همیشه شاگردببین سید
قصه اینه که از سالها پیش (بدو تشکیل تهران بعنوان پایتخت، گمانم در دوره قاجار)، مشکل تمرکز جمعیت و تمرکز امکانات تو مراکز استان و خصوصا تهران ، معضل مملکته.
دلایلش هم زیاده، من جمله همین که توزیع امکانات، هزینه اش زیاده. قصه همون ضرب المثله که یه آدم سیر بهتر از صد تا نیمه سیره!
در عین حال، اشکال اصلی اینه که در کنار مدیریت منابع و مخارج و تلاش دولتها برای دوری از مرکز، باید خود مردم ساکن فعلی با توجه به وسایل حمل و نقل عمومی سریع السیر، از سکونت در تهران پرهیز کنن و فقط برای کار به تهران رفت و آمد کنن (روزانه، هفتگی). اینطوری اینقدر نیاز به زندگی پرهزینه فعلی تو تهران نخواهد بود.
نکته بعد، بحث مهاجرت معکوسه. اگر مردم راه دیگه ای برای کسب درآمد خارج از تهران پیدا کنن، یا امکانات نسبی شبیه به تهران رو در شهرهای دیگه ببینن، مغز خر (دور از جون) نخوردن که اینقدر گرون زندگی کنن (میانگین مخارج تو تهران شاید دو برابر یا حتی بیشتر شهر های دیگه است). لذا توصیه شما که از رنجش خودتون حاصل شده، زمانی مورد استماع واقع میشه که همراه با راهکار باشه، اگر نه هیچکس از اون خراب شده ، بیشتر از خراب شده محل تولدش لذت نمیبره!
