فراخوان رسمی باشگاه برای واگذاری نساجی از شکست های متوالی این تیم مقابل حریفان داخلی و خارجی دردناک تر است.
به گزارش طرفداری، نتایج اخیر نساجی باب میل دوستداران این تیم ریشه دار شمالی نیست. آنها که بابت آسیایی شدن نساجی فخر می فروختند، حالا به حدی از ناکامی های اخیر تیم محبوب خود شاکی هستند که تحت تاثیر برخی تحرکات در فضای مجازی، انتقادها را به بیرون زمین کشانده اند و گویا همین نقدها باعث دلسردی مالک نساجی شده و او که پیش از این از مسئولان استانی بابت تنها گذاشتن نساجی گلایه کرده و گفته بود تنها به عشق هواداران، هزینه های نساجی را تقبل می کند، حالا که می بیند برخی هواداران نساجی، گناه ناکامی را به پای او می نویسند، تصمیم به خروج از فوتبال گرفته و فراخوان داده نساجی را واگذار می کند.
نساجی با ثبات در لیگ برتر
رضا حدادیان در این چند سالی که مالکیت نساجی را برعهده گرفت، تلاش کرد برای این تیم ثبات ایجاد کند و حاصل تلاش او همین بود که نساجی را نه تنها چند سالی متوالی در لیگ برتر حفظ کرد، بلکه با کسب قهرمانی جام حذفی در دوره ساکت الهامی، سهمیه حضور در آسیا را هم برای نساجی به دست آورد.
نفت مسجدسلیمان تیمی که سال 1397 همراه نساجی به لیگ برتر صعود کرد، از آن سال تا به حال دو بار به لیگ آزادگان سقوط کرده و نیمی از تیم هایی که بعد از نساجی جواز صعود به لیگ برتر را دریافت کردند، دوباره به لیگ آزادگان برگشتند اما نساجی همچنان در لیگ برتر حضور دارد و حالا چنان از نگاه جامعه فوتبال تیم قدرتمندی شده که اگر رتبه اش در جدول رده بندی تک رقمی نباشد، ناکام محسوب می شود!
شاید این بار بازگشتی در کار نباشد
در چنین شرایطی حیف است نساجی با از دست دادن حمایت بخش خصوصی، آسیب ببیند و دوباره به سال های تلخ و سیاه برگردد. هواداران نساجی فراموش نکنند آخرین باری که این تیم از سطح اول فوتبال ایران به دسته پایین تر سقوط کرد، 24 سال طول کشید دوباره به کانون اصلی رقابتهای باشگاهی در فوتبال ما برگردد و بعید نیست دیگر بازگشتی در کار نباشد.
رضا حدادیان در تمام این سالها برای نساجی سنگ تمام گذاشته و با این که از سوی مسئولان استانی حمایت نشده، یک تنه پای نساجی ایستاده و انصاف نیست بابت ناکامی در آسیا و چند نتیجه ضعیف در لیگ برتر ایران اینگونه به رگبار انتقاد بسته شود.
از سال رویایی 73 تا سال آسیایی 1402
قائمشهری های متولد دهه های 40 و 50 خوب به یاد دارند وقتی اوایل دهه 70 تیم های صنعت نفت قائمشهر (پالایش و پخش) و نساجی همزمان به لیگ پایین تر سقوط کردند چقدر قائمشهر حسرت سفر تیم های بزرگ به این شهر را می کشید و با چه آه و افسوسی از سال رویایی 73 که این شهر با داشتن یک خیابان اصلی، دو تیم در بالاترین سطح فوتبال ایران داشت، یاد می کردند.
حالا هم شکی نیست اگر بخش خصوصی دست از حمایت نساجی بردارد؛ دوباره همین بلا بر سر نساجی نازل می شود. رضا حدادیان که امروز از سر ناراحتی تصمیم به فروش و واگذاری نساجی گرفته، همین حالا که 90 درصد تیم های لیگ برتری هنوز پرداختی شان در فصل جدید به 25 درصد نرسیده، 40 درصد قرارداد بازیکنان و مربیان تیمش را پرداخته و ریالی بابت سال های قبل بدهی ندارد. داشتن چنین شرایطی آرزوی تمام باشگاه های لیگ برتری است و انصاف نیست نساجی کفران نعمت کند.
قائمشهر درست یک سال بعد از سال رویایی 73 که دو تیم در بالاترین سطح فوتبال ایران داشت (نساجی در گروه پرسپولیس بود و نفت همگروه استقلال و هر هفته تیم های بزرگ تهرانی و شهرستانی برای بازی با یکی از این دو تیم به قائمشهر می آمدند) دیگر هیچ جایگاهی در فوتبال ایران نداشت و حالا هم بعید نیست یک سال پس از حضور در آسیا و تجربه آسیایی نساجی، با واگذاری نساجی، فصل بعد قائمشهر در لیگ آزادگان میزبان باشد نه در لیگ برتر!
خوشی زیر دل نساجی و قائمشهر زد؟
به نظر می رسد بعد از چند دوره متوالی حضور در لیگ برتر و کسب جواز حضور در آسیا خوشی زیر دل قائمشهری ها زده وگرنه هیچ انسان عاقلی اینگونه لگد به بخت خود نمی زند. اگر مهدی رحمتی بد نتیجه گرفته و یا اگر بازیکنانی که نساجی به خواست رحمتی خریده، خوب از آب در نیامده اند، گناهش را نباید به پای رضا حدادیان نوشت!
این که عده ای در فضای مجازی بگویند رضا حدادیان به نساجی آمده تا از مالیات معاف شود و یا از کنار حضورش در نساجی، شرکت هواپیمایی اش را معروف کرده، حرف های بی منطق و کذبی است. در وهله اول اصلا چنین چیزی نیست که اگر یک نفر در فوتبال سرمایه گذاری کرد، از مالیات معاف شود که اگر چنین بود تمام سرمایه دارهای کشور تیمداری می کردند. نساجی خودش هم همین حالا مالیات می پردازد و نمی توان پذیرفت در چنین شرایطی، مالک نساجی بابت داشتن این تیم، از پرداخت مالیات در بیزینس خود معاف باشد. برای تبلیغ شرکت هواپیمایی هم کافی بود حدادیان تبلیغ شرکت خودش را روی سینه استقلال و پرسپولیس قرار بدهد تا بیشترین بازخورد را داشته باشد. حدادیان به عنوان یک مازندرانی پای عشق به استان خود ایستاد و نساجی را زیر بال و پر گرفت و از رفتن او هم قطعا نساجی آسیب می بیند نه حدادیان که قبل از همکاری با نساجی هم بیزینس خود را داشت و هم تاجر سرشناسی بود.
ای امید شهر خسته!
هرچند مردم قائمشهر به حدی نساجی را دوست دارند که با جای خالی این باشگاه در لیگ برتر هم کنار می آیند و نساجی را در لیگ آزادگان هم تنها نمی گذارند اما چرا باید چنین بلایی سر نساجی بیاید و این باشگاه دوباره به لیگ آزادگان برگردد؟
آنهایی که در فضای مجازی ادعا می کنند اگر مالک فعلی برود، مالک فلان شرکت مازندرانی نساجی را می خرد، حافظ منافع چه کسانی هستند؟ آنها واقعا به یاد ندارند مالک همان شرکت که شایعه شده حاضر است نساجی را بخرد ولی خودش این شایعه را تایید نمی کند، پیش از این در رشته ورزشی دیگری سرمایه گذاری کلان کرده بود اما پای تیمی که نام محصولاتش را روی آن گذاشته بود، نماند؟ اگر نساجی و شهر شمالی اش قائمشهر را دوست داریم، نباید اجازه بدهیم سرنوشت تلخ برای نساجی بار دیگر تکرار شود. مگر برای امید شهر خسته نخوانده بودیم نفسم به نفست بسته است؟ نفس های نساجی را به شماره نیاندازیم!
تیتر نوشت: تیتر مطلب بخشی از ترانه خوش به حالت ایوان بند است؛
با اینکه یک روز هم لیلا نبودی، من عاشقم مجنونِ بی چون و چرایت / برگشتن از تو یک شب امکان ندارد، وقتی عزیزم رفته ام تا بی نهایت / من جای خالی تو را هم دوست دارم، خوش به حالت / این بی خیالی تو را هم دوست دارم، خوش به حالت / شهرِ شمالی تو را هم دوست دارم، خوش به حالت / من روی خوبت را بدت را بدترت را دوست دارم / دیوانه ام هر آدم دور و برت را دوست دارم / من زیر باران ماندن پشت دردت را دوست دارم ...
بیشتر بخوانید:
نساجی فروخته می شود / فراخوان رسمی باشگاه برای واگذاری
