کریستین کارمبئو (مشاور استراتژیک المپیاکوس)
امروز احساسات زیادی در کنفرانس مطبوعاتی وجود داشت. من به اریک آبیدال افتخار می کنم، که یک بازیکن و شخصیت بزرگ بود. بسیاری از بازیکنان ما از این تصمیم اریک حمایت کردند. ما تصمیم او مبنی بر بازنشستگی را درک می کنیم. تو به ما درس بزرگی در زندگی دادی. تو به خانواده ما تعلق داری و درهای المپیاکوس هر زمانی که بازگردی به روی تو باز خواهد بود. تمام بهترین ها را در فصول بعدی زندگی، برایت آرزومندم.
دنی آلوز (مدافع بارسلونا)
او قلبی بزرگتر از هر کسی داشت. او هرگز به خود جدای از دیگران فکر نمی کرد.
آندونی زوبیزارتا (مدیر فنی بارسلونا)
همه ما می خواستیم که دوباره او را در زمین فوتبال ببینیم، اما او شخصی است که همیشه به این موضوع باور داشت. در حالی که چیزهایی شبیه این فراتر از ورزش است.
جوزپ گواردیولا (مربی سابق بارسلونا)
مردم عشق آبیدال هستند، زیرا زمانی که او صحبت می کند، چگونه تلاش و کار می کند، آن ها می توانند حقیقت را حس کنند. مردم برای او ارزش قائل هستند، به همین دلیل عاشق وی هستند. او دوران بسیار دشواری را سپری کرد و مثال بزرگی برای همه ماست. او فردی شگفت انگیز است که مردم از صمیم قلب او را دوست دارند.
دکتر خوان کارلوس گارسیا والدکاساس (جراحی که پیوند کبد آبیدال را انجام داد)
بازگشت آبیدال به فوتبال همچون یک معجزه بود. ما فقط سعی کردیم طی یک عمل جراحی، زندگی او را نجات دهیم، ما هرگز فکر نمی کردیم او دوباره توانایی بازی کردن داشته باشد. او دارای یک ذهنیت بسیار مثبت است. او فوق العاده است. او هرگز در مورد هیچ چیزی شکایت نکرد.
خاویر ماسکرانو (هم تیمی سابق او در بارسلونا)
من بسیار سپاسگذارم که دوستی همچون شما داشتم. شما نمونه ای بارز برای همه ما بودی.
سسک فابرگاس (هم تیمی سابق او در بارسلونا)
پس از عمل پیوند، او بازی کرد تا نشان دهد هرگز متوقف نمی شود. او مثالی برای تمامی جهانیان است.
ژان پل لوتچ (اولین مربی آبیدال زمانی که او هفت سال سن داشت)
مهارت و سرعت او 50 درصد از ارزش تیم بود. پاهایش به قدری نازک بود که من گاهی اوقات می ترسیدم که آن ها بشکنند. فرقی نمی کرد شرایط آب و هوایی چطور می بود، او همیشه اولین نفری بود که در زمین تمرین حاضر می شد و من همیشه برای اینکه او تمرین را خاتمه دهد، گولش می زدم.
کلود پوئل (اولین مربی حرفه ای او در تیم موناکو)
من یک دوست در موناکو داشتم که از من می خواست تا بازی یک نفر را ببینم. پس از اصرار او من یک نفر را برای دیدن بازی آن پسر فرستادم. بازی نیس در مقابل آاس لیون در فرنچ کاپ در سال 2000 بود، که او در پیروزی 4-0 تیمش یک بار گلزنی کرد. من تصمیم گرفتم با او قرارداد امضا نمایم. سپس من او را با خود به لیل آوردم و وی شکوفا شد.
متئو بودمر (هم تیمی سابق او در لیل)
او مرد خوبی است، یک رفیق. من همیشه می توانم به وی تکیه کنم. زمانی که پسر من به دنیا آمد، او نقاشی اتاق خواب وی را کشید (آبیدال قبل از بازی حرفه ای، به عنوان یک نقاش و دکوراتور کار می کرد). او یک کار زیبا انجام داد.
پل لو گن (مربی آبیدال در تیم لیون)
او بازیکنی بود که تمرینات را برای شما آسان می کرد، وقتی که شما با او صحبت می کردید، منظورتان را می فهمید که یک چیز بسیار ارزشمند است. من جای زخم او را بعد از عمل دیدم و ملاحظه کردم که تا چه حدی جدی است. سپس پس از چند هفته دیدم که او مشغول بازی است.
لودویک ژولی (هم تیمی سابق او در بارسلونا)
به من گفتند بازیکن جدیدی از لیون (باشگاه سابق ژولی) می آید و من باید مراقب او باشم. من تلاش کردم و بین ما رابطه خوبی برقرار شد. ما هنوز نیز دوست هستیم. ما همیشه او را تحسین می کنیم، به خصوص پس از مشکلاتی که برای سلامتی او ایجاد شده بود. او استثنایی است. امروز ما همه با او هستیم و او بخشی از خانواده ماست. او دومین فرانسوی بود که خود را در بارسلونا اثبات کرد، بعد از من البته.
اریک آبیدال
من اکنون می توانم بین آنچه در زندگی اهمیت دارد و آنچه که بی اهمیت است، تمایز قائل شوم. من ماشین هایم را فروختم، زیرا بی اهمیت بودند. زمانی که شما فوتبال بازی می کنید، شما می توانید هر آنچه که می خواهید را بخرید، اما زمانی که برای شما اتفاق بدی می افتد، متوجه می شوید که اموال بی ارزش هستند. در حال حاضر من پولم را صرف بیمارستان ها، کودکان نیازمند و کارهای خوب می کنم.
آبیدال پس از دو سال بازی در موناکو، بین سال های 2002 تا 2004 در لیل بازی کرد.
آبیدال بین سال های 2004 تا 2007 در المپیک لیون عضویت داشت و سه بار فاتح لیگ 1 فرانسه شد.
در تابستان 2007 به بارسلونا پیوست.
11 می 2011: دیدار برگشت نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در مقابل رئال مادرید و کسب بهبودی
جشن هم تیمی هایش پس از موفقیتش در شکست دادن سرطان
برای دومین بار در سال 2011 فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد.
67 بار با پیراهن تیم ملی فرانسه به میدان رفت و نایب قهرمان جام جهانی 2006 شد.
در فصل 14-2013 به اولین باشگاهش موناکو بازگشت و به عنوان کاپیتان این تیم برگزیده شد.
در تابستان 2014 به المپیاکوس (آخرین باشگاهش) پیوست.
در روز 19 دسامبر 2014 تصمیمش را برای خداحافظی از دنیای فوتبال اعلام کرد.
