نورثروپ گرومن بی-۲ اسپیریت نام یک بمب‌افکن رادار گریز و چندمنظوره ساخته شرکت نورثروپ گرومن با کمک بوئینگ است که نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۸۹ انجام داد و در سال ۱۹۹۷ معرفی شد.
این بمب‌افکن توانایی پرتاب سلاح هسته‌ای و بمب‌های متعارف را دارد. این هواپیما قابلیت حمل ۸۰ بمب هوشمند ۲۳۰ کیلوگرمی JDAM با سیستم جی‌پی‌اس یا ۱۶ بمب هسته‌ای ۱۱۰۰ کیلوگرمی کلاس D۸۳ را دارد.
بی-۲ هزینه‌های بسیار بالایی داشت و همین باعث شد تا پروژه بی-۲ در کنگره آمریکا و ستاد مشترک وزارت دفاع بسیار جنجالی شود.
ابتدا قرار بود ۱۳۲ نسخه از این بمب‌افکن ساخته شود؛ اما با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نیاز به این بمب‌افکن که برای نفوذ به آسمان شوروی و بمباران نقاط مهم ساخته شده بود به‌شدت کاهش یافت و فقط ۲۱ نسخه از این هواپیما ساخته شد.
بی-۲ در مقایسه با بی-۵۲ و بی-۱ انعطاف‌پذیری بالاتری دارد و همچنین کاربردی‌ترین بمب‌افکن سرنشین‌دار است.
نکته جالب در مورد ۲۱ نسخه ساخته شده این است که نام همه آنها از ترکیب کلمه شبح با نام ایالت‌های آمریکا است مثل شبح نیویورک، شبح اوهایو و...
ویژگی‌های بی-۲
این بمب‌افکن با سوخت‌گیری اولیه بیش از ۱۱ هزار کیلومتر را طی می‌کند و اگر سوخت‌گیری هوایی بکند به هر نقطه‌ای از زمین می‌تواند برود.
نسل دوم این بمب‌افکن رادار گریزی بهتری دارد که می‌تواند سیستم های ضدهوایی را شکست دهد.
بدنه بی-۲ از مواد خاصی ساخته شده که می‌تواند امواج رادار را جذب کند، دودهایی که از احتراق موتور بی-۲ تشکیل می‌شود قبل از خارج‌شدن سرد می‌شود تا رادارهای حرارتی نتوانند آن را تشخیص بدهند.
به طراحی بی-۲ بال‌دیس می‌گویند و مفهوم آن این است که تجهیزات آن درون بال هواپیما است.
بی-۲ برای چرخش و غلت‌زدن، مرکز ثقل خود را تغییر می‌دهد.
عملیات ها
در طول جنگ کوزوو در سال ۱۹۹۹، بی-۲ مراکز نظامی صربستان را بمباران کرد. در ۸ پرواز اولیه، بی-۲ ۳۳ درصد اهداف دشمن را نابود کرد. بی-۲ ها برای این عملیات، از پایگاه خود واقع در ایالت میزوری بر می بلند شدند و برای نابود کردند اهداف به صربستان رفتند و بدون اینکه در جایی توقف داشته باشند به آشیانه خود بازگشتند.
۳ فروند بی-۲ طی ۳ روز مناطق تحت اشغال طالبان را بمباران کردند.
بی-۲ در عراق طی سورتی‌های ۳۰ ساعته و حتی ۵۰ ساعته، بیش از ۱٫۵ میلیون پوند مهمات را در مناطق جنگی رها می‌کردند
حادثه و از بین رفتن یک بی-۲
شبح کانزاس در ۲۳ فوریه ۲۰۰۸، مدت کمی پس از برخاستن از باند فرودگاه پایگاه هوایی اندرسن، به علت نقص فنی با باند برخورد کرد و نابود شد.
البته دو خلبان بمب‌افکن آسیبی ندیدند. این حادثه یکی از پرهزینه‌ترین حادثه‌های هوایی است.
مشخصات
| خدمه |
۲: خلبان (سمت چپ) و فرمانده عملیات (سمت راست) |
| طول |
۶۹ فوت (۲۱ متر) |
| پهنای بال |
۱۷۲ فوت (۵۲ متر) |
| ارتفاع |
۱۷ فوت (۵٫۲ متر) |
| مساحت بال‌ها |
۵٬۱۴۰ فوت مربع (۴۷۸ متر مربع) |
| وزن خالی |
۱۵۸٬۰۰۰ پوند (۷۱٬۶۶۸ کیلوگرم) |
| وزن ناخالص |
۳۳۶٬۵۰۰ پوند (۱۵۲٬۶۳۴ کیلوگرم) |
| بیشترین وزن برخاست |
۳۷۶٬۰۰۰ پوند (۱۷۰٬۵۵۱ کیلوگرم) |
| ظرفیت سوخت |
۱۶۷٬۰۰۰ پوند (۷۵٬۷۵۰ کیلوگرم) |
| پیشرانه هواگرد |
۴ عدد توربوفن بدون پس‌سوز جنرال الکتریک اف۱۱۸-جی‌ای-۱۰۰، با پیشرانه ۱۷٬۳۰۰ پوند-نیرو (۷۷ کیلونیوتن) در هر موتور |
