طرفداری / کمی دورتر از درّه سیلیکون در هوای مدیترانه ای سن خوزه، مردی نفس می کشد که عاشق وطن است. مردی که در خلوتِ آن سوی دنیا پرچم خونین را همچون شمد روی خودش می کشد و در بهار خوابِ خانه اش به ملاقاتِ خواب های رنگی می رود.ساکنِ ینگه دنیا که در هشتاد سالگی تیله چشمانش را در جویبارهای آنسوی امجدیه جستجو می کند و دور از مامِ میهن به این می اندیشد که زمین تبعیدگاه خوبی نیست، وقتی در غربت به آغوش سرنوشت پناه می برد. این شما و این جلال طالبی که از شرارتِ فوتبال چیزی به ارث نبرده است؛
آقا جلال شما نیمکت تیم ملی را چطور آنالیز می کنید؟
این تیم با آمدن قلعه نویی شرایط بهتری پیدا کرده و امیر با شناخت کاملی که از فوتبال ایران و بازیکنانش دارد می تواند بهتر از کی روش نتیجه بگیرد و من به این نیمکت امیدوارم.
اما نگاه فرمانده پیشین نیمکت ایران به حریفان ایران در جام ملت ها؟
باید قبول کنیم ژاپن خودش را از آسیا جدا کرده و بعید است بتوانیم آنها را متوقف کنیم اما تیم ما آنقدر پتانسیل دارد که از گروه خود صعود کند و کره و عربستان را هم از سر راه بردارد. وقتی در اوج مشکلات مردم، فوتبال تنها بهانه شادی است پس به نام ایران و برای ایران باید تا آخرین نفس جنگید.
شما فکر می کنید مهم ترین تفاوت تاکتیکی این تیم با تیم کی روش دقیقا در چیست؟
آن تیم کاملا محافظه کار و تدافعی بود اما تیم فعلی بر اساس تهاجم شکل گرفته و ما یقینا در قطر بازیکنانی را خواهیم دید که با پلن های امیر، بندهای احتیاط را پاره کرده و فوتبال تهاجمی ایران را به رخ آسیا خواهند کشید.
اما حاشیه های فوتبال ایران از پشت عینک آقا جلال؟ به خصوص دوست داریم نظر شما را در خصوص دعوای اخیر سرمربیان استقلال و پرسپولیس بدانیم... می شنویم...
ببینید هم یحیی و هم جواد از بهترین های فوتبال ما هستند و بهتر است اختلافات را کنار بگذارند و تفاوت تفکرات خود را در میدان نشان دهند که صلاح فوتبال در این است. البته ...
البته چی آقا جلال؟
البته من فکر می کنم حاشیه فوتبال ما را بلعیده است. سرمربی های استقلال و پرسپولیس باید الگو باشند و به سمت حواشی نابود کننده نروند.وقتی نیمکت دو تیم اسیر این درگیری ها شود،صدر تا ذیل فوتبال ایران ضرر خواهد کرد.من متاسفم که عشق و جوانمردی در فوتبال ایران کمرنگ شده و این مختص یحیی و نکونام نیست.
اما نگاه شما به حاکمیت پول در فوتبال، آقای طالبی؟
پول فی نفسه چیز بدی نیست اما متاسفانه فوتبال ما راه خود را گم کرده است. به ضرب پول، فوتبال ایران به هیچ جا نمی رسد و ما به جای آنکه رقم ها را بالا ببریم بهتر است به امکانات سخت افزاری توجه کنیم. تیمی که زمین درست و حسابی ندارد چطور با بازیکن خود قرارداد بیست میلیاردی می بندد.
راستی شما چه نمره ای به عملكرد فدراسیون فوتبال می دهید؟
من نمی خواهم راجع به این فدراسیون حرف بزنم.فقط همین قدر بگویم که فوتبال مدیر کاربلد و متعهد و باصفا و عاشق می خواهد. متاسفانه بعضی ها حیات خود را در بایکوت گذشتگان جستجو می کنند و این خیلی بد است. من معتقدم فدراسیون تیمسار نوآموز و فدراسیون صفایی فراهانی، دو تشکیلات این کاره بودند و باید الگوی فدراسیون فعلی باشند.
اما روزگارِ شما در نبودِ رفیق شفیقتان منصور پورحیدری؟
من با منصور زندگی کردم. من منصور را به دارایی بردم و در امارات ۲۴ ساعته با هم بودیم. منصور که رفت نیمی از مرا با خودش برد. منصور سالم بود و مودب بود. منصور هرگز نیمکت حریف را به استهزا نمی گرفت.
و سوال آخر. دنیای توپچی های امروز با تفنگداران دیروز چه فرقی دارد؟
زمان ما بازیکن فقط تمرکزش روی فوتبال بود و به خاطر پیراهن سرش را مقابل توپ می گذاشت، اما حالا بعضی از اینها که به دنبال قرارداد حرفه ای هستند در میدان عمل جور دیگری رفتار می کنند و تا نیمه شب در اینستاگرام به سر می برند. بازیکنی که نیمه شب بخوابد، نمی تواند در زمین ششدانگ حاضر شود. من پوست کنده گفتم.
