- مجموعهی 24 تیم 2024 مجموعه داستانهایی از تیمهای حاضر در یورو 2024 به همراه نگاه کوتاه تاکتیکی و معرفی فانتزی تیم هاست. سایر قسمتها را در اینجا ببینید.
20 سال قبل، و زمانیکه یورو 2004 با رنگ و لعاب معرکه و بازیهای خاطرهانگیز برگزار میشد، نیمی از ستارگان امروز تیم ملی انگلستان اصلا پایشان به توپ نخورده بود؛
فیل فودن کودک 4 ساله ای بود، ساکا به تازگی 3ساله شده بود، کول پالمر 2 سال داشت، جود بلینگام تولد 1 سالگی اش را جشن گرفته و کوبی ماینو هنوز به دنیا نیامده بود!
هیچکدام از این پسران جوان تیم ساوتگیت در یورو 2024، خاطرهی قهرمان جوان تورنمنت 20 سال قبل را به یاد نخواهند آورد. خاطرهی تیترهایی که پسر شماره 9 تیم ملی انگلیس را به سادگی با پله، پادشاه 17 ساله جام جهانی 1958 قیاس میکرد.
پسری 18 ساله که رهبر و الهام بخش نسل طلایی فوتبال انگلیس در خاک پرتغال شد، ستارهی اورتون که در آن تابستان شکار سر الکس فرگوسن شده بود و توانست پا جای پای اریک کانتونا، مارک هیوز و برایان رابسون بگذارد.
اگر کسی نمیتواند جود بلینگام 20 ساله را در قامت رهبر تیم ملی تصور کند، او را به تابستان 2004 ببرید. به دنیای شگفت انگیز وین رونی....
برنامهی بازیهای انگلیس در یورو 2024
بازی |
تاریخ |
ساعت |
ورزشگاه |
چرا باید بازی را تماشا کنیم؟ |
صربستان - انگلیس |
27 خرداد |
22:30 |
ولتینس آرنا گلزن کرشن
|
اولین بازی انگلستان، اولین بازی آنها در تاریخ یوروست، برابر یوگسلاوی در یورو 68 و شکست 1-0 در فلورانس، و یک دلیل جدیدتر اینکه 3هزار هولیگان صرب ب ای این بازی اعلام آمادگی نمودهاند. |
دانمارک - انگلیس |
31 خرداد |
19:30 |
والداشتادیون فرانکفورت |
شکسپیر- هملت، بریتانیا و پادشاهان دانمارک. دلیلی دیگر؟ پاسخ به این سوال که هویلاند بیشتر مدافعان انگلیسی را میشناسد یا انگلیسیها هویلاند را؟ |
انگلیس - اسلوونی |
5 تیر |
22:30 |
راینانرژی کلن |
کسی گل جرمین دفو را در آخرین روز گروهی جام جهانی 2010 به یاد دارد؟ همان بردی که انگلستان را به عنوان سرگروه راهی بازی با آلمان نمود.... |
کسی به رونی 18 ساله شک دارد؟
شک دارم که او بتواند از عهدهی چنین انتظارت بالایی برآید. او جوان است. خیلی جوان. آنهم برای چنین رقابتهای بزرگی...
لیلیان توران، در آستانهی آغاز یورو 2004، نظرات خود را راجع به وین رونی اینطور بیان میکند. مهاجمی که قرار است در روز دوم اول دور گروهی، مقابل تورام و تیم ملی فرانسه به میدان برود.
رونی ، ابهامات و شک تورام را برطرف در زمین بازی برطرف میسازد. پسر 19 ساله، در حضور بزرگانی چون زیدان، آنری و پت ویرا در تیم رقیب کاملا راحت و بی دغدغه بازی میکند، پاسهایش را به درستی به مقصد میرساند، لمس توپهایش عالیست و از فیزیک خود به بهترین شکل بهره میجوید.
رونی با تعقیب یک توپ سرگردان و به چنگ آوردن آن، از تورام با یک دریبل سر پا عبور میکند، به سوی دروازهی فرانسه میتازد، در محوطهی جریمه بدون زحمت سیلوستر را دریبل میزند و یک پنالتی به دست میآورد .. پنالتی که توسط بکام هدر رفت و در نهایت پس از تعویض رونی توسط اریکسون، انگلیس آن بازی را به جادوی دو ضربهی زیدان باخت.
نام رونی، بی آنکه گلی زده باشد، در کنار نام زیزو، بهترین بازیکن جهان در آن سال به عنوان قهرمان آن بازی قرار میگیرد. جیمی کرگر مدافع آن زمان انگلیس و کارشناس این روزهای اسکای میگوید :
ما روی نیمکت با دهان باز شاهد نمایش رونی بود. او مقابل بهترین بازیکنان از بهترین تیم ملی آن زمان فوتبال ایستاد و از مهلکه با سربلندی بیرون آمد. کارهای او، بازیکنان بزرگ دیگر انگلیسی که اطرافش بودند را شرمسار مینمود. انگار با غریزه اش بازی میکرد. هر کاری را که میخواست، انجام میداد.
امیل هسکی، مهاجمی که رونی با ورود خود جای او را در ترکیب اصلی انگلستان گرفته بود، میگوید :
وین، با آرامش با مشکلات برخورد میکرد. او آنقدر به توانایی خود باور داشت که کارهای دشوار را بدون ترس انجام میداد. طوری که با خود میگفتید این عادی نیست. اما برای او این یک کار عادی بود.
هیچ کس نمیتوانست پیش بینی کند که رونی، زیر نورافکنهای درخشان استادیوم دالوز، خود را به جهان فوتبال عرضه کند. اگرچه او از ردههای پایه عملکرد درخشانی داشت؛
وقتی فقط 14 سال داشت، برای تیم زیر 19 سال اورتون به میدان رفته بود. در 16 سالگی و در فینال اف ای کاپ جوانان در تساوی 2-2 برابر تاتنهام پاس گل داده بود و دومین بازیکن جوان تاریخ اورتون بود که برای تیم بزرگسالان به میدان رفته. لحظهی او زمانی رخ داد که پیش از تولد 17 سالگی در اکتبر 2002 در گودیسون پارک برابر آرسنال به میدان رفت. با شلیکی 20 متری دروازه قهرمانان شکست ناپذیر فصل قبل را گشود و به جوانترین گلزن تاریخ لیگ برتر بدل شد.
کرگر میگوید :
من هنوز بازیهای او را ندیده بودم اما در مرسی ساید مدام راجع به او حرف میزدند. این چیز عجیبی نبود. چند وقت یکبار راجع به یک بازیکن جوان چنین افسانههایی مطرح میشد اما خب پس از چند وقت او به یک بازیکن معمولی بدل میشد. همه اینها تا وقتی بود که اولین نمایش رونی را ببینم. وقتی برابر تاتنهام در گودیسون پارک به میدان رفت. در آن زمان اورتون زیر نظر دیوید مویس تیم عالی داشت. تیمی که همیشه تیمهای بزرگ را آزار میداد. به نظرم اینکه رونی توانسته بود به ترکیب اصلی آن تیم را یابد خاص بود.
چند ماه بعد و در فوریه 2003، رونی فقط با 17 سال و 111 روز روی نیمکت سه شیرها برابر استرالیا به جوانترین ملی پوش تاریخ انگلستان تبدیل شد. 6 ماه و در سپتامبر عنوان بعدی با گشودن دروازهی مقدونیه شمالی در انتخابی یورو 2004، از راه رسید. جوانترین گلزن تاریخ انگلستان.
برجسته ترین نکته در او این بود که مطلقا از چیزی نمیترسید. فقط در مسیر خود گام بر میداشت و پیشرفت میکرد. همهی ما وقتی برای اولین بار برای تیم ملی به میدان میرویم کمی ترس داریم. این یک سطح بالاتر در زندگی ورزشی ماست. اما رونی این گام را در کمترین سن ممکن برداشت و موفق بود. این فقط توانایی فنی او نبود، بلکه قدرت بدنی و نحوهی برخورد او با بازیکنان نیز عالی بود.
کرگر، که همزمان با ظهور رونی در اورتون، در خط دفاع لیورپول حضور داشت، به جنبههای شخصیتی او نیز اشاره میکند :
او یک جوکر است. اهل لیورپول. شاید در تلويزيون و مصاحبهها خجالتی به نظر برسد اما در رختکن همیشه یک شخصیت مهم بود. این چیزها باعث میشد بازیکنان قدیمی به جای نصیحت یا تلاش برای یاد دادن چیزی، با احترام به او نگاه کنند."
و هسکی میگوید :
ما جو کول یا تیو ولکات را نیز به عنوان پسران جوانی که با هیاهو وارد ترکیب تیم ملی شدند داشتیم. اما وین همه را تحت تاثیر قرار داد. او یک مرد کوچک بود. میتوانست با قدرت بدنی خود از مدافعان تنومند بگذرد. به علاوه تسلط و سرعت عالی داشت.
تمام اینها جایگاه رونی را در ترکیب 23 نفرهی انگلستان قطعی میکند. اولین حضور او از ابتدا در ترکیب برابر ترکیه در استادیوم لایت ساندرلند بود. بهترین بازیکن انگلیس در 88 دقیقه حضور در زمین علیرغم اینکه نتوانست گلی بزند. کرور میگوید:
وقتی کنار اوون بازی میمرد، کاملا احساس میکردم در یک سطح با اوست. در حالیکه از اوون، 6 سال قبل به تیم ملی راه یافته بود و تجربهی فراوانی اندوخته بود
آن دو بازی
شیدایی بازی با فرانسه، ادامه یافت. هیچ جرقه زودگذری در کار نبود. رونی در بازیهای بعدی برابر سوئیس و کرواسی کلاس خود را به بینندگان جهانی اثبات نمود. تنها 23 دقیقه در کویمبرا و در بازی برابر سوئیس کافیست تا رونی رکورد جوانترین گلزن یورو را نیز از آن خود کند. رکوردی که البته چهار روز بعد توسط فونلانتن سوئیسی برابر فرانسه بار دیگر جابجا میشود.
در همان روز و در تلاش انگلیس برای صعود در آخرین بازی، وین رونی نمایش خود در دور گروهی را برابر کرواسی تکمیل میکند.
دو گل در برد 4-2 انگلیس و نمایشی مشابه یک بازیکن با تجربه و قابل اطمینان برای بازیهای بزرگ. گل دوم رونی به کرواسی، نمود عالی از قدرت بدنی، تکنیک، و اعتماد به نفس تزلزل ناپذیر اوست. لحظهای که با فریاد گای موبری برای همیشه در یاد طرفداران فوتبال حک میشود.
کرگر میگوید :
افسانهی او همانجا متولد شد. بهترین انگلیسیها یورو. چیزی مشابه گسکوین در یورو 96
این برد صعود انگلیس به یکچهارم نهایی را قطعی نمود. تقابل با پرتغال میزبان به معنی رویارویی رونی 18 ساله و کریستیانو رونالدو 19 ساله بود...
انگلیس با گل اوون پیش افتاد. انگار همه چیز برای نسل طلایی خوب پیش میرفت. تا آنکه فاجعه در دقیقهی 25 رخ داد
درگیری سفت و سخت میان رونی و ژرژ آندراده مدافع پرتغال. پای روی زیر پای آندراده میماند، کفشهایش در میآید و در نهایت اورس مه یر داور سوئیسی یک ضربه آزاد به پرتغالیها میدهد. آن برخورد برای انگلیس اما هزینهای بیشتر از یک ضربه آزاد دارد. استخوانهای انگشت رونی شکسته و نمیتواند به بازی ادامه دهد. داریوژ واسل به جای او به زمین میآید و تورنمنت رونی، زودتر از آنچه تصور میشد به پایان میرسد. هسکی میگوید :
از دست دادن بازیکنی که آن اعتماد بنفس و توان فنی را داشت صدمهی بزرگی بود.
و کرگر ادامه میدهد:
قبل از آغاز بازیها، آنقدر بازیکنان بزرگی داشتیم که یک مصدومیت نگرانمان نکند. اما هرچه بازیها پیش رفت، جایگاه رونی مشخص شد، ما با او برنده میشدیم، و درست وقتی به این فکر میکنید، وین را از دست میدهید.
دقایقی بعد، انگلستان نیز مجبور است مانند رونی با تورنمنت وداع کند. با شکستن دوبارهی قلبها در ضربات پنالتی. پس از آن بازی، یک سوال بزرگ دیگر در کنار تمام" اگر"های تلخ فوتبال انگلیس قرار میگیرد :
اگر پنالتی ساوتگیت گل میشد، اگر هند مارادونا گرفته میشد، اگر بابی چارلتون تعویض نمیشد و حالا....
"اگر وین رونی مصدوم نشده بود؟"چند هفته بعد، رونی تمرینات پیش فصل خود را در کنار رونالدو در الدترافورد آغاز میکند و دوران او در منچستریونایتد با افتخارات، رکوردها، جامها و ایستادن بر بالاترین سکوهای هر تورنمنت گره میخورد. داستان او نسل طلایی اما در لباس سه شیرها، مثل تمامی اسلاف خود، داستان رفتن و نرسیدن است.
داستان حواشی پررنگ تر از متن، داستان لغزش در آخرین قدم، داستان احاطه شدن در اطراف مطبوعات و رسانههای و سرانجام وداع و قدرنشناسی دنیای بیرحم فوتبال، نسبت به جایگاه معرکه وین رونی در تیم ملی انگلستان. ستاره ای که هرچند به دستاورد بزرگی در تورنمنتهای بزرگ با تیم ملی نرسید، اما نگاه به نمایش او در یورو 2004، میتواند الهام بخش بلینگام، ساکا، فودن، پالمر و تمام ستارگان جوان انگلیسی پس از 20 سال باشد. کافیست به دنیای وین پای بگذارید...
نگاه کارشناس
پیش از دو بازی سخت و مهم دوستانه مقابل بلژیک و برزیل در ماه مارس، سوال بزرگ در ترکیب انگلیس این بود که چه کسی قرار است در کنار رایس و بلینگام خط هافبک را تکمیل نماید. اکنون به نظر میرسد ماینو بهترین و ساده ترین جواب این سوال است. پسر 19 سالهی منچستریونایتد، پس از پیشرفت عالی در طول فصل، در بازی برابر ایسلند نیز در ترکیب اصلی ایستاد. همچنین میتوان یک پست عقب رفتن بلینگام و بازی فودن را مشابه آنچه در با ایسلند رخ داد تصور نمود اما عملکرد درخشان بلینگام در پست شماره 10 برای رئال مادرید و تغییر این جایگاه توسط ساوتگیت کمی غیرمنصفانه به نظر میرسد.
با وجود این دردسرهای شیرین برای ساوتگیت در فاز هجومی، مشکلات در خط دفاع عمیق تر از اینهاست. کرگر میگوید
آنقدرها هم به این تیم خوشبین نیستم. ما دروازهبان و مدافعان با کلاس جهانی نداریم. میدانم که ساوتگیت عملکرد عالی داشته اما همه انتظار دارند بازهم به فینال برسد و در غیر اینصورت تغییری روی نیمکت ما رخ دهد.
فیل مک مالتی، نویسندهی ارشد bbc. نیز درباره امیدها و بیمهای انگلستان در یورو 2024 میگوید :
من نسبت به این تیم خوش بینم. با وجود بلینگام و کین، حالا ستارگانی در بهترین باشگاههای خارج از انگلستان داریم و این به غنای تیم می افزاید اما مشکلات ما پابرجاست. در دفاع چپ شرایط اسفناک است و در مرکز دفاع بازیکن تراز اولی نداریم. اما تمام مدعیان کم و بیش با چنین مشکلاتی روبرو هستند. خوش بینی زمانی به طور کامل محو میشود که به هر دلیل هری کین را از دست بدهیم.
درسهای انتخابی
ظهور ماینو و ترنت الکساندر آرنولد به عنوان دو هافبک کمک فراوانی به تیم کرد. همچنین با وجود واتکینز و ایوان تونی، میتوان به وجود یک جانشین هرچند در مقیاسی پایین تر برای کین امید داشت.
نقاط قوت
تجربه و بازی در کنار هم. این چهارمین تورنمنت تیم تحت هدایت ساوتگیت است. با مجموعه بازیکنانی که بودن کنار هم را تجربه کردهاند. این یک قدرت مضاعف و البته پنهان در چنین تورنمنتهای است.
نقطه ضعف
عمق دفاع یک پاشنه آشیل جدی ست. حتی مقابل تیمهای کوچک
آنچه احتمال دارد
یک برد 1-0 برابر صربستان در اولین بازی، بطریهای آبجو و ویسکی باز شده در شهرهای کوچک و بزرگ انگلیس و سرود قهرمانی!
آنچه بعید است رخ دهد
موفقیت در فاصلهی 11 متری! به نظر میرسید طلسم شوم پنالتی ها در جام 2018 و برابر کلمبیا دست از سر انگلستان برداشته اما ناکامی برابر ایتالیا، آنهم در ومبلی در یورو 2020 و همچنین پنالتی هدر رفته کین برابر فرانسه در جام جهانی 2022 همه چیز را به وضعیت قبل برگرداند.
آرزوی آنها
گرت ساوتگیت، با جلیقه شیک خود در مقابل شاه چارلز با گونههای سرخ زانو بزند و عنوان "سِر" را از پادشاه دریافت کند...
و پس از آن پپ گواردیولا، با فروتنی از تلاش برای تکرار موفقیت سلف خود در تیم ملی سخن براند!!!
تا کجا پیش میروند
یک مسیر معرکه تا نیمه نهایی و سپس شکستی تلخ با یک "اگر" دیگر.... اینبار ساوتگیت زیر تیغ قرار خواهد گرفت.