Alan livesببینین افرادی که به نوعی اختلال های شخصیتی کلاستر بی دارند به هیچ وجه افراد قابل اطمینانی برای دوستی و به خصوص ازدواج نیستن چون حتی خودشون برای خودشون هم نمیتونن ثبات شخصیتی داشته باشن و نزدیکی بهشون آسیب زا و ضرر زننده ست. حالا اختلال های کلاستر بی چیا هستند؟ نارسیسیسیست (شخصیت خودشیفته)، بردرلاین (شخصیت مرزی)، بایپولار (شخصیت دوقطبی)، آنتی سوشال (ضداجتماعی) و سایکوپث
راجع به بایپولار میتونم اینطوری بگم که این افراد دو حالت رو تو طول زمان تجربه میکنن مانیا (سرخوشی) و دپرشن (افسردگی). از دو هفته تا 6 ماه رو یکی هستن و بعد سوییچ میکنن روی اون یکی. تو فاز مانیا بیش از حد سرخوش و خوشحال هستن و اعتماد به نفس دارن که باعث میشه تصمیمایی بگیرن که برای عقل عادی ماها غیرمنطقی به نظر بیاد و یهو از روی این حال به افسردگی شدید ماژور تغییر حال میدن که یهو از خودشون و همه چی بدشون میاد و بی اعتماد به نفس میشن و انگار نه انگار قبلش اون شخصیت دیگه بودن.
طبیعتا با یه اسم خالی دو قطبی نمیشه همه ی افرادی که این اختلال شخصیتی رو دارن رو به یه دید نگاه کرد چون خفیف و شدید داره و باید مورد به مورد بررسی کرد. به هر حال این افراد برای روابط نزدیک پیشنهاد نمیشن چون عدم ثبات شخصیتی خیلی آسیب زننده ست. من با موردهای دوقطبی زیادی روبرو شدم و چیزی که تو همه شون مشترک بود این بود که داروهاشون که روان پزشک بهشون میده رو نمیخوردن یه مدت تا حالشون خیلی بد میشد و دوباره به دارو برمیگشتن.
البته این کارشون تا حدی منطقیه چون این اختلال شخصیت درمان کلی ای نداره و با مدت طولانی روانکاوی میشه تا حدی بهبود داشت فقط و در صورت بهبود هم تبدیل به کسی نمیشن که این اختلال رو هرگز نداشته خب، صرفا بهتر باهاش کنار میان که برای خودشون ارزشمنده ولی شما چرا باید کسی رو در این مسیر سخت تحمل کنی؟ خب برو سراغ یه انسان معمولی و سالم تر که سلامت روانت کنارش بهتره. رسالت نداری که. داروهاشونم صرفا خواب آلودشون میکنه و احساسات رو ازشون تا حد زیادی میگیره برای همین درازمدت نمیتونن بیشترشون مصرف کنن و باهاش همه ش مشکل دارن.
