Say My Nameرونالدو اون آخرا یه دونه دروازه خالی رو گل نکرد.خیلی افت کرده بود.تن هاخم از ترس جنجال همش میفرستادش تو زمین و اونم گل نمیزد و ما ده نفره بازی میکردیم.وقتی هم مینشست رو نیمکت قیافه ی عجیب غریبی میگرفت به خودش.کلا منطقش این بود که درسته من ریدم ولی کسی حق نداره نیمکت نشینم کنه.اوج رشفورد بود اون موقع.خودشم خیلی دوست داشت از تیم بره.خود تن هاخ میگفت که رونالدو یه هفته میگفت فعلا میمونم.هفته ی بعد میگم میرم یا میمونم.فعلا باید تصمیم بگیرم برم یا بمونم.آخرم عربا پیشنهاد کلفت دادن.اونم نتونست به خاطر تیمی که باهاش اولین بار توپ طلا گرفته و چمپیونز لیگ گرفته یه نیم فصل صبر کنه.راه میان بر رو انتخاب کرد و اون مصاحبه ی جنجالی رو کرد که زودتر بره.دقیقا مثل رئال ،منچسترم به خاطر پول انداخت دور.هر چند من خیلی دوسش دارم.اون موقع هم خیلی دوس داشتم بمونه.ولی دیگه زیادی ناز کرد.رونالدو اسطوره ی تیمه.ولی وقتی پای منافع خودش وسط باشه هیچ کسو نمیشناسه.هیچ کسو
