میلاد لیوربازیکن های بزرگی توی کریرشون لایی خوردن. رونالدینیو، مسی، کریستیانو رونالدو و .....اسطوره های بزرگی توی حساس ترین لحظات تیمشون رو به فنا دادن.... لازم نیست اسمی رو بگم. دوستان حسود و کودکانی که جرارد رو ترول میکنن یا هافبک بزرگی نمیدوننش. تشریف ببرید ریتینگ فیفا رو حد فاصل سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸ سرچ کنید و ژاوی و جرارد رو مقایسه کنید. کم حافظه نباشید. جرارد جز نامزد های اصلی توپ طلا بوده. در حضور لمپارد که سنش بیشتر بوده، کاپیتان تیم ملی انگلستان بوده. بدون حتی یک پریمرلیگ، بیشترین تعداد حضور در تیم منتخب پریمر لیگ رو داشته. مصاحبه بزرگان فوتبال از جمله زیدان رو در مورد جرارد بخونید. جرارد توی بدترین دوره تاریخ لیورپول، با عملکرد استثناییش برای ما لیورپولیا یه چمپیونزلیگ به ارمغان آورد. اون هم جلوی میلان پر ستاره سال ۲۰۰۵. بازیکنی که هم گل زد و هم پنالتی گرفت توی فینال. برای ما سال ها تنها دلخوشیمون جرارد و یه تک بازیکن دیگه بود. جرارد و سوارز، جرارد و تورس...این مسخره بازی ها رو تموم کنید. یکی میخواد بگه پیرلو بازیکن بزرگی بوده، جرارد رو میکوبونه، یکی منچستریه و میخواد اسکولز رو ببره بالا جرارد رو میکوبونه. جرارد هم توی دفاع و هم توی حمله عالی بود.از بین هافبک های وسط و هجومی قرن ۲۱ ، جرارد بعد از لمپارد که در اصل هافبک هجومی بوده، بیشترین تاثیر رو روی گل (گل + پاس گل) داشته. بالاتر از بازیکنایی مثل ژاوی و اینیستا. حالا بیاید عقده گشایی کنید