تام کروزمتاسفانه وقت دیدن ویدئو رو ندارم ولی یه چیزایی خوندم در این باره که میگم. علت اینکه افراد سمت رنگ خاص خودشون میرن بستگی به نیاز خود آدم به انرژی روانی خاصی که در اون رنگ هست، داره. هر ادمی با توجه به نیازهاش داده ها و اطلاعاتی در مغزش شکل میگیره و براساس اونها، مغز دستور به گرایش میده تا انرژی مختص اون گرایش بهش منتقل بشه و این رو عملکرد شخص تاثیر داره. یکیش گرایشات رنگیه. قرمز رنگ گرم به آدم استرس میده و فشار خون رو بالا میبره رنگ رشد و عملگرایی. آبی رنگ سرد و به آدم آرامش میده و استرس و فشار خون رو کم میکنه رنگ نظم و آرمانگرایی محافظت و نگه داری. بهمین خاطر تو بیمارستان ها رنگ آبی استفاده میشه تا باعث کاهش استرس و فشار خون بیماران بشه. آدم لب دریا آرامش پیدا میکنه و نگاه کردن به آسمون هم همینطوره چون رنگشون آبیه. اگر دریا قرمز بود کسی نمیتونست سمتش بره چون فشار خون ایجاد میکنه. قرمز یادآور خون هست و رنگ غم و اندوهه. رنگ سیاه رنگ اغراق و بزرگنماییه نه رنگ غم و اندوه. هر چیزی رو بزرگ جلوه میده یک فردی که کت شلوار سیاه پوشیده با پیراهن سفید جذاب میشه چون کت سیاه پیراهن سفید رو که رنگش نشانه صلح دوستیه بزرگنمایی کرده و اون آدم احساس دوستی زیادی به دیگران منتقل میکنه. افراد علاقه مند به رنگ سیاه از این راه افکار مربوط به ضعیف بودن رو برطرف میکنن و به خودشون قدرت میدن. سبز رنگ وظیفه شناسی و بی ادعا بود رنگ سکوت و بروز ندادن. لاجوردی رنگ ارزش و اعتبار و اعتماد هست بهمین خاطر ما تو تیم ایتالیا اعتبار بالایی میبینیم. زرد، رنگ خلاقیت و هوشیاری و قدرت ذهنی و شوخ طبعی دقیقا چیزایی که در بازیکنان برزیلی دیدیم. بخاطر همین خاطر برزیل قهرمانی زیاد دارن. ایتالیا هم بخاطر رنگ لاجوردی به بازیکنان اعتبار و ارزش میده بهمین خاطر ایتالیایی ها ارزش و اعتبار خاصی دارن مثل مالدینی و نستا پیرلو و مابقی.
بازیکنانی که وارد تیمها میشن بی اختیار تحت تاثیر رنگ لباس اون تیم قرار میگیرن چون بدن خودشونو در احاطه اون رنگ میبینن. یجورایی اهل اون رنگ میشن بهمین دلیل هواداران انتظار ندارن بازیکنان از یه تیم قرمز پوش به یه تیم آبی پوش بره. مخصوصا اگه رقیب هم باشن مثل پرسپولیس و استقلال.
به هر حال فلسفه رنگها خیلی جالب و خوندنیه. درباره رنگهای دیگه هم بدونیم خالی از لطف نیست.
