستی، دستش به یکی از ماشین‌آلات کارخانه گیر کرد و در نهایت مجبور به قطع آن شد تا هاستی ادامه زندگی خود را تنها با یک دست بگذراند. هاستی پس از این حادثه، به فوتبال روی آورد و تلاش کرد تا یک فوتبالیست شود.
هاستی ابتدا در لیگ‌های جوانان ایرلند شمالی فوتبال بازی کرد و سپس در سال 1959، به باشگاه نیوری تاون، باشگاهی از ایرلند شمالی که در لیگ‌های انگلستان حضور داشت، پیوست. جیمی هاستی با وجود معلولیت و حضورش در جمع بازیکنان حرفه‌ای، بسیار درخشان بود و برای باشگاه نیوری، 55 گل در دو فصل به ثمر رساند. او در همان بازی اول خود، دبل کرد و یاد گرفت چگونه با فیزیک خاص خود، رقابت برابری با سایر بازیکنان داشته باشد.
در اکتبر سال 1960، جیم مالون، رئیس باشگاه داندالک، یکی از مشهورترین و ریشه‌دارترین باشگاه‌های کشور ایرلند، در سفری به بخش شمالی ایرلند، بازی جیمی هاستی در باشگاه نیوری تاون را می‌بینند و متوجه توانایی‌های عجیب مهاجم یک‌دست این باشگاه می‌شود. او قد بلندی داشت، به ضربات سر خود نیز مسلط بود و تعادل خوبی در زمین داشت. مالون به سرعت به هیئت مدیره باشگاه داندالک اطلاع داد که جیمی هاستی باید به تیمش ملحق شود. با وجود اصرار مالون، هیئت مدیره باشگاه داندالک، شدیدا با او مخالفت کرد و به مالون اطلاع داده شد که داندالک، باشگاهی برای آدم‌های عجیب و غریب نیست اما مالون فاش کرد که قبل از مشورت با آن‌ها، قراردادی را با چک شخصی خود با این بازیکن امضا کرده است. در 20 نوامبر 1960، اولین بازی هاستی برابر کورک سیتی رقم خورد و هیئت مدیره باشگاه داندالک و رئیس آن، جیم مالون نیز برای تماشای بازی جیمی هاستی به استادیوم آمده بودند.
هاستی در همان بازی اول یک گل زد و ضربات سری درخشان داشت و با هر دو پا بازی می‌کرد؛ همین باعث شد تا اکثر اعضای هیئت مدیره به جیم مالون ایمان پیدا کنند. او در همان بازی اول خود نشان داد که ژنرال خط حمله تیم است و توپ را به خوبی برای هم‌تیمی‌های خود در زمین حریف نگه می‌داشت و فضاسازی بسیار خوبی داشت.
گل‌های جیمی هاستی به داندالک کمک کرد تا بعد از سال‌ها به قهرمانی لیگ برتر ایرلند دست یابد. او در فینال تورنمنت لینسترکاپ، تک گل داندالک را به ثمر رساند و این باشگاه را به قهرمانی در این جام نیز رساند. او آسیب‌دیدگی‌های مختلف را تجربه کرد و بازی‌های مختلفی را از دست می‌داد اما هر باری که در زمین بود، می‌درخشید و یکی از بازیکنان محبوب باشگاه داندالک بود. پس از قهرمانی داندالک در لیگ برتر ایرلند، این باشگاه موفق به حضور در تورنمنت لیگ قهرمانان اروپا در فصل 64-1963 شد. داندالک در مرحله اول رقابت‌های اروپایی، به مصاف زوریخ سوئیس رفت. آن‌ها دیدار رفت در زمین خودشان را با نتیجه 3-0 شکست خوردند. بازی برگشت این دو باشگاه در زوریخ برگزار شد. ابتدا داندالک توسط درموت کراس پیش افتاد و نیمه اول را نیز با پیروزی به پایان رساند. در نیمه دوم، سوئیسی‌ها تلاش زیادی برای گل تساوی کردند اما گل جیمی هاستی، باعث شد تا داندالک با دو گل از حریف خود پیش افتاده و شانس صعود به مرحله بعدی را داشته باشد. داندالک می‌توانست به گل سوم نیز دست پیدا کند اما در دقیقه 79، فردیناند فلر گل اول زوریخ را به ثمر رساند و در نهایت با وجود پیروزی 2-1 داندالک، تیم سوئیسی با نتیجه مجموع 4-2 به مرحله بعدی صعود کرد. اگرچه داندالک حذف شد اما به اولین پیروزی خارج از خانه یک تیم ایرلندی در تاریخ رقابت‌های اروپایی دست یافت و جیمی هاستی نیز موفق به گلزنی در یک تورنمنت معتبر شد.
هاستی سپس آقای گل لیگ برتر ایرلند در فصل 64-1963 با 18 گل شد. علاوه بر هاستی، دو بازیکن دیگر نیز در این افتخار با او شریک بودند. در روزهای درخشش هاستی در داندالک، شایعه‌ای نیز پخش شده بود و گفته می‌شد ناتینگهام فارست به جذب او علاقه‌مند است اما این شایعه در نهایت به سرانجامی نرسید. هاستی پس از دو فصل و تحمل چند آسیب‌دیدگی، در سال 1966 از داندالک جدا شد. آمار کلی هاستی در این باشگاه در شش فصل حضور خود، 170 مسابقه و 103 گل بود و همین، او را به ششمین گلزن برتر تاریخ این باشگاه تبدیل کرد. او یک فصل برای باشگاه دروگهدا یونایتد بازی کرد و در 10 بازی برای آن‌ها، سه گل به ثمر رساند. او یک گل نیز به تیم سابقش، داندالک زد. در نهایت، این بازیکن در سال 1967، بازنشست شد و از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
او پس از پایان فوتبال، با معشوقه دوران کودکی خود، مارگارت ازدواج کرد و صاحب دو پسر به نام‌های پل و مارتین شد. او در یک کتابفروشی مشغول به کار شد و زندگی جدیدی را برای خود ساخته بود. در یکی از روزهایی که او مسیر همیشگی خود را به سوی محل کار طی می‌کرد، ماشینی ناگهان ایستاد و مردی مسلح به سمت جیمی هاستی اسلحه کشید و سه تیر از پشت به او شلیک کرد. هاستی سپس در بیمارستان بر اثر جراحات این گلوله‌ها، درگذشت. این قتل توسط افرادی ناشناس صورت گرفت و در نهایت، هیچ وقت متهمی برای آن پیدا نشد. گروهی این قتل را به فرقه‌ای مذهبی از مسیحیان پروتستان مرتبط می‌دانستند. فردی به نام جیمی لارمور، قبل از فوت هاستی، او را در خیابان یافت و در نهایت با خبر کردن آمبولانس و پلیس، تلاش خود را برای نجات او کرد، بی آنکه بداند با یکی از بازیکنان مشهور فوتبال رو در رو شده است. هاستی در 38 سالگی و در تاریخ ۱۱ اکتبر ۱۹۷۸ درگذشت؛ او یکی از نمادهای مهم فوتبال ایرلند و باشگاه داندالک است و بسیار در محافل فوتبالی این کشور، قابل احترام است. لقب جیمی هاستی، «اعجوبه یک دست» یا «One Armed Wonder» بود.
در آن صبح سرد پاییزی، وقتی صدای شلیک یک گلوله را شنیدم، به سمت صدا رفتم و مردی با لباس کار را دیدم که به زمین افتاده است. خیابان به شدت خلوت بود و یک کیف خاکستری رنگ کنار مرد افتاده بود. دیدم آن مرد مجروح شده و حدس زدم که تیر خورده باشد سریعا کت خودم را به دور او پیچیدم تا گرم بماند و فریاد زدم تا کسی به کمک من بیاید. دستان مرد را گرفتم و به او نامم را گفتم. او چشمانش را به مدت کوتاهی باز کرد و آرام آرام نفس می‌کشید. وقتی پلیس رسید، به من اطلاع داد که آن مرد، جیمی هاستی، قهرمان سکوهای داندالک است. من آنقدر شوکه بودم که متوجه نشدم آن مرد فقط یک دست دارد.
