طرفداری | یکی از پیشگامان رشته پرتاب دیسک در جهان که توانست در این ورزش به افتخارات فراوانی دست یابد، آل اورتر (Al Oerter) نام داشت. اورتر اولین ورزشکاری بود که در چهار المپیک متوالی به مدال طلا می‌رسد. اورتر در 19 سپتامبر 1936 در شهر اوستریا که در حومه نیویورک سیتی قرار دارد، چشم به جهان گشود. او در 15 سالگی برای نخستین بار ورزش پرتاب دیسک را شروع کرد. اورتر که قدی 193 سانتی‌متری داشت، با بورسیه در دانشگاه کانزاس به تحصیل پرداخت و در مسابقات ورزشی دانشگاهی حضور فعالی داشت. او نماینده کانزاس در رقابت‌های پرتاب دیسک NCAA بود. او در این تورنمنت به مدال طلا رسید.
اولین حضور اورتر در المپیک، به المپیک 1956 ملبورن باز می‌گردد. رویدادی که اورتر در آن با پرتابی به اندازه 56.64 متر به مدال طلای پرتاب دیسک رسید. فورچون گوردین با پرتابی به اندازه 54.81 متر، بعد از اورتر به مدال نقره المپیک رسید. در سال 1957 و بعد از افتخار کسب مدال طلای المپیک، اورتر در یک سانحه رانندگی آسیب دید و به نظر از مرگ نجات یافت. با وجود خطر پایان حرفه، اورتر توانست خود را بازیابی کرده و ابتدا در رقابت‌های پان آمریکای 1959 به مدال طلا برسد و سپس در المپیک 1960 رم حضور پیدا کند.
اورتر برای کسب طلای المپیک 1960، رقیب قدرتمندی از کشور خودش آمریکا به نام رینک بابکا را پیش روی خود می‌دید. اورتر تا قبل از پرتاب پنجم از بابکا عقب بود زیرا بابکا در پرتاب اول خود، دیسک را به فاصله 58.02 متر پرتاب کرده بود در حالی که اورتر 57.64 متر را در پرتاب اول خود ثبت کرده بود. سرانجام اورتر در پرتاب پنجم خود به اندازه 59.18 متر توانست به مدال طلای رم نیز برسد. اورتر بعد از کسب دو مدال طلای المپیک، برای کسب سومین آنها نیز بسیار اشتیاق داشت. او قبل از شروع مسابقات المپیک 1964 توکیو، از ناحیه گردن و دنده آسیب دیده بود و با درد فراوانی وارد این آوردگاه شده بود. رقیب جدی اورتر در توکیو، لودویک دَنر از کشور جمهوری چک بود. اورتر که درد بسیاری را تحمل می‌کرد، تا قبل از پرتاب پنجم از رقیب اروپایی خود عقب افتاده بود. سرانجام او در پرتاب پنجم با پرتابی به اندازه 61 متر، توانست رکورد جدیدی را در المپیک ثبت کرده و با وجود انصراف از پرتاب آخر به دلیل شدت درد، به مدال طلای این المپیک نیز دست یابد. او به پزشکان مسابقات گفته بود: "اینجا المپیک است، باید برای آن بمیرید"
المپیک 1968 مکزیکوسیتی، آخرین المپیک آل اورتر بود. لوتار میلد از آلمان یکی از رقبای جدی اورتر در این آوردگاه بود و حتی بسیاری برای اورتر 32 ساله، شانس چهارمین طلای متوالی را قائل نبودند. میلد در پرتاب دوم و ثبت 63.08 متر و شکستن رکورد قبلی اورتر، نشان داد که شانس زیادی برای کسب طلا دارد؛ با این وجود پورتر در پرتاب سوم رکورد میلد را شکسته و 64.78 متر دیسک خود را پرتاب کرد. با این پرتاب، اورتر به چهارمین مدال طلای المپیک خود رسید و اولین ورزشکاری شد که توانسته بود به این مهم در چهار دوره حضور برسد.
اورتر بعد از المپیک 1968، خود را بازنشسته اعلام کرد اما از سال 1976 سعی بر بازگشت به مسابقات داشت. او از آنابولیک استروئید برای افزایش حجم عضلات خودش استفاده کرد تا بتواند با بدنی آماده به مسابقات بازگردد اما به دلیل عوارض آن، از ادامه مصرف خودداری کرد. او در سال 1980 سعی بر بازگشت به تیم ملی آمریکا داشت اما با مقام چهارم مسابقات انتخابی، از این مهم بازماند. او در مسابقات غیررسمی پرتابی به اندازه 75 متر نیز داشت که رکورد بسیار جالبی بود اما به ثبت رسمی نرسید.
اورتر در تمام دوران زندگی خود با مشکل فشار خون بالا دست و پنجه نرم می‌کرد تا در شروع قرن بیست و یکم، این مشکل باعث ایجاد بیماری قلبی-عروقی در او شد. با پیشرفت بیماری، متخصصان به او پیشنهاد پیوند قلب را دادند اما او به آنها گفت که زندگی جذابی را تجربه کرده است و با میراثی که داشته از دنیا می‌رود. اورتر سرانجام در یک اکتبر 2007 و در 71 سالگی درگذشت. او در دوران پساورزشی خود به نقاشی انتزاعی روی آورده بود و موزه هنرمندان المپیک را تاسیس کرد.
