چند روز دیگر مانده تا سال 2023 به پایان برسد و معمولا در این ایام جشنوا‌ره‌هایی برگزار میشود که به برترین آثار و افراد جوایزی اهدا میشود. 2023 نیز همانند هر سالی پر بود از فیلم‌ها و سریال‌های خوب و عالی که با تماشای اون اوقات خوشی را برایمان خلق کردند؛ اما در نقطه مقابل آثار بد قرار دارند که به معنای واقعی باعث تلف شدن وقت و هزینه مخاطب می‌شوند. در فهرست زیر به معرفی پنج فیلم 2023 می‌پردازیم که از مخاطبان و منتقدان کلمه بد را دریافت کردند. همانند تعریف آثار بد سرگرم کننده نیستند و باعث تلف شدن وقت هستند شخصا امیدواریم این پست برعکس چنین تعریفی برایتان خوشایند باشد.
Ghosted / تبدیل شده به روح
کارگردان: دکستر فلیچر
راتن تومیتوز: %25
متاکریتیک: %34
خلاصه داستان:
فیلم داستان پسری را روایت می کند که یک روز را با یک دختر می گذراند و آن دختر بعد از آن روز به طور کامل ارتباطـش را با او قطع میکند. ولی از آنجایی که پسر عاشق او شده بود به دنبالش میرود و طی حوادث عجیب و غریب دختر اورا پیدا میکند و متوجه میشود که او یک شخصیت مهم است و...
هر دهه از تاریخ سینما یک ژانر بسیار بد و مضخرف دارد؛ دهه هشتاد ژانری ایجاد شد که به ژانر جاسوسی - عاشقانه - اکشن و کمدی معروف شد. در ابتدا فیلم‌های جالب و جذابی از آن ساخته شد تا اینکه فیلم آقا و خانم اسمیت با بازی آنجلینا جولی و برد پیت این ژانر را به نهایت خود رساند. با ظهور رسانه‌های استریم همچون نتفلیکس، این آثار با بازیگران بزرگ و هزینه بسیار بالا دوباره در دستور ساخته شدن قرار گرفتند به حدی که هر ساله شاهد چند اثر اینچنینی هستیم. امسال نیز قرعه به نام کریس ایوانز و آنا د آرماس افتاد که با فیلم تبدیل شده به روح شانس خود را بیازمایند، همانطور که گفتیم این ژانر با فیلم آقا و خانم اسمیت به نهایت خود رسید و بقیه آثار در حال تکرار یک سری کلیشه عاشقانه و جاسوسی هستند که عمدتا به شکست مواجه می‌شوند؛ دقیقا بلایی که بر سر فیلم تبدیل شده به روح افتاد.
Asteroid City / استروید سیتی
کارگردان: وس اندرسون
راتن تومیتوز: %75
متاکریتیک: %75
خلاصه داستان:
در سال ۱۹۵۵، گروه بزرگی از دانش‌آموزان و والدین شان از سراسر کشور به یک شهر بیابانی خیالی به نام استروید سیتی آمده‌اند تا در گردهمایی اخترشناسان جوان شرکت کنند. ایده این است که مردم از طریق استراحت و تفریح، رقابت علمی و سایر فعالیت‌های سرگرم‌کننده، گرد هم جمع شوند؛ اما این برنامه فشرده با رویدادهای ناشناخته‌ای که جهان و زندگی مردم، به ویژه شرکت‌کنندگان در همایش را تغییر می‌دهد، مختل میشود.
شاید با خودتان بگویید این فیلم که نمره و امتیاز خوبی گرفته؛ اما در اشتباهید، معمولا هر کارگردانی یک سبک هنری و اختصاصی دارد که با یک سری الگوی مشخص آثار خود را نسبت به سایر آثار متمایز میکند. وس اندرسون نیز از این قائده خارج نیست و کارگردانی است که سبک هنری و بصری خاصی برای خود ایجاد کرده است. حالا تصور کنید در این اثر او سبک هنری خود را به شکل بسیار اغراق آمیزی به کار برده به شکلی که تنها طرفداران خود را راضی میکند همین اغراق آمیز بودن باعث شده تا فیلم جدید او در لیست ما قرار بگیرد؛ به این دلیل که اگر جزو طرفداران اندرسون نباشید دیدن این فیلم همانند یک شکنجه هنری است.
Paint / نقاشی
کارگردان: بریت مک آدامز
راتن تومیتوز: %32
متاکریتیک: %45
خلاصه داستان:
تمرکز فیلم بر روی «کارل نارگل» است که نزدیک به سه دهه میزبان نمایش تلویزیونی شماره یک نقاشی در ورمانت بوده‌است. در حالی که زمزمه مهارت‌های منحصر به فرد کارل مدت‌هاست که بینندگان را از پیتسفیلد تا سنت آلبانز در هر قسمت نفس‌گیر تحت تأثیر قرار می‌دهد، شرکت تولیدی در نهایت یک نقاش جوانتر و بهتر را استخدام میکند که همه چیز و هر کسی را که کارل دوست دارد از او می‌دزدد.
با نگاه کردن به ژانر اعلام شده شما انتظار دارید با یک اثر کمدی و عاشقانه مواجه شوید در صورتی که از ابتدا تا انتهای فیلم حتی یک صحنه کمدی که باعث لبخندی در بیینده شود نمی‌بینید. این فیلم تلاش میکند تا به نوعی زندگی باب راس نقاش مشهور تلویزیونی را نشان دهد که در همین امر نیز موفق نیست و آثار مستند بسیار بهتری در این زمینه ساخته شده است.
The Flash / فلش
کارگردان: آندره موشیتی
راتن تومیتوز: %63
متاکریتیک: %55
خلاصه داستان:
بری آلن / فلش برای جلوگیری از مرگ مادرش در زمان به عقب سفر میکند اما در یک جهان موازی بدون قدرت ابرانسانی به دام می‌افتد. بری از نسخه جوانتر خود، یک بتمن مسن و یک سوپرگرل کریپتونی کمک می‌گیرد تا این جهان را از دست ژنرال زاد از مرگ بازگشته نجات دهد و به جهان خود بازگردد
دلایل زیادی برای بد بودن این اثر وجود دارد از تصویر برداری های مجدد زیاد که باعث به هم خودن تمرکز کارگردان شده و همچنین جلوه‌های ویژه افتضاح به همراه آرک داستانی بسیار ضعیف مخصوصا در مورد شخصیت دارک فلش باعث شده تا فلش را در فهرست فیلم‌های بد ببینیم.
Winnie the Pooh: Blood and Honey / وینی: خون و عسل
کارگردان: فراک واترفیلد
راتن تومیتوز: %3
متاکریتیک: %16
خلاصه داستان:
کریستوفر رابین در دوران کودکی خود با وینی د پو، پیگلت و دوستانشان آشنا شد و پیوند دوستی ایجاد شد. کریستوفر معمولا برای دوستانش غذا تهیه می‌کرد؛ اما با گذشت زمان ملاقات‌ها کم سد تا اینکه از جایی به بعد کریستوفر دیگر به سراغ دوستانش نرفت، همین موضوع باعث ناامیدی پو و دیگران شد، پو و پیگلت کاملاً وحشی و بی بند و بار می‌شوند. حالا پس از سال‌ها بازگشت کریستوفر باعث حوادث وحشتناکی شده است..
در قانون آمریکا بندی وجود دارد که به موجب آن اگر بیش از 95 سال از خلق یک اثر هنری گذشته باشد؛ این اثر هنری دیگر شامل قانون کپی رایت نمی‌شود و در مالکیت عمومی در می‌آید که هر فردی می‌تواند از آن در هر موردی استفاده کند و نیازی به پرداخت پول برای کپی رایت نیست. فیلم حاضر نیز به همین دلیل ایجاد شد به این دلیل که شخصیت‌های پو و دوستان در مالکیت عمومی بود یک کاگردان جوان از این موضوع استفاده کرد و با ترکیب داستان ترسناک خود باعث خلق این فیلم شد که به حق بدترین فیلم در سال 2023 لقب گرفت. معمولا فیلم‌های ترسناک له دلیل خشونت بی پرده خود همواره نمرات ضعیفی از مخاطب و منتقدان دریافت می‌کنند؛ اما فیلم حاضر چیزی فراتر از بد است. داستان به شدت بد است، بازی بازیگران فاجعه است، نورپردازی افتضاح و حتی گریم بازیگران آنقدر بد است که به نظر میاد برای به تصویر کشیدن پو، یک ماسک کودکانه به صورت فردی زده شده است. در کل این فیلم قطعا جایزه تمشک طلایی سال را خواهد گرفت.
