|
۲-داستایِوسکی؛ زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ – درگذشتهٔ ۹ فوریهٔ ۱۸۸۱])، نویسندهٔ مشهور و تأثیرگذار اهل روسیه بود. ویژگی منحصر به فرد آثار وی روانکاوی و بررسی زوایای روانی شخصیت‌های داستان است. در نظر بسیاری از منتقدان بزرگ‌ترین نویسنده روان‌شناختی جهان است، و بزرگ‌ترین نویسنده تاریخ ادبیات. سوررئالیست‌ها، مانیفست خود را بر اساس نوشته‌های داستایفسکی ارائه کرده‌اند.
اکثر داستان‌های وی همچون شخصیت خودش، سرگذشت مردمی عصیان زده، بیمار و روان‌پریش است. او ابتدا برای امرار معاش به کار ترجمه پرداخت و آثاری چون اورژنی گرانده اثر بالزاک و دون کارلوس اثر فریدریش شیلر را ترجمه کرد. در اکثر داستان‌های او مثلث عشقی دیده می‌شود، به این معنی که خانمی در میان عشق دو مرد یا آقایی در میان عشق دو زن قرار می‌گیرد. در این گره‌افکنی‌ها بسیاری از مسائل روانشناسانه که امروز تحت عنوان روانکاوی معرفی می‌شود، بیان می‌شود و منتقدان، این شخصیت‌های زنده و طبیعی و برخوردهای کاملاً انسانی آنها را ستایش کرده‌اند
رمانها و رمان‌های کوتاه
(۱۸۴۶) بیچارگان (رمان کوتاه)
(۱۸۴۶) همزاد(رمان) (رمان کوتاه)
(۱۸۴۷) خانم صاحبخانه (رمان کوتاه) (بانوی میزبان)
(۱۸۴۹) نیه توچکا (ناتمام)
(۱۸۵۹) رؤیای عموجان (رمان کوتاه)
(۱۸۵۹) روستای استپانچیکو
(۱۸۶۱) آزردگان (تحقیر و توهین شدگان)
(۱۸۶۲) خاطرات خانه اموات
(۱۸۶۴) یادداشت‌های زیرزمینی (رمان کوتاه)
(۱۸۶۶) جنایت و مکافات
(۱۸۶۷) قمارباز (رمان کوتاه)
(۱۸۶۹) ابله
(۱۸۷۰) همیشه شوهر (رمان کوتاه)
(۱۸۷۲) جن‌زدگان
(۱۸۷۵) جوان خام
(۱۸۸۰) برادران کارامازوف
داستان‌های کوتاه
در پانسیون اعیان
(۱۸۴۶) «آقای پروخارچین»
(۱۸۴۷) «رمان در نُه نامه»
(۱۸۴۸) «شوهر حسود»
(۱۸۴۸) «همسر مردی دیگر»
(۱۸۴۸) «همسر مردی دیگر و شوهر زیر تخت» (تلفیقی از دو داستان قبلی)
(۱۸۴۸) «نازک‌دل»
(۱۸۴۸) «پولزونکوف»
(۱۸۴۸) «دزد شرافتمند»
(۱۸۴۸) «درخت کریسمس و ازدواج»
(۱۸۴۸) «شب‌های روشن (داستان کوتاه)»
(۱۸۴۹) «دلاور خردسال»
(۱۸۶۲) «یک داستان کثیف» یا «یک اتفاق مسخره»
(۱۸۶۵) «کروکدیل»
(۱۸۷۳) «بوبوک»
(۱۸۷۶) «درخت کریسمس بچه‌های فقیر»
(۱۸۷۶) «نازنین»
(۱۸۷۶) «ماریِ دهقان»
(۱۸۷۷) «رؤیای آدم مضحک
|
