طرفداری | کاروان ورزشی ایران رقابت های پارالمپیک ۲۰۲۴ را با کسب ۲۵ مدال و استقرار در رده چهاردهم پشت سر گذاشت.
چند روز پس از اتمام بازی ها و فروکش کردن احساسات ناشی از نتایج تلخ و شیرین بازی ها، بهتر می توان راجع به عملکرد کاروان اعزامی کشورمان و ضرورت های آینده ورزش جانبازان و معلولین کشور صحبت کرد.
کاروان ایران با ۶۵ ورزشکار از ۴ فدراسیون؛ جانبازان و توان یابان، نابینایان و کم بینایان، تکواندو و قایقرانی در این بازی ها حضور یافت که فدراسیون جانبازان و توان یابان بیشترین نماینده، مدال طلا و دیسکالیفه را داشت. غیر از طلای علیپور در دو و میدانی، بقیه طلاهای کسب شده ایران را ورزشکاران این فدراسیون در رشته های پرتاب وزنه، پرتاب نیزه، تیراندازی، وزنه برداری و والیبال نشسته تصاحب کردند. ۲ ورزشکار این فدراسیون هم دیسکالیفه شدند؛ نسرین شاهی که از امیدهای کسب مدال بود بخاطر مشکل پیش آمده در ماشه اسلحه اش و صادق بیت سیاح نیز به دلیل سخت گیری داوران!
فدراسیون قایقرانی به مانند المپیک پاریس افتخاری کسب نکرد. تکواندو با ۵ نماینده، صاحب یک نقره در بخش بانوان و ۲ برنز در قسمت آقایان شد. نکته قابل ذکر در تکواندوی بانوان، سن پایین ملی پوشانمان بود که می تواند مایه امید بخشی برای آینده باشد. گلبال ما پس از ۳ دوره غیبت در این پارالمپیک حضور یافت و چون ۱۲ سال قبل به عنوان پنجمی رسید. ورزشکاران دیگری نیز بودند که با وجود داشتن سهمیه، به دلایلی نظیر؛ کم بودن شانس کسب مدال و عدم صدور روادید سفر به مصر جهت تمدید کلاس بندی از اعزام به پاریس بازماندند!
هرچند تعداد مدال هایمان از پارالمپیک توکیو بیشتر بود، اما کیفیت توکیو را نداشتند و لذا از رتبه سیزدهم در ژاپن با یک پله سقوط به رتبه چهاردهم در پاریس رسیدیم! تعداد کل مدال های ما در این دوره به اندازه تعداد طلاهای برزیل رده پنجمی و برنزهای آلمان رده یازدهمی است.
نکته ای که قابل تامل می نماید مدال آوری ورزشکارانمان در رشته های تکراری است؛ والیبال نشسته، پارا وزنه، پارا تیراندازی، پارا تکواندو و پارا دو و میدانی رشته های تکراری ای هستند که در آن ها مدال می آوریم و در رشته هایی چون؛ پارا شنا که مدال های مهم و تاثیرگذاری دارد، یا پارا کانو و بسکتبال با ویلچر و فوتبال عنوانی به دست نمی آوریم چون تمرکزمان بر همان همیشگی هاست!
آنچه فقدانش حس می شود و در عین حال ضرورت دارد؛ برنامه ریزی و حرکت جدی برای کسب عنوان در رشته های مهجور مانده پارالمپیکی در نزد ماست. حیف است که این " اراده های بیگانه با معلولیت" فقط در چند رشته خاص مدنظر جدی قرار بگیرند و سایر رشته ها را فقط به صرف حضور و به قول معروف " الله بختکی" نگاه کنیم!
باید که از همین اکنون عزمی جدی و نگاهی فراگیر را صرف پارالمپیک آینده و افتخار آفرینی های بیشتر با اتکا به همت و اراده این شیر بچه ها نماییم.
