اختصاصی طرفداری | با رعدوبرق آغاز شد. آسمان در آن بالا می‌غرید و حروف روی بنر در میان جماعت متعصب و افراطی گالاتاسارای در این فضا درخشش دیگری داشت. با حروفی که از آن خون می‌چکید؛ «کابوس شما دوباره بازگشته است»
انگار شاهد تماشای یک فیلم ترسناک بودیم. از آن فیلم‌های B و درجه ٢ ژانر وحشت؛ اما بی‌اختیار درگیر می‌شوی و تا پایان ادامه می‌دهی. مطمئنم ترس و هیجان و در نهایت خشم، برای طرفداران یونایتد، بیش از من و شما بوده است. زمانی که باران از باریدن دست برداشت و رعدوبرق از چشمک زدن خودداری کرد، واقعاً احساس می‌شد «کابوس» منچستریونایتد دوباره بازگشته است.
۳۰ سال پس از تساوی ٣-٣ مقابل ترک‌ها در اولدترافورد، بازیکنان یونایتد در بازی خارج از خانه، مقابل گالاتاسارای در فرودگاه تهدید شدند. استقبال از شیاطین سرخ با شعار معروف و بدنام «به جهنم خوش آمدید» همراه بود. در نوامبر ٢٠٢٠ در برابر «استانبول باشاک شهیر» تحقیر شدند. مقصد استانبول همچنان جهنمی و ترسناک باقی مانده است. شبی که تمام کابوس‌های یونایتد بازگشت دوباره‌ای داشت.
حتی باران سیل‌آسا هم آتش جهنم استانبول را خاموش نکرد
رکورد آنها در چهار بازی از پنج بازی خود در گروه A گویای همه چیز است: ٤-٣ ، ٤-٣، ٣-٢ و ٣-٣. نتایجی با قوت و ضعف بسیار.
اگر یونایتد به مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا نکند، فقط به‌خاطر اتفاقات یک شب بارانی و پر تپش در استانبول نخواهد بود. همه چیز از دیدار با بایرن مونیخ آغاز شد. یونایتد خیلی خوب شروع کرد؛ اما بعد از اشتباه آندره اونانای دروازه‌بان و گل لروی سانه همه چیز رو به سرازیری رفت. یونایتد از ریل خارج شد، درحالی‌که تیم اریک تن هاخ با نتیجه نزدیک ٤-٣ شکست خورده بود؛ اما فاصله دو تیم در طول بازی محسوس‌تر از نتیجه آن بود.
دیدار اول با گالاتاسارای در اولدترافورد و شکست ٣-٢ شباهت بسیاری به دیدار ٣-٣ داشت. یونایتد دو بار پیش افتاد؛ اما گل دیرهنگام مائورو ایکاردی حساب یونایتد را رسید. بقیه دیدارهای کابوس وار همگی سناریوی کلیشه‌ای و تکراری داشتند. نوبت به اف سی کپنهاگن رسید. یونایتد دو گل اول را زد؛ اما نتیجه نهایی شکست ٤-٣ بود. در دیدار چهارشنبه شب، یونایتد باز هم دو گل اولیه را به ثمر رساندند. یونایتد قادر نیست از اندوخته‌های خود محافظت کند. حتی پیروزی ٠-١ مقابل دانمارکی‌ها در اولدترافورد نیاز به مهار پنالتی از سوی اونانا در وقت کشته شده داشت.
دروازه‌بان کامرونی در آن شب خود را نجات داد و از آن زمان قابلیت قابل‌ملاحظه‌ای به رخ کشید، اما در برابر ترک‌ها، و نه برای اولین بار، بار دیگر شاهد نمایش متزلزل و غیرقابل‌پیش‌بینی اونانا بودیم. جایی که در برابر دو ضربه ایستگاهی حکیم زیاش، بازیکن سابق آژاکس و چلسی، همه چیز را وا داد.
اونانا در شبی بد، بسیار بد
اما نکته اصلی چیز دیگری است. حقیقت امر این است شما نمی‌توانید در چهار بازی در اروپا ١٤ گل دریافت کنید و انتظار داشته باشید به‌دور بعد صعود کنید.
مدیریت و کنترل یونایتد در طول رقابت‌های اروپایی از ابتدا ضعیف بوده است. خیلی اوقات، در لحظات کلیدی بازی‌ها، تمامی مجموعه تیم ناگهان نزول می‌کند و در این سطح یک گل حریف سریعاً به دو تبدیل می‌شود.
پل اسکولز، هافبک محشر سابق یونایتد در TNT Sports گفت:
مطمئن نیستم تا به حال چنین بازی‌ای دیده باشم. فقدان نظم و انضباط. پیروزی در بازی های خارج از خانه در اروپا بسیار دشوار است. این راه پیروزی در بازی‌های خارج از خانه در اروپا نیست. شما ٢-٠ و ٣-١ جلو هستید، کمی نفس بکشید، آرام باشید.
برای من، یونایتد یک تیم نیست. آنها مثل یک تیم بازی نمی‌کنند. هیچ چیز تغییر نمی‌کند، و هرگز کاری برای متوقف کردن فاجعه انجام نمی دهند.
اوون هارگریوز، بازیکن سابق بایرن مونیخ و هم تیمی سابق اسکولز در یونایتد با او موافق است.
یونایتد کنترل بازی را در دست داشت. آنها در مونیخ سه گل زدند و باختند، در کپنهاگ سه گل زدند و شکست خوردند، و اینجا سه گل زدند و مساوی کردند. یونایتد گل می‌زند اما گل هایی ساده دریافت می‌کند. شما نمی‌توانید این کار را در اروپا انجام دهید.
بزرگ‌ترین شرمساری برای یونایتد این است که در یک قدمی پیروزی بود. این می‌توانست همان شبی باشد که یونایتد و تن هاخ آزمون‌های نهایی را پشت سر بگذارند، ـن روی شخصیت خود را نشان دهند و گالاتاسارای را سر جایش بنشانند.
در طول بازی، هر حمله ترک‌ها با تشویق همراه می‌شد و زمانی که یونایتد توپ را در اختیار داشت، سوت‌های سرسام‌آور استادیوم را فرا می‌گرفت. آنها با دو گل زودهنگام الخاندرو گارناچو و برونو فرناندز و سپس اسکات مک تومینای بازی را ٣-١ کردند، تقریباً سکوت، ورزشگاه RAMS و تماشاگران آتشین‌مزاج گالاتاسارای را فراگرفته بود. در جایی که امکان ساکت کردن و اعلام رسمی حکم کنترل را صادر کنند، شیرازه تیم از هم پاشید و یونایتد با دستان خودش جهنم را شعله‌ور کرد و قبر خود را کند.
یونایتد موفق به کاهش سرعت بازی نمی‌شد، و همان‌طور که گالاتاسارای ٣٠ سال پیش تیم سرالکس فرگوسن را در تساوی بدون گل ناامید کرد و به قیمت حذف یونایتد موفق شد به مرحله یک‌هشتم نهایی صعود کند. درست زمانی که به نظر می‌رسید یونایتد به‌اندازه کافی برای عبور از خط پایان تلاش به خرج داده است، ضعف‌های قدیمی دوباره بازگشت و متعاقب آن گالاتاسارای به بازی برگشت.
بااین‌وصف یونایتد در پایان، شانس کسب پیروزی را داشت. فاکوندو پلیستری باید یکی از دو شانس خود سود می‌برد اما با مهار فوق‌العاده فرناندو موسلرا مواجه شد. مک تومینای موقعیت خود را خارج از چارچوب دروازه شلیک کرد و برونو فرناندز تیر دروازه را نشانه گرفت. هنگامی که سوت پایان در یک بازی بسیار سرگرم‌کننده به صدا درآمد، آنتونی روی چمن زمین سقوط کرد، مک تومینای از خستگی و ناامیدی به پشت غلتید و تن هاخ حیران‌تر و اخموتر از همیشه بود.
دیگر رمقی باقی نمانده
آنها می‌دانستند که این نتیجه چه عواقبی می‌تواند داشته باشد. آنها می‌دانستند که یونایتد دوباره کم آورده است. آنها می‌دانستند در لیگ قهرمانان دفاع کردن اهمیت دارد. آنها می‌دانستند خط میانی مسئول کنترل بازی است. آنها می‌دانستند دروازه‌بان نقش کلیدی تمامی دیدارها است. آنها همه چیز را می‌دانستند.
و همه این دانسته‌ها درد و رنج را بیشتر از پیش می‌کند، زمانی که شما واقف از اشتباهات دائمی و تکراری خود هستید. این داستان همه فصل یونایتد در اروپا است. احتمالاً بازگشت به قوی‌ترین لیگ جهان، لیگ قهرمانان، برای یونایتد زود بود، خیلی زود.
