طرفداری | در حالی که بحثی در مورد تعویض‌های پپ گواردیولا و قصد او برای بازی‌خوانی حریف وجود دارد، به ندرت دیده شده بود که تیم او در داخل بازی‌ها دست و پا بزند.
گاهی تغییراتی در سیستم بازی با بازیکنان موجود انجام می‌شود اما پپ گواردیولا در لیگ برتر به ندرت تعویض می‌کند. در این فصل، او در هر بازی 2.75 بار از نیمکت منچسترسیتی استفاده کرده است. میانگین تعویض برای لیگ برتر چهار است و روبرتو دزربی در برایتون با 4.75 تغییر در صدر قرار دارد. در تساوی دیدار رفت منچسترسیتی و لیورپول که سیتیزن‌ها در دقایق آخر گل تساوی را دریافت کردند، گواردیولا هیچ تعویضی انجام نداده بود. در بازی برگشت، سرمربی اسپانیایی ابتدا مجبور شد اشتفان اورتگا را به جای ادرسون مصدوم راهی زمین کند. با این حال، دو تعویض بعدی او حیاتی بودند. یکی از بازیکنانی که از زمین خارج شد، کوین دی بروین بود که مشخصا ناراحتی‌اش را ابراز کرد. هافبک بلژیکی بازی عجیبی داشت. در بازی‌ای که سرعت و شدت بالایی دارد، دی بروین استاد یافتن فضا برای یک قاتل است اما او به طرز باورنکردنی در ارائه پاس آخر کارساز ناکام مانده بود.
در اینجا او در کانال مورد‌علاقه‌اش در سمت راست قرار می‌گیرد و در حالی که سه بازیکن منچسترسیتی مقابل دو مدافع لیورپول حضور دارند، سانتر کوین دی بروین از همه عبور می‌کند. خولیان آلوارز مجبور می‌شود توپ را در نزدیکی پرچم کرنر تصاحب کند.
در اینجا موقعیت بسیار بهتری وجود دارد، البته توپ روی پای چپ دی بروین قرار گرفته است. به نظر می‌رسد فیل فودن که هیچ‌کس او را پوشش نداده، هدف دی بروین است. با این حال حرکت بازیکن بلژیکی منجر به ضربه شروع مجدد برای کائومهین کلهر می‌شود.
کوین دی بروین در جناح سمت راست قصد دارد با ارسال کوتاه، ارلینگ هالند که فرار کرده را به توپ برساند. هیچ بازیکنی در دنیای فوتبال چنین کاری انجام نمی‌دهد. دی بروین با انتخاب زاویه اشتباه باعث می‌شود که ویرجیل فن دایک توپ را قطع کند.
این اتفاق در نیمه دوم هم جالب بود. کوین دی بروین می‌توانست با دریبل بازیکن لیورپول به جلو حرکت کند اما مقابل واتارو اندو مغلوب شد. در ادامه او به محوطه مربیان نگاه می‌کند، به نظر می‌رسد گواردیولا از حرکت بازیکنش ناراضی است. دی بروین دستانش را به نشانه ناراحتی بالا می‌برد.
شاید بی‌ربط باشد اما پنج دقیقه بعد کوین دی بروین از زمین بازی خارج شده و برای لحظات طولانی به تصمیم گواردیولا معترض است. بدون دی بروین، سیتی پیشرفت چشمگیری داشت. پس از دریافت گل تساوی، آن‌ها زیر بار حملات خطرناک لیورپول بودند. آن‌ها کنترل بازی را از دست داده بودند و مقصر آن هافبک بلژیکی بود. او تنها 64% از پاس‌های خود را به شکل سالم به مقصد رسانده بود (در فصل جاری عملکرد پایین‌تر از 77% نداشت). در نیمه دوم، دی بروین در کل 6 بار پاس ارسال کرد. یک پاس او موقعیت مناسبی برای فیل فودن ایجاد کرد اما می‌توانست به ارلینگ هالند برسد. دو پاس او ضربه شروع بازی از میانه زمین بودند و سه مورد دیگر به بازیکنان لیورپول تقدیم شده بود. منصفانه نیست که عملکرد کوین دی بروین تنها با پاس‌هایش سنجیده شود. وظیفه او پخش توپ‌های جاه‌طلبانه است و طبیعتا می‌تواند مالکیت را به حریف واگذار کند. در فصل جاری تنها اشتفان اورتگا و ارلینگ هالند درصد پاس صحیح کمتری برای منچسترسیتی به ثبت رسانده‌اند و گواردیولا نیز پیش‌تر گفته بود بازیکنانش می‌توانند سرعت بیشتری داشته و خودشان را در معرض ضدحمله حریف قرار دهند.
بنابراین پپ گواردیولا به سراغ بازسازی سیستم بازی‌اش رفت. متئو کواچیچ به جای کوین دی بروین وارد زمین شد و در کنار رودری قرار گرفت. برناردو سیلوا راهی سمت راست شد و فیل فودن به عنوان بازیکن شماره 10 در مرکز زمین قرار گرفت. با رودری، کواچیچ، برناردو و فودن، منچسترسیتی در کنترل بازی و کاهش سرعت آن عملکرد بهتری داشت. جرمی دوکو نیز به جای خولیان آلوارز وارد زمین شد و راهی سمت چپ شد.
در اینجا اولین مشارکت متئو کواچیچ را شاهد هستیم. او پاس دردسرساز بلندی از سوی اشتفان اورتگا دریافت می‌کند.
کواچیچ به خوبی توپ را کنترل می‌کند. زیر فشار آن را حفظ می‌کند و با دریبل بازیکن مقابل طی حرکتی تهاجمی توپ را به جرمی دوکو می‌رساند.
جرمی دوکو که پس از شروع درخشان در منچسترسیتی، در نیم‌فصل دوم ناامیدکننده ظاهر شده بود، دوباره با قدرت دریبل خود توجه لیورپول را به خود جلب می‌کند. چهار بازیکن قرمزها که نگران وضعیت وینگر سیتیزن‌ها بودند، فضا را در سمت دیگر برای حریف باز می‌کنند.
در اینجا نمونه دیگری از حرکات جرمی دوکو را داریم، جایی که سه بازیکن لیورپول برای متوقف کردن او به عقب برگشته‌اند. وقتی او توپ را به متئو کواچیچ می‌رساند، در مرکز زمین فضای زیادی وجود دارد. کواچیچ زمان تصمیم‌گیری در مورد ارسال پاس را دارد و می‌تواند بازی را آرام کند.
گاهی اوقات متئو کواچیچ تهاجمی‌تر بود. در اینجا، دوباره جرمی دوکو توجه دو بازیکن لیورپول را دارد و واتارو اندو نیز حرکت او را دنبال می‌کند. بنابراین متئو کواچیچ در پشت سر اندو آزاد است. دوکو توپ را پشت سر بازیکنان لیورپول به کواچیچ می‌رساند، اگر چه او را متوقف می‌کنند.
دوکو همچنین می‌توانست بازی را به نفع منچسترسیتی به پایان برساند. او پاس هالند را دریافت کرد و با پای چپ تیر دروازه کلهر را هدف قرار داد. توپ در ادامه در آغوش سنگربان لیورپول قرار گرفت.
با این حال این موقعیت تنها می‌توانست یک پاداش برای گواردیولا باشد. تعویض‌های او برای پیروزی صورت نگرفته بود، بلکه هدف آن‌ها جلوگیری از شکست منچسترسیتی بود. بعد از بازی گواردیولا در مورد عصبانیت دی بروین گفت «این که او نمی‌خواست از بازی خارج شود نکته خوبی بود» اما در ادامه جمله خاص‌تری هم به زبان آورد:
ما بازیکنی می‌خواستیم که توپ را حفظ کند. متئو کواچیچ در انجام این کار بسیار خوب است. از عملکرد او راضی بودیم. مشکلی نیست.
هرگز نخواهیم دانست اگر پپ گواردیولا آن تعویض‌ها را انجام نمی‌داد، بازی در حالی که لیورپول حملات عجیبی ترتیب داده بود، با چه نتیجه‌ای به پایان می‌رسید.
آنالیز مایکل کاکس از اتلتیک
