حسین رئالیمن خیلی طرفدار این گولر هستم هم فوتبالی هم شخصیتی اما حرفی که میزنم بر اساس حس نوستالژِی نیست
بازیکن هر چقدر هم خوب باشه بدون داشتن یک تیم خوب و به تنهایی نمی تواند تیم دیگر را به چالش بکشد . استثنائات خیلی انگشت شماری در تاریح فوتبال وجود دارد که معروفترین آن مارادونا است آن هم فقط در سال 1986 بود که به راحتی قدرت آن تیم آزژانتین با وجود ماردونا 100 درصد بیشتر بود.
بودن او تیم مقابل را به درد سر و چالش می انداخت و بدون تردید اگر نبود آرژانتین به جام نمی رسید .
متاسفانه درگیر شدن با مواد مخدر و حواشی زیاد و اخلاق بی ثبات وی که خاص مردمان امریکای جنوبی هستش وی را به فنا داد و در سال های بعد نتوانست آن تاثیر سال 1986 را داشته باشد .
از نظر من ؛ بازیکن های دیگر که چنین تاثیر گذاری مثل مارادونا 1986 داشته باشند نداریم. حتی پله 1970 که فکر می کنم مهارت فوتبالی بهتر از مارادونا داشت اما از نظر شدت تاثیر بر روی تیم خودش مثل مارادونا1986 نبودچون هم تیمی های قوی پشت سرش داشت
حالا نه مثل مارادونا ولی با شدت کمتر می توانیم از کرایف1974 هلند ،بکن بایر آلمان 1974 زیدان 1998 و 2006 فرانسه و مسی آرژانتین 2022 را نام برد .
مثلا همین زیدان نقل قولی از تیری آنری که فوق ستاره آن تیم هست وجود داره که هر وقت در بازی نمی دانستیم چکار باید بکنیم توپ به زیدان میدادیم که او طراحی کنه
برای همین منظور من از بهتر بودن فقط بحث تکنیک و تاکتیک پذیری نیست بلکه قدرت شخصیت بازیکن است که نه تنها باعث افزایش روحیه هم تیمی خودش میشه بطوری که حاضر تمام انرژِی را برای آن بازیکن بذاره بلکه حتی بر روی بازیکن های ستاره حریف هم تاثیر می ذاره
نام بردن از فوق ستارگانی رومینگه ماتثوس کلینزمن زیکو سوکراتس آر 9 روماربو رونالدینیهو ، پلاتینی ؛ تیری آنری فن باستن باجو دل پیرو مالدینی در کنار این ابر ستاره ها محلی از اعراب ندارد چه برسه به فنچ تیم ما و بارسلونا یعنی گولر و یامال
اینها خیلی کار دارند تا ستاره بشند و حالا اگر ثبات داشته باشند تاره فوق ستاره میشند
خیلی بعیده به سطح ابر ستاره رسیدن که اگر آسان بود اینقدر کم نداشتیم
