اختصاصی طرفداری | چیز جدیدی نیست؛ حتی بهترین‌ها هم در صورت لزوم، گاهی از اصل و اصول خود می‌گذرند و نتیجه را فدای هدف غایی می‌کنند.
ترس و احترام آرتتا، سرمربی آرسنال نسبت به معلم خود پپ گواردیولا و منچسترسیتی در آمار بازی بزرگ هفته‌ی بیست و نهم لیگ برتر مشهود بود؛ آرسنال ۲۷ درصد مالکیت توپ، ۲۶۹ پاس و ۲۰ خطا داشت. اختلافی معنادار با مالکیت ۷۳ درصدی منچسترسیتی، ۶۹۰ پاس آنها و تنها ۹ خطا از سوی تیم پپ گواردیولا. با نگاه دقیق‌تر به اعداد، می‌توان دریافت که این کمترین مالکیت توپچی‌ها در یک بازی این فصل بود.
وقتی از آرتتا درباره این آمار سؤال شد، او پاسخ داد:
واضح است. آیا برای دنبال کردن ۳۰ پاس آماده هستید؟ و پس از به دست آوردن مجدد توپ، آن را از دست بدهید و ۳۰ پاس دیگر را دنبال کنید؟ آره؟ اگر چنین عمل کنید، شما آماده بازی با منچسترسیتی هستید. بسیار مهم است، اگر برای انجام آن آماده نیستید، قدرت رویارویی با آن ها را نخواهید داشت.
هدف: بسته نگه داشتن دروازه
آرتتا از لندن به منچستر سفر کرد تا با یک امتیاز به خانه برگردد. او یک امتیازی که می‌خواست را دشت کرد و هیچ‌کس حقیقتاً حق ندارد او را سرزنش کند.
باخت باعث می‌شد منچسترسیتی بالاتر از آنها در جدول قرار گیرد. عدول از به نمایش گذاشتن بازی تهاجمی در بازی این هفته، ناشی از تحقیر ۴-۱ توسط مردان گواردیولا در آوریل سال گذشته بود؛ یک زخم کاری، تسلیم و تقدیم قهرمانی به سیتی که پرونده قهرمانی آرسنال را مهروموم کرد. استراتژی آرتتا، منطقی، قابل درک و ضروری بود.
شکست از سیتی بدون توجه به حریفان در پیش، به طور حتم در مسابقات آینده نیز تأثیرگذار می‌شد. به همین دلیل است که آرتتا به دلیل بلوغ خود و آرسنال، پس از یک روند خیره‌کننده هنوز در رقابت قهرمانی است. درحالی‌که می‌توانست با یک باخت در بازی مستقیم به‌راحتی همه چیز را مانند سال پیش از بین ببرد.
آرتتا از آوریل گذشته به‌وضوح درس‌های زیادی آموخته است و به نظر می‌رسد این بار، "باور به قهرمانی" روزبه‌روز در حال رشد فزاینده‌ای است؛ کسب عنوان قهرمانی انگلستان مقصدی واقعی است که فاصله زیادی تا ایستگاه آخر ندارد.
البته هنوز راه زیادی در پیش است. ۹ بازی دیگر لیگ، از جمله یک سفر کوتاه اما دشوار به خانه‌ی رقیب شمال لندن، تاتنهام هاتسپر در راه است.
خاطرمان هست، در ۳۱ مارس ۲۰۲۳، آرسنال با ۸ امتیاز اختلاف در رأس جدول قرار داشت، و در پایان فصل با پنج امتیاز از «من سیتی» به مقام دوم کفایت کرد.
دیدار روز یکشنبه بیشتر یک مبارزه تاکتیکی بود تا یک دیدار با شانس‌های زیاد و پرگل تماشایی و امتیاز کسب شده در آن یک گام قابل‌توجه روبه‌جلو برای رسیدن به هدف نهایی آنها برای کسب عنوان قهرمانی است، نه یک جرقه معمولی یا قدمی روبه‌عقب.
یکی از بازی‌های پراهمیت این فصل لیگ برتر، با اهمیت بالا در رقابت قهرمانی، منجر به یک نیمه اول محتاطانه و بدون گل شد. دیداری بسیار متفاوت؛ مبارزه‌ای فنی، تاکتیکی با نقشه کاملاً از پیش طرح شده، و بسیار پر تنش.
میکل آرتتا با برنامه و نقشه‌ای مدبرانه برای یک امتیاز آمده بود و یکایک بازیکنان تیم در آن نقش اساسی بر عهده داشتند. این یک بازی تیمی تمام‌عیار بود.
بازیکنان آرسنال با احاطه ارلینگ هالند، نشستن در عمق زمین، با کشمکش و دست‌وپنجه نرم کردن در تمامی موقعیت‌ها، قهرمان انگلستان را تا حد زیادی مأیوس کردند، و اولین امتیاز خود را در هشت دیدار اخیر در اتحاد به دست آوردند.
پارک کردن اتوبوس با پارک کردن فراری در گاراژ فرق داشت. شاید زیبا نبود؛ اما آرسنال به‌راستی خوب دفاع کرد و به آنچه می‌خواست چنگ زد. آرتتا در پایان لبخند می‌زد و پپ گواردیولا اخمو و سردرگم به نظر می‌رسید.
رضایت بخش بود
آرسنال یک سال پیش در رقابت قهرمانی محو شد، اما این یک آرسنال متفاوت بود، توپچی‌های فولادین و نه ابریشمی، با روحی قدرتمند و جسمی قوی‌تر. این شطرنجی سرعتی بود. سیتی هر حرکتی انجام می‌داد، آرسنال فوراً راه آنها را مسدود می‌کرد. آرسنال به‌خوبی و حساب شده تمرین کرده بود، بسیار منظم به چشم می‌آمد و نشان داد بعد از دیدار با پورتو در لیگ قهرمانان ترفندهای خیابانی را هم یاد گرفته است.
فراموش نکنیم، این نقشه و برنامه آرتتا بود، مستلزم تمرکز کامل برای مواجهه با تیمی که در ۵۷ بازی خانگی گذشته خود گل زده بود. این اعتباری برای او و آرسنال است.
مسلماً برنده واقعی پایان هفته لیورپول بود که نیم ساعتی قبل از این بازی، برایتون را ۲-۱ شکست داده بود، اما آرسنال، بازیکنان و حامیان آنها، باکی از این موضوع ندارند. آرتتا گواردیولا را فریب داده بود، چنانچه کلوپ را؛ آرسنال از هر دو رقیب خود در این فصل ۴ امتیاز گرفته است.
سرمربی سیتی در پاسخ به این سؤال که آیا لیورپول اکنون «آشکارا مدعی شماره یک» برای کسب عنوان قهرمانی است، اظهار کرد:
بله. دیگر سرنوشت در دست ما نیست، تنها کاری که می توانیم انجام دهیم این است؛ به بازی بعدی خود فکر کنیم.
طرح آرتتا جواب داد. ویلیام سالیبا بسیار عالی بود و گابریل ماگالاس نیز به همان اندازه درخشان. این دو مانند بادیگاردهای ورودی مجالس عظیم، هالند را در لبه محوطه ۱۸ قدم متوقف کرده بودند؛ «متاسفیم، ارلینگ. نام شما در لیست مهمانان نیست، شما حق ورود ندارید.»
هالند دعوت نداشت
آرسنال با مالکیت 28 درصدی، عملاً بدون در اختیار داشتن توپ، با ترکیب ۵-۳-۲ از دروازه خود محافظت می‌کرد. دکلان رایس، جورجینیو و بوکایو ساکا تقریباً در بالای چهار بازیکن خط دفاعی قرار داشتند. تاکتیک دفاعی خفه‌کننده آرسنال منجر به کنترل فیل فودن توسط بن وایت شد و زمانی که رودری سعی می‌کرد به جلو حمله کند، آزادی حرکت او توسط رایس محدود می‌شد.
سیتی به طور قابل درکی عصبانی شده بود و در نهایت از نرمش آنتونی تیلور داور بازی در مورد تاکتیک‌های آرسنال، از سر و کول بالا رفتن و کشتی گرفتن و خطاهای مداوم آنها شدیداً آزرده‌خاطر به نظر می‌رسید.
پس از آنکه دی بروین چهار انگشتش را بالا گرفت که نشان‌دهنده تعداد خطاها بود، تیلور دوباره حرف زد و کارتی نشان نداد. هدف تیلور این بود تا اجازه دهد چنین بازی بزرگی جریان داشته باشد و دخالتی نکند، اما تشویق‌های کنایه‌آمیز در سکوهای اتحاد پیچید، زمانی که سرانجام پس از ۶۵ دقیقه کارت خود را بیرون کشید.
نیمه دوم با شدت بیشتری آغاز شد. در همان ساعت، گواردیولا دو تعویض هجومی انجام داد. دوکو و گریلیش به ترتیب به سمت راست و چپ وارد زمین شدند.
و آرتتا با حرکتی دیگر در صفحه‌ی شطرنج استادیوم اتحاد، پاسخ داد؛ فقط 4 دقیقه بعد، توماس پارتی جانشین جورجینیو شد و تاکهیرو تومیاسو به‌جای کیویور وارد زمین شد.
در این بعدازظهر گروهی از هواداران سیتی، The 1894، بنری را به نمایش گذاشت که روی آن نوشته شده بود:
رکورد سود اما رکورد قیمت بلیت؛
دست از سوء استفاده وفاداری ما بردارید!
دو نفر از مسئولین استادیوم به سرعت بنر را مصادره کردند. هوادران معترض بعداً از مسئولین سیتی خواستند:
به جای حرکات تدافعی، در مورد قیمت بلیت و سیاست باشگاه با هواداران به درستی صحبت کنید.
مسئولین باشگاه، با افزایش قیمت بلیت‌ها عملاً طرفداران محلی و قدیمی باشگاه را نادیده گرفته‌اند و چشم طمع به ثروت انباشته در جیب توریست‌ها و طرفداران پلاستیکی از سرتاسر دنیا در شهر منچستر دوخته‌اند. با این اعتراض ظاهراً این فقط آرسنال نبود که با امتیاز و بیانیه‌ای جدی از استادیوم خارج می‌شد!
سهم طرفداران قدیمی
گریز از مقایسه سخت و دشوار است. سال گذشته، تمامی تیم‌ها، من‌جمله آرسنال، یکی پس از دیگری در ورزشگاه اتحاد به‌راحتی شکست می‌خوردند. خصمانه و بی‌رحمانه، و خانه تیمی استثنایی با رنگ و بوی جاودانگی در تاریخ.
در این فصل و درحالی‌که سیتی با ۲۳ بازی بدون شکست در همه رقابت‌ها از اوایل دسامبر عملکرد نسبتاً خوبی هم دارد، اما احساس «از شما بیشتر از این انتظار می‌رود» از سوی همه رسانه‌ها و طرفداران فوتبال در فضا می‌پیچد.
این احساس وجود دارد که آنها چیزهای بیشتری برای عرضه دارند. چیزهایی که اگر شکوفا شود، منچسترسیتی هنوز شانس زیادی برای انجام دوباره مأموریت غیرممکن خواهد داشت: چهارمین قهرمانی پیاپی لیگ برتر.
بااین‌حال با وداع بازیکنان کلیدی فصل قبل چون کاپیتان گوندوعان و ریاض محرز به نظر کار آنها دشوار است. مردانی که به‌خصوص در اواخر فصل پیش، نقش بسیار مهمی در بردهای پیاپی تیم در تمام جبهه‌ها داشتند. انگار در این فصل سیتی همچنان منتظر در اختیار داشتن تمام‌وکمال بازیکنان خود، و آمادگی صددرصدی آنهاست؛ تضمین گل‌های پیاپی از ارلینگ هالند یا نقش تعیین‌کننده‌ی بی‌بدیل کوین دی بروین.
با ارائه و بررسی شواهد در هفت سال گذشته، انتظار این است که در مقطعی همه چیز برای سیتی به‌درستی پیش رود. شاید در هر باشگاه دیگری، عدم باخت طولانی‌مدت کسب سه‌گانه تاریخی و بردن بسیاری جام‌های دیگر دستاورد نهایی تلقی شود؛ اما در من سیتی چیزهایی متفاوت است. انگار سیتی با گواردیولا، اهدافی بسیار بالاتر از هر فرد و هر تیم دیگری دارد. رکوردهای بزرگ، درو کردن همه چیز و استانداردهایی که با همه متفاوت است.
شک نکنیم در رختکن سیتی، سکوت و دلخوری و نارضایتی از نتیجه ۰-۰ در اتحاد وجود داشته است؛ با سؤالاتی مانند؛ چرا موفق به خلق حملات برق آسای همیشگی یا به ثمر رساندن گل نشده ایم؟
نمی دانم، شاید تحلیل سیتی مسخره و خنده‌دار باشد.
«سه امتیاز فاصله با لیورپول با ۹ بازی باقی مانده. یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل رئال مادرید در راه است. و دیدار با چلسی در مرحله نیمه نهایی جام حذفی»
به طور معمول، این احساس وجود دارد همه چیز برای یک فشار دیرهنگام تنظیم شده است.
اما حالا سؤال همه ما این است؛ پس چرا اتفاقی روی نمی‌دهد، یا این حرکت پرفشار نهایی از چه زمانی آغاز خواهد شد؟ احتمالاً این بیشتر یک «احساس توقع» است، انتظارات بیشتر و بیشتر و وزن گذشته سال‌های اخیر و خاطراتی که کمتر از یک سال پیش با پیروزی در استانبول و کسب سه‌گانه تاریخی آنها ایجاد شده است.
گواردیولا، مربی پرتجربه، همیشه پیروز و تا حد زیادی واقع‌گرای آنها دراین‌رابطه می‌گوید:
از آنجایی که ما در شش سال پنج عنوان قهرمانی کسب کردیم، شما فکر می کنید حالا باید با ۱۰ امتیاز جلوتر از بقیه عنوان لیگ را کسب کنیم. واقعا امکان‌پذیر نیست، برای اینکه تیم های دیگر واقعا خوب هستند.
متاسفانه بازی تمام شده پپ!
تا امروز مهاجرت بازیکنان بزرگ در سیتی مشهود نبوده است. تازه‌واردها یکی پس از دیگری ماشین جنگی گواردیولا را با شلاق‌های او به‌خوبی به چرخش در می‌آوردند، اما در این فصل شاید جایگزین‌کردن افرادی که سیتی را ترک کردند مثل همیشه سهل و آسان انجام نشد. ازدست‌دادن بازیکنانی چون گوندوعان و محرز به‌ناچار بار اضافی را بر دوش دیگران گذاشته است. این، بخشی از تصویر بزرگ‌تر پیرامون اوضاع در سیتی است.
سیتی در نیمه اول بازی برابر آرسنال با چهار ضربه به توپ در محوطه جریمه حریف بدترین رکورد خود را در ورزشگاه اتحاد از زمانی که پپ گواردیولا در تابستان ۲۰۱۶ کنترل اوضاع را به دست گرفت، به‌جای گذاشت.
اما هنوز ذره‌ای شک ندارم، باوجوداینکه سرنوشت قهرمانی از دستان آنان خارج شده است؛ اما مردان گواردیولا اجازه نخواهند داد، لقمه‌ای به آسودگی از گلوی لیورپول و آرسنال پایین رود و از هرگونه لغزش آنها با آغوش باز استقبال خواهند کرد.
نتیجه صفر صفر آرسنال و سیتی در حقیقت نشان داد؛ هر سه تیم بالای جدول هنوز فریادهای زیادی در حنجره دارند. فریادهای شادی و فریادهای ناهنجاری برای ازدست‌دادن هر امتیاز از ۹ دیدار باقی‌مانده!
ظاهراً با عدم برخورد هر سه تیم در برابر یکدیگر، نبرد قهرمانی با اختلافی بسیار کم به خط پایان و ایستگاه آخر خواهد رسید.
بازی‌های هفته‌ی سی‌ام، به فاصله‌ی کمتر از 48 ساعت از پایان هفته‌ی 29، امشب آغاز خواهد شد و من سیتی و آرسنال و لیورپول، چهارشنبه و پنجشنبه شب میزبان رقبا خواهند بود، آرسنال برابر لوتون تاون کوچک که برای بقا تا پای جان می‌جنگد مأموریتی شبیه قرمزهای آنفیلد برابر شفیلدیونایتد خواهد داشت و منچسترسیتی و گواردیولا، در برخوردی دیگر با یک تیم قدرتمند بالانشین، با استون ویلای اونای امری مچ‌اندازی خواهد کرد.
آخرین نتایج ابررایانه Opta با ۹ بازی باقی‌مانده جابه‌جایی جالبی را نشان می‌دهد؛
قرمزها از زمان پیروزی در سال ۲۰۲۰ در پایان فصلی که با کووید همراه شد، اینک با ۴۷،۷ درصد شانس دارند به مقام قهرمانی دست یابند، درحالی‌که این رقم قبل از دیدارهای آخر هفته ۳۵،۳ درصد بود.
در مقابل، شانس سیتی برای کسب چهار عنوان قهرمانی متوالی از ۴۵،۹ درصد به ۳۳،۵ درصد پس از تساوی مقابل آرسنال کاهش‌یافته است
طبق گفته Opta، با شانس یک در سه، این کمترین شانس قهرمانی سیتی در هر مقطعی در این فصل بشمار می‌رود.
در همین حال، با ۱۸،۸ درصد، شانس آرسنال برای پایان دادن به ۲۰ سال انتظار برای قهرمانی، پس از تساوی آنها در اتحاد بدون تغییر باقی‌مانده است.
اکنون فشار روی منچسترسیتی و آرسنال است و یورگن کلوپ می‌تواند پایانی استثنایی در لیورپول داشته باشد، فقط اگر قرمزها بتوانند تمامی رشته‌های اعصاب خود را تحت کنترل نگاه دارند.
چنانچه در برابر برایتون و با وجود همه آن شانس‌های ایجاد شده فقط با نتیجه ۲-۱ به پیروزی رسیدند و پایان بازی برای هواداران لیورپول «اعصاب خردی محض» بود.
حالا فقط ۹ راند دیگر تا رسیدن به خط پایان این کورس تماشایی باقی‌مانده...
هر سه خوب می‌دانند؛ دیگر لغزشی جایز نیست.
بازی‌های آرسنال، منچسترسیتی و لیورپول تا پایان فصل لیگ برتر انگلیس
