طرفداری | کاروان تیم النصر با همراهی کریستیانو رونالدو ظهر امروز وارد تهران شد. آنطور که در روزهای گذشته صحبت ها و خبرهایی شنیدیم، انتظار می رفت کاروان النصر به سرعت و راحتی از فرودگاه به هتل برسد و بدون برخورد با هواداران و اصحاب رسانه در محل اقامتش تا زمان برگزاری تمرین عصر (تمرین روز پیش از بازی در ورزشگاه محل برگزاری بازی) استراحت کند اما همان دقایق ابتدایی حضور در ایران، شاهد حضور افراد متفرقه و مسئولان مرتبط و غیرمرتبط در تشریفات فرودگاه همراه با تیم النصر بودیم که به این اتفاق در گزارش های دیگیری خواهیم پرداخت. همان دقایق ابتدایی حضور مشخص کرد که قرار نیست شاهد تمهیدات خیلی ویژه ای برای برقراری نظم و سازماندهی خوبی باشیم.
اولین برخورد النصر و رونالدو با هواداران به محض ورود به خیابان محوطه فرودگاه بود، حدود 200 هوادار آنجا حضور داشتند و اتوبوس بی دردسر راهی هتل محل اقامت تیم شد.
اما حواشی و هرج و مرج وقتی شروع شد که کاروان النصر به هتل محل اقامت تیم رسید. با توجه به پوشش خبری و همچنین بدون تماشاگر بودن بازی پرسپولیس - النصر، طبیعی بود که عده بسیاری از هواداران این سوپراستار بزرگ دنیا از احتمالا تنها فرصت عمرشان برای دیدن رونالدو استفاده کنند و راهی هتل شوند. البته اتفاقی که در دنیای فوتبال عجیب نیست و همواره شاهد بودیم هواداران در کشورهای مختلف مقابل هتل محل اقامت تیم ملی یا تیم باشگاهی مورد علاقه شان تجمع کرده اند.
جمعیتی که بین یک تا سه هزار نفر برآورد می شدند به هتل رسیدند و از ساعت ها قبل از رسیدن کاروان، در اطراف هتل سرگردان بودند. خبرنگار طرفداری که در همان نقطه شهر حضور داشت خبر از این می داد که هر چند دقیقه یکبار مردم به سرعت به سمت درهای مختلف هتل می دویدند از این جهت که شایعه می شد تیم قرار است از فلان درب وارد هتل شود!
با رسیدن اتوبوس النصر به هتل هرج و مرج به اوج رسید. هواداران توانستند بدون مشکل و ممانعت خاصی و تنها با فشار جمعیت وارد ساختمان هتل شوند تا بلکه فوق ستاره محبوب خود را یک بار هم که شده از نزدیک ببینند.
دیدن تصاویر هرج و مرج در هتل، دویدن هموطنان مان دنبال اتوبوس باشگاه و بالا رفتن از نقاط صعب العبور اطراف هتل احتمالا برای هرکسی ناراحت کننده است، همانطور که مثلا تصاویر هجوم به یک فروشگاه در حراجی یا هجوم به مترو برای نشستن روی صندلی خالی ناراحت کننده است، اما آیا می توان این جمعیت دو سه هزار نفره را بابت این صحنه ها مقصر دانست؟ می توانیم مردی که از صبح اول وقت سر کار بوده و می خواهد یک ساعت در مترو از فشار راحت باشد و بنشیند را مقصر بدانیم؟ یا اینکه می توانیم با بهبود زیرساخت های مترو و اضافه کردن قطارهای بیشتر آسایش او را تامین کنیم؟
آدرس اشتباهی ندهیم؛ دلیل این هرج و مرج سو مدیریت بود نه فرهنگ!
تصور کنید فرصت انجام یکی از کارهای مورد علاقه تان را تنها یک بار در زندگی داشته باشید، آیا همه وجود خود را نمی گذارید تا از آن یک بار استفاده کنید؟ برای کسی که رونالدو الگویش است، ستاره اش است، سلبریتی محبوبش است، این فرصت یک بار پیش آمده که او را از نزدیک ببیند. با اینکه درست است این اندازه شیفته یک بازیکن فوتبال باشد یا نه کاری نداریم. آیا این هوادار همه تلاشش را نمی کند یک بار در عمرش هم که شده رونالدو را از نزدیک ببیند؟ نصرت آشپز معروف ترکیه ای را به یاد دارید؟ با آن همه ثروت فرصت که برایش فراهم شد در فینال جام جهانی به داخل زمین دوید و واقعا می شود گفت آویزان بازیکنان آرژانتین شد، او که دیگر کمبود مادی در زندگی ندارد اما فرصت را برای حضور وسط زمین مهیا دید و اقدام کرد!
در ساعات اخیر ویدیویی در فضای مجازی وایرال شده است که استقبال از یک تیم در ژاپن را با استقبال از النصر یا بهتر بگوییم رونالدو را در ایران نشان می دهد که در ذیل این فیلم قابل مشاهده است. اما در همین ویدیوی 15 ثانیه ای کوتاه تفاوت در نظم و سازماندهی مشخص است. اتوبوس از مسیر مشخص می آید. مردم پشت موانع حضور دارند و تیم خود را تشویق می کنند؟
آیا امروز در خیابان های منتهی به هتل مسیر مشخص شده ای دیدید؟ آیا موانعی دیدید که هواداران پشت آن قرار بگیرند؟ آیا اصلا به مردم گفته شد اتوبوس قرار است از کدام در وارد شود که هوادران اینطور در تکاپو و دویدن مقابل ورودی های هتل نباشند؟ آیا به جز یک درب شیشه ای هتل، مانعی برای وارد نشدن هواداران به لابی وجود داشت؟ با تمام این سو مدیریت ها چطور انتظار داریم این هرج و مرج رخ ندهد و چطور می شود این هواداران که شاید تنها یک بار در عمرشان فرصت دیدن رونالدو را دارند مقصر دانست؟
یک بی نظمی دو سه هزار نفره را به ضعف فرهنگی یک ملت تعمیم ندهید!
حتی اگر بابت اتفاقات امروز هواداران ایرانی رونالدو را مقصر بدانیم که به قاطعیت می گویم آنها تقصیری نداشتند، این اتفاقی بود که با حضور دو سه هزار نفر رخ داد. این جمعیت یک سکو از استادیوم آزادی را هم پر نمی کند! تا به حال ندیدیم جمعیت چند هزار نفره برای استقبال از یک تیم یا قهرمان ورزشی ایران راهی فرودگاه شود؟
اسکرین شات وضعیت خیابان های اطراف هتل را دقیقا زمان اوج حضور هواداران مشاهده می کنید. این اتفاق حتی آن اندازه بزرگ نبوده که در خیابان های اطراف ترافیک ایجاد کند. چرا آن را دستمایه ضعف فرهنگی یک ملت می کنید؟ چرا آن را دلیل مشکلات جامعه می دانید؟
رونالدو شخصی است که بیشترین فالور را در اینستاگرام دارد. کوچکترین اتفاق و خبر در مورد او با پوشش گسترده در دنیا همراه می شود. بدیهی است که اولین حضورش در لیگ قهرمانان آسیا با این اتفاقات پوشش گسترده و جهانی داشته باشد. اما می بینید که این اتفاق تنها در دو خیابان رخ داده، یکی خروجی فرودگاه و دیگری خیابان منتهی به هتل. اگر بازی با تماشاگر برکزار می شد که همه این افراد به استادیوم می آمدند و از نزدیک بازی رونالدو را تماشا می کردند و اگر تدابیری اندیشه می شد که اتوبوس تیم در مسیری مشخص و کنترل شده و از میان موانع به هتل می رسید، هیچ یک از این اتفاقات را شاهد نبودیم.
فرهنگ کنترل کننده جامعه نیست جامعه را نظم، انضباط و قانون کنترل می‌کند.
