انتقال ربیو - که یک هافبک چپ‌پای همه‌کاره محسوب می‌شود - به المپیک مارسی، منجر به این خواهد شد که روبرتو دِ زربی آزادی عمل بیشتری داشته باشد.
ربیو که توانایی بازی‌خوانی بالایی دارد، می‌تواند هم در دبل پیوت کنار هویبیرگ یا حتی کوندوگبیا قرار بگیرد و هم به‌تنهایی و در سینگل پیوت؛ این موضوع به روبرتو دِ زربی امکان اجرای پلن‌های تاکتیکی جدیدی مثل 3-3-4 (با سینگل پیوت) را خواهد داد.
هویبیرگ تا اینجای فصل، مانند یک سپر دفاعی مقابل حملات تیم‌های رقیب عمل کرده بود؛ ولی خب همه از ضعفِ تیم‌های د زربی مقابل ضد حمله‌ها حریف اطلاع دارند و حالا با ورود ربیو که از بهترین‌ها در زمینه‌ی دوئل‌های هوایی و پرسینگ بوده، مارسی کمتر آسیب‌پذیر خواهد بود.
ربیو می‌تواند به‌خوبی فضای خالی پشت مدافعین مارسی - که اغلب نفوذ کرده و تبدیل به وینگر می‌شوند - را پر کند که باعث سهولت نفوذ همزمان مرلین و موریلو خواهد شد - که در فاز تهاجمی کمک بزرگی برای مارسی د زربی می‌شود.
همچنین بدون شک، آمار بی‌نظیر ربیو در حمل توپ، پرُوگرسیو پاس‌ها و درصد پاس صحیح بالایی که داشته را نباید فراموش کرد؛ برای تیمی که سیستم بر پایه‌ی بازی‌سازی از عقب دارد، بازیکنی که توانایی سریع وضعیت از فاز تدافعی به فاز تهاجمی را داشته باشد، بسیار مفید و تأثیرگذار خواهد بود.
در نهایت باید اشاره داشت که آدرین ربیو، برای به دست آوردن جایگاه خود در ترکیب المپین‌ها باید با جفری کوندوگبیا و اسماعیل کونه رقابت کند؛ این رقابت و اجبار به ارائه‌ی نمایش قابل قبول در هر بازی، قطعاً می‌تواند به نفع المپین‌ها باشد.
تحلیلِ سوشیانت نجات‌پور (لطفاً با دنبال کردن پیج از فعالیت حمایت کنید.)
@radiohattrick
