علی حسینیحدود ۳۰ ساله طرفدار پرسپولیسم و اوج و حضیض این تیمو دیدم. دوران نوجوونیم (دهه هفتاد) پرسپولیس تو جام آزادگان خدایی میکرد و اولین دوره‌ی لیگ برترم که توی هفته آخر کاملاً دراماتیک قهرمان شد. دوران جوونی و دانشجوییم (دهه هشتاد) دور دورِ استقلال قلعه نویی و سپاهان کاظمی بود و تقریباً توی ۱۰ سال بجز اون فصلی که با قطبی قهرمان شدیم، کلاً حرفی برا گفتن نداشتیم و فقط حرص خوردیم. البته اون فصل انصافاً قطبی تیم خوبی ساخته بود و آخرشم که اونجوری توی دقیقه ۹۶ قهرمان شدیم. این ۱۰ سال اخیرم که دیگه باد کلاً به پرچم پرسپولیس میوزه. البته دوستان استقلالی و سپاهانی میگن از پرسپولیس حمایت میشه و... ولی خودشونم میدونن پرسپولیس توی این سالا بهترین فوتبالو بازی کرده و قهرمانیاش حقش بوده. مام دهه هشتاد ازین حرفا زیاد در مورد تیم قلعه نویی و سپاهان میزدیم ولی خب ته دلمون قبول داشتیم تیم قلعه نویی خوب بازی میکنه. زوج عنایتی و اکبرپور قاتل بودن واقعاً. دو صفرم که عقب بودن، همه یجورایی مطمئن بودیم که میبرن و واقعنم میبردن. یادمه کلی بازیو بعد دقیقه ۹۰ کامبک زدن. سپاهان کاظمی و بوناچیچم که عالی بود خدایی.
ولی کلاً انگار فوتبال اون قدیما بیشتر حال میداد. نمیدونم شاید بخاطر بازیکنای ستاره و تکنیکیش بود، شایدم ما خوشتر بودیم و کمتر دغدغه و مشکلات داشتیم
