تنها با گلها
گویم غم ها را
چه کسی داند
ز غم هستی
چه به دل دارم
به چه کس گویم
شده روز من
چو شب تارم
نه کسی آید نه کسی خواند
ز نگاهم هرگز راز من
بشنو امشب غم پنهانم
که سخن ها گوید ساز من
تو ندانی تنها همه شب با گلها
سخن دل را میگویم من
چو نسیمی آرام که وزد بر بستان
همه گل ها را می بویم من
تنها با گل ها
گویم غم ها را
چه کسی داند
ز غم هستی
چه به دل دارم
به چه کس گویم
شده روز من
چو شب تارم
چون ابری سرگردان
میگرید چشم من در تنهایی
ای روز شادی ها کی باز آیی
امشب حال مرا تو نمیدانی
از چشمم غم دل تو نمیخوانی
امشب حال مرا تو نمیدانی
از چشمم غم دل تو نمیخوانی
تنها با گل ها
گویم غم ها را
چه کسی داند
ز غم هستی
چه به دل دارم
به چه کس گویم
شده روز من
چو شب تارم
