عشق فوتبالآدم ها چقدر میتونن در اوج آرامش اجازه ندن که سرنوشتشون رو کسی جز خودشون ترسیم کنه.
بازیکنی که ۱۲ سال پیش به عنوان اینکه لیست تیم رئال رو پر کنه و قرار بود وسط میدون بین بازیکنان بزرگی مثل ژابی آلونسو ،اوزیل ،کاکا و دیماریا گُم باشه،دیشب یه رکورد جاودانه زد.
انگار یه چیزی تو وجود لوکامودریچ هست که هنوز هم که هنوزه میخاد خودشو نسبت به روز قبلش بیشتر ثابت کنه.
مدت هاست براش ننوشتم ولی به یاد گذشته که نشون دهنده شکوندن رکورد مسن ترین بازیکن تاریخ رئال با ۳۹ سال و ۴۰ روز و گرفتن این رکورد از پوشکاش افسانه ای هست یادم اومد که هنوز هم میشه از تلاشش برای بهترین بودنش ستایش کرد.
اگه تو این دوازده سال مثل من برای دیدنش از ذره بین استفاده کرده باشین میتونین این روزهاش رو اینطوری توصیف کنید:
هنوز مغرور و شجاع و عاشق
ولی
سخت خسته و نفس بریده
یا که نه ..
خسته و نفس بریده
ولی
هنوز مغرور، شجاع، عاشق و باشکوه.
