طرفداری | بازی اتلتیکو مادرید برابر رئال مادرید طی هفته‌ی جاری، یکی از جنجال‌برانگیزترین دربی‌های تاریخ مادرید بود. دیداری که بابت آن، دیگو سیمئونه باید بیش از هرکسی شرمنده باشد.
تاکنون بی‌تردید اشیایی که به سوی دروازه‌بان رئال مادرید تیبو کورتوا پرتاب شد را دیده‌اید. اتفاقی که منجر به توقف مسابقه شد. صحنه‌ای که تمام دنیای فوتبال دیدند که مدیریت مسئله تا چه اندازه دارای مشکل بود. لحظاتی وجود داشت که این واهمه به وجود بیاید که ممکن است بزرگترین بازی لالیگا تا اینجا فصل، رها شود - تصمیمی دشوار و خجالت‌آور که داشت منطقی جلوه می‌نمود.
یکی از غم‌بارترین چیزها صرفاً رفتار و صحبت‌های سیمئونه در واکنش به مسئله نبود، این بود که کسی با او، به عنوان مسئول وضع موجود برخورد نکرد. او در اتلتی بسیار مهم و محوری است ولی در رفتار هواداران آنها، بعید به نظر می‌رسد توبیخ یا محروم شود. بله، سیمئونه در مورد این صحبت کرد که باید بعضی از هولیگان‌هایی که به سمت کورتوا سکه و فندک پرت کردند را شناسایی و ورودشان به استادیوم را ممنوع کنند؛ با این حال رفتار و سایر حرفهای او در جریان بازی و پس از آن باید به دقت بررسی شود.
پیش از لحظه‌ی جنون، مسابقه‌ی دیوانه‌وار برای بیست دقیقه متوقف شده بود. بازیکنان رئالی توجه داور مسابقه متئو بوسکتس فرر را متوجه اشیایی کردند که به زمین پرت شده بود. بعد، کورتوا که قصد داشت ضربه‌ی شروع مجدد را از محوطه جریمه خودی بزند، مکث کرد و به داور نشان داد که هنوز فندک به زمین پرت می‌شود. بلندگوهای استادیوم، پیام‌هایی را برای هواداران خواندند و اخطار دادند بازی متوقف شده و در صورت ادامه‌ی این روند، رها خواهد شد. در ادامه بازیکنان به رختکن رفتند.
رفتارهای غیرقابل‌پذیرش سیمئونه از اینجا شروع شد. او در تلاش برای متوقف کردن پرتاب اشیا، سراغ دروازه‌بان مادریدی رفت. طوری که او، دیگو سیمئونه، کورتوا را در خصوص اتفاقی که دارد رخ می‌دهد مسئول می‌داند.
در ادامه، پیش از اینکه ادر میلیتائو گل اول را به ثمر برساند، برخی از هواداران اتلتی پشت دروازه‌ی رئال مادرید شعار می‌دادند «کورتوا، امیدواریم بمیری!»؛ این شعار بارها و بارها سر داده شد. بعد وقتی گل به ثمر رسید، کورتوا مشت‌ها را گره کرد و به سوی دروازه دوید و چند بار بالا پرید و حالتی را به خود گرفت که انگار بگوید «هرچه می‌خواهید شعار بدهید، ما گل زدیم.».
کاری که او کرد عاقلانه نبود اما طبیعی بود. واکنشی لحظه‌ای که قابل درک بود، آن هم وقتی در نظر بگیریم تا چه اندازه اشیا به سویش پرت شده بود. واکنش قابل درک که آسیبی به کسی وارد نکرده بود. هرکاری که او کرده بود، دلیل کافی برای رفتار بعدی هواداران اتلتی نبود.
وقتی سیمئونه به زمین برگشت، به سمت دروازه‌ی رئال مادرید آمد و سعی کرد با برخی از گروه بدنام Frente Atlético که موجب توقف بازی شده بودند، مذاکره کند. سرمربی اتلتی باز هم به سوی کورتوا رفت و به شکل تمسخرآمیز تشویقش کرد تا او را بابت اتفاقاتی که رخ داده بود مقصر جلوه دهد. سی ثانیه پیش از آن، او داشت از هواداران می‌خواست که اشیایی که می‌تواند فوتبالیستی حرفهای، فیلم‌بردار یا توپ‌جمع‌کن‌ها را مجروح کند، به زمین پرت نکنند. به طرز خجالت‌آوری، بلافاصله در برابر تمام استادیوم، انگشت اتهام را به سمت کورتوا گرفت.
پس از بازی، پسندیده بود وقتی که سیمئونه گفت برخی از هوادارانی که چنین رفتاری را نشان می‌دهند باید محروم شوند. با این حال، بار دیگر، او تقصیرها را گردن کورتوا انداخت تا حرفهای درست قبلی را تحت‌الشعاع قرار دهد. تنش‌زاترین چیزی که سیمئونه به خبرنگاران، در توصیف اتفاقاتی که رخ داده بود به زبان آورد، این بود که وقتی کورتوا برای ما بازی می‌کرد، هواداران رئال مادرید به او فندک پرتاب کردند. جشن گرفتن گل خوب است، اما تحقیر هواداران، مسخره کردنشان یا انجام حرکات زشت کار درستی نیست. کار هوادارانی که وسیله پرت می‌کنند اشتباه است، اما شروع این ماجرا که توسط کورتوا رقم خورد هم درست نبود. ما به‌عنوان بازیکن حرفهای باید بیشتر مراقب رفتارمان باشیم. شاید هواداران چاره‌ای جز واکنش به این صورت نداشتند... که البته کار خوبی نیست اما فوتبالیست به عنوان شخصیت اصلی حاضر در استادیوم، نقش خود را بپذیرد و شرایط را آرام کند. هرکس می‌توان گل را جشن بگیرد اما نه به نگاه کردن به هوادارانی که پشت دروازه ایستاده‌اند، نه با ژست گرفتن برابر آنها. اینطور، هواداران عصبانی می‌شوند. وقتی از او سوال شد که اتفاقاتی که رخ داده را توجیه می‌کند، گفت نه، این کار را نمی‌کنم. اما همینطور چیزی که ماجرا را شروع کرد را نیز توجیه نمی‌کنم.
در ادامه سیمئونه خواهان محرومیت هوادارانی شد که باعث توقف بازی شده‌اند. تاکنون خبر محرومیت یک هواداران اتلتی به صورت دائم منتشر شده است. در پایان سیمئونه اضافه کرد برای حفظ تعادل، در کنار محرومیت هوادارانی که جنجال آفریده‌اند، باید بازیکنانی که باعث شروع ماجرا شده‌اند نیز مجازات شوند. بعد، برای تاکید روی میز کوبید.
ممنون از سیمئونه، که اشاره کرد هوادارانی که ماسک به صورت می‌زنند تا شناسایی نشوند باید از ورود به استادیوم محروم شوند. همینطور ممنون بابت اینکه به این اشاره کردی که کسانی که هواداران را تحریک می‌کنند، باید مجازات شوند. با این حال، دیگر چیزهای دیگری که اول به گزارشگر محلی و بعد در کنفرانس مطبوعاتی گفت، غیرقابل دفاع بود. یک سوءبرداشت تمام‌عیار، دلیل‌تراشی برای کسانی که خود را آماده‌ی جنجال‌سازی کرده بودند و از دست دادن فرصت برای اشاره به مشکل اصلی.
اتلتی به رفتاری بسیار بسیار بهتری از سوی سرمربی خود نیاز دارد. باید اینجا از کسانی تشکر کرد که رفتار به مراتب بهتری برای آرام کردن وضعیت داشتند؛ از جمله داور 30 ساله مسابقه متئو بوسکتس فرر. معرفی او به عنوان داور بازی با انتقادات زیادی روبرو شد. جوان و بی‌تجربه است و اولین دربی خود را تجربه کرد. همینطور در مسابقه‌ی قبلی بین ویارئال - بارسلونا دو اشتباه مهم انجام داد. با این حال داور بااستعدادی است؛ کمیته داوران به او اعتماد داشت و مسابقه‌ی خوبی را پشت سر گذاشت. او با خونسردی، پروتکل‌های مصوب را دنبال کرد. ارتباط برقرار کرد و قاطعانه عمل کرد؛ طوری که انگار برای مدیریت بحران به دنیا آمده باشد.
و در نهایت، «تشکر» از هواداران واقعی اتلتیکو مادرید، توسط بازیکنان این تیم در پایان مسابقه. همان هوادارانی که پشت دروازه‌ی کورتوا بودند. بازیکنان سراغ همان هواداران رفتند.
بسیاری از هواداران اتلتی پرشور و وفادار هستند، اما همینطور منصف رفتار می‌کنند و قابل احترام هستند. وقت آن رسیده که سیمئونه به وجدان خود رجوع کند. در آن صورت متوجه می‌شود که راه درست و راهِ محترم باقی ماندن، دلجویی از هواداران خاطی نیست؛ بلکه منزوی کردن آنهاست، گرفتن انگشت اتهام به سمت آنهاست، اطمینان حاصل کردن از عدم بازگشت آنهاست. همینطور به طور حتم نینداختن تقصیر، به گردن بازیکن رقیب است.
