اتل متل توتوله شحیف و صد حیف که این گوهران ناب در دسترس نبودند ونیستند که میراث و شاگردانی برای ایران تربیت میکردند، و افسوس که پیر شدند،برای هم نسلان من دهه ۴۰ و ۵۰ اینها نمادند، چه روزها و شبها در هیاهوی دهه ۶۰ و اوائل ۷۰ دربدر به دنبال کاستها و کپی کردن و گوش دادن و لذت بردن بودیم، برای نسلی که همه چیزش پنهانی و یواشکی و ترسان بود.چیزی از شنیدن صدای اقای صدا نبود،صدایی که در اوجش یکی از موثرترین صدها بر سیستم اعصاب و مغز آدمی بود
