طی هفته گذشته مروری داشتیم به تیم های معروف به «تاپ سیکس» که عنوان آن سوء تفاهمات زیادی ایجاد کرد. مطمئنا آن تعداد از دوستان که مقدمه بخش اول را مطالعه نکردند، طبق معمول پیش داوری های بی پایه و اساسی داشتند. با عنوان بحث برانگیز "کدام تیم می تواند به سلطه منچسترسیتی پایان دهد؟" همه بی آنکه مطالب را تمام و کمال بخوانند، زحمت نوشتن مثلا: "هیچ تیمی" را در بخش کامنت بر خود هموار ساختند!
موردی که پیش از این در مقدمه این سلسله مطالب به آن اشاره شده بود. بارها و بارها به تاج و تخت سیتی به عنوان سلطان بی منازع در اینجا و مطالب مختلف پیشین پرداخته ام؛ همه و همه پرداخته اند. این مجموعه فقط سعی داشت به بهانه آغاز فصل جدید، نگاهی به "شاید" رقبای این تیم قدرتمند و تاریخ ساز داشته باشد.
همین!
این آخرین بخش از نخستین کار گروهی بود که متاسفانه یکدست و دلخواه از آب در نیامد. مطلب ورزشی سمت و سو نمی پذیرد و پرورش بحث در قالبی که مد نظر بود، در بسیاری موارد انجام نشده بود. می‌توانید عشق و شور نویسندگان جوان و بی تجربه را نقد کنید ولی با شکلک، یک لغت و یا یک جمله تند، مورد عتاب قرار ندهید.
در هر سایت، روزنامه ها و مجلات حرفه ای، نویسنده مطلب حق خود می داند تا نظرش را بی پروا ابراز کند و خواننده حرفه ای نیز حق خود می داند تا بی پروا نظر منطقی خود را به رشته تحریر در آورد. قرار نیست همه موافق با یکدیگر موافق باشند. نوع نگاه را تغییر دهیم و قابلیت خود را در بحث و جدلی بدیل عرضه کنیم. دوره ابراز علاقه با گفتن "مادریدته" یا "سیتی و لیورپولته" خیلی وقت است که گذشته است.
مخلص و دوستدار؛
امیرحسین صدر
١٧ سپتامبر ٢٠٢٣
این روزها طرفداران نیوکاسل در فضای دیگری سیر می کنند. پس از دوران زجر آور مایک اشلی، مالک سابق، که دوست و دشمن را به ستوه آورد، ناگهان عرب های سعود از راه رسیدند. اشلی سال ها در انتظار چنین معامله ای بود. تیم را بالاخره فروخت و خوشبختانه رفت.
اشلی دوستدار فوتبال نبود؛ مرد تجارت بود و ابایی از ابراز آن نداشت. نفع و سود و ارقام در ذهن او می چرخید. توپ فوتبال، باشگاه، جام و طرفداری پشیزی برای او ارزش نداشت. از روز اول معلوم بود برای چه چیزی آمده و در راس برنامه هایش چه چیزی قرار دارد. قصد و منظور آشکار بود.
نقاب مایک اشلی؛ توپی که قرار است جکی میلبرن اسطوره‌ی باشگاه نیوکاسل آن را شوت کند!
اشلی نقطه مقابل، جک واکر مالک سابق بلکبرن روورز بود. آهن فروشی ثروتمند و عاشق فوتبال و بلکبرن. با مربیگری کنی دالگلیش و خرید آلن شیرر با رکوردی در آن دوران از ساوتهمپتون، و بعدا کریس ساتون با رکوردی دیگر، تیم معرکه ای ساخت، و بعد از صعود به لیگ برتر در فصل ٩٥-١٩٩٤، در برابر یونایتد فرگوسن به مقام قهرمانی لیگ برتر رسید. واکر آنقدر اهل فوتبال بود که بعدها حاضر نشد شیرر را به یونایتد بفروشد. دلیل آن نفرت طرفداران بلکبرن و واکر از یونایتد بود. اکنون مجسمه واکر معروف به "عمو جک" در گوشه ای از بلکبرن اند در ایوود پارک ابدی شده و خیابانی در آن اطراف به اسم او نام گذاری شده است. میلیون‌ها دلار برای بلکبرن روورز خرج کرد و آنها را از یک تیم معمولی دسته دوم به قهرمانی لیگ برتر در سال ١٩٩٥ رساند. Uncle Jack روزی در مصاحبه مشهوری ابراز کرد:
من فقط به قرار دادن روورز به جایگاهی که مستحق آن است اهمیت می دهم. بلکبرن روورز یکی از بزرگترین تیم های فوتبال در انگلیس است. یکی از بنیانگذاران لیگ. ما می خواهیم بلافاصله در صدر قرار گیریم.
واکر مالک معرکه و شیفته ای بود که هر تیم و هواداری آرزوی آن را دارد. وقتی که واکر در ٢٠٠١ درگذشت، تمامی شهر برای او اشک ریخت و دعای خیر پشت سر او راهی شد. تفاوت او با مایک اشلی از زمین تا آسمان بود؛ دو قطب متفاوت. طی سال ها اشلی به هواداران بی‌شمار نیوکاسل باج نداد و هرگز از رنجش آن ها هراسی نداشت. خوش شانس بود و آنقدر صبر کرد تا خریداری که باید دروازه های سنت جیمز پارک را بکوبد. اشلی در دوران حکومت خود حسابی طرفداران نیوکاسل را همه جوره چزاند. وقتی مایک اشلی رفت، همه نوشیدنی های خود را از شادی بالا گرفتند. تره ای برای او خرد نشد و جز لعن و نفرین نصیبی نبرد.
ورود سعودی ها
سعودی ها وارد شدند. و عصر دیگری در تاریخ این باشگاه محبوب آغاز شد. زمانی که عرب ها کافه فوتبال اروپا را به هم زدند و همه چیز را به قُرُق خود در آوردند. با نقشه و طرحی حساب شده و کامل. عجله ای هم ندارند؛ اهداف اصلی از سال پنجم تا دهم کامل تر و آشکارتر خواهد شد.
این را گفتم تا خیالتان را از آغاز آسوده کنم تا بی پروا با پیام هایی که خود نیز به آن باور ندارید، نیوکاسل را از این مجموعه که بطور حتم عنوان تاپ ٦ را به تاپ ٧ تغییر داده است، زیر بمباران نگیرید. تلاشی بی فایده است. نیوکاسل همیشه از دوران سوپر مَک، و بعدها کوین کیگان در دوران بازیگری و مربیگری این تیم، تری مک درموت و آلن شیرر در میان مثلث معروف تیم های شمالی، ساندرلند، میدلزبرو محبوب ترین تیم من - پیش از ورود سعودی ها - بود.
این قضاوت من است اما این ذره ای برای دوستان نزدیکی که در شمال دارم اهمیتی ندارد. کسانی که از هوادران و اعضای واقعی Toon Army هستند. پس از سال ها درد و رنج، و عرضه هیچگونه جامی برای نمایش، آغوش یکایک آن ها برای مالکان سعود گشوده است. از قضا، ماه گذشته یکی از ان ها پیش من بود و بار دیگر اشاره جالبی کرد؛ هر چند با او زیاد هم موافق نبودم:
امیر، به چلسی، سیتی، منچستر و لیورپول نگاه کن؛ مالکان همه متمول هستند و طی این دوران به چه چیزهایی دست یافتند، ولی ما چه؟ مطلقا هیچ.
امکان ندارد با تعریف از شکم سیر و فربه و تعریف از غذاهای لذیذ، شکم گرسنه را قانع و راضی کرد. بحث را ادامه ندادم.
ولی از او ممنونم که سعی کرد با تلفنی مستقیم به آلن شیرر، رکورد دار تعداد گل در لیگ برتر و یکی از نوک حمله های از نوع کلاسیک آن و البته محبوب من، دلم را بدست بیاورد. شیرر در تعطیلاتی با دوست و فامیل در پرتغال بود. درجا جواب نداد ولی هنگام ناهار خود فیلم کوتاهی ارسال کرد:
همان شب هنگام قدم زدن تماس دیگری با دوست من، مایک گرفت، و مایک درجا مرا در نقطه ای که نباید قرار داد. اهل غافلگیری و سورپرایز نیستم.
آلن شیرر در آن سوی خط بود. باورم نمی شد صدای شیرری که هرهفته در MOTD به گوش ما می رسد. سریعا خودم را جمع و جور کردم. کوتاه و مختصر ارادت خود را به او ادا کردم. ظاهرا مایک او را آماده کرده بود. به تنها مسابقه ای که اشاره داشتم، نبرد ١٠ نفره جانانه انگلیس برابر آرژانتین در جام جهانی 1998 بود.
مستر شیرر! جان کندن شما و بقیه را هرگز فراموش نکردم.
در پاسخ گفت:
You put your finger on important but heartbreaking game
"اشاره به بازی مهم اما دردناکی داشتی"
آلن شیرر، مشخصا لوطی مسلک بود و دوستانه! مانند عمده همه دوستان شمالی! شیرر عضوی از تیم معروفی بود به مربیگری کوین کیگان و مستحق حداقل یک عنوان لیگ برتر. دست خالی ماندند و چه حیف... از افسوس های لیست طویل فوتبالی ام. طی یکی از بهترین رقابت های تاریخ لیگ برتر، نیوکاسل قافیه را در پایان بدجوری به منچستریونایتد باخت! زمانی که برتری تاریخی و عظیم ۱۱ امتیازی را در فصل ۹۶-۱۹۹۵ لیگ برتر از دست داد. فوتبالی فقط تهاجمی و غافل و عاجز از دفاع! قصه بی سرانجام ادامه یافت و نیوکاسل باز هم دست خالی ماند.
ادی هاو، کوین کیگان جوان
با رهبری مربی جوان و خلاقی چون ادی هاو، نیوکاسل به سرعت خود را جمع و جور کرد. و با حمایت کامل مالکان، تنها بعد از دو سال به فینال لیگ کاپ رسید. دیگر کسی به محمد بن سلمان به عنوان جانی بالفطره هم فکر نمی کرد. همگی با موجی از امید در انتظار کسب جام به ومبلی راهی شدند. بازیکنان و هواداران آتشین مزاجی که نسل در نسل با شور و شوقی مثال زدنی حامی و مشوق تیم خود در بدترین و بهترین لحظات بوده اند.
آخرین جام مهمی که بدست آوردند در اوایل نیمه دوم قرن پیش بود. جام حذفی در فصل ۵۵-۱۹۵۴، پیروزی ۳-۱ برابر منچسترسیتی در ومبلی، و ششمین و آخرین باری که جام نمادین حذفی را از آن خود کردند. 68 سال پیش از این؛ ٦٨ سال!
اما باز هم میسر نشد. نیوکاسل بار دیگر در مقابل منچستر یونایتد شکست خورد و به جای هاو، اریک تن هاخ اولین جام خود را با یونایتد کسب کرد! نیوکاسل، ایوب و قدرت صبر او را خجالت زده تر از پیش کرد. اما نیوکاسل فرم خوب خود را ادامه داد، از نفس نیافتاد. با مربی جوان، تیمی جوان، و فوتبالی هجومی، بازی های بسیار خوبی تا پایان فصل به نمایش گذاشت، و هرطور شده لیورپول را که فرم خوبی در پایان فصل داشت را دست خالی گذاشت و به همراه منچستر به عنوان تیم سوم و چهارم به لیگ قهرمانان راه یافت. یادمان باشد طی ۲ سال، فینال لیگ کاپ و راهیابی به لیگ قهرمانان! برنامه سعودی ها بهتر از تصور یکایک آن ها به خوبی پیش رفت.
بازگشت به اروپا
از آخرین بازی نیوکاسل در اروپا ۱۰ سالی است که می گذرد. آخرین پیروزی آنها در اروپا مقابل آنژی ماخاچکالا به دست آمد؛ باشگاه منحل شده روسی که دیگر وجود خارجی ندارد. این در سال ۲۰۱۳ بود، اما اکنون برای یک تور اروپایی دیگر بازگشته اند و "مَگ پایز (1) Magpies" باردیگر مستقیما به لیگ قهرمانان می روند.
یک فصل بعد از آن، قصد صعود دوباره به مرحله گروهی را داشتند، اما در ضربات پنالتی از پارتیزان بلگراد لوتار ماتائوس در مرحله نهایی مقدماتی شکست خوردند و دیگر بازگشتی در کار نبود. آنچه ماند، مبارزه برای بقا در لیگ برتر بود و بس.
امروز هواداران می توانند برای بازی در گروه مرگ برنامه ریزی کنند. بر خلاف منچسترسیتی، آرسنال و منچستریونایتد، غیبت طولانی نیوکاسل از اروپا باعث شد با رتبه پایین در دسته بندی یوفا بالقوه در دسته بندی/گلدان چهار قرار بگیرند.
در سخت‌ترین سناریوی ممکنه، نیوکاسل باید با میلان، پاری سن ژرمن و دورتموند دست و پنجه نرم کند. پس از یک سال و نیم هیجان انگیز تحت مدیریت ادی هاو، حضور در این رقابت ها هیجان و لذت کافی خود را دارد و در عین حال تجربه ای است موثر و مفید، برای رسیدن به نقطه ای که سیتی با شیخ منصور و گواردیولا به فتح آن نائل آمد. پیش از اروپا، لیگ برتر انگلستان در دورنما به چشم می آید.
اینجا هستیم تا رقابت کنیم!
تقریباً دو سال از زمان مالکیت بحث‌برانگیز نیوکاسل می‌گذرد؛ جایی که هیچ زاغی به مدت ۲۰ سال پرواز نکرده است: لیگ قهرمانان. قبل از منحنی طراحی شده توسط صاحبان جدید، مگ پایز Magpies احساس می کنند یک برنامه، یک مرد و هزاران طرفدار، به علاوه یک صندوق مالی بی سر و ته برای انجام نقشه طولانی خود دارند.
فریاد “YESSSS” ادی هاو، مشت رو به هوای دست راستش در یک بعد از ظهر اواخر ماه می در استمفورد بریج در روز پایانی فصل پیش، نشان از یک سفر بی همتا داشت. هاو و دوستان تنها در ۱۸ ماه، قفل درهای لیگ قهرمانان را باز کرده بودند. جایی که طرفداران بسیاری اقرار کردند حتی تلفظ «لیگ قهرمانان» در دهان شان نمی گردد.
هاو در این دوران بیشتر وقت خود را صرف پرسش‌های سخت در مورد سرمایه‌گذاری عربستان سعودی کرد و همیشه سعی در حفظ تعادل و خونسردی خود داشت. این اولین بار بود؛ پس از سوت پایان برابر چلسی، فقط برای یک لحظه منفجر شد و احساس موفقیت برای مدت کوتاهی نمایان و محسوس بود.
اما چیزهای بیشتری در راه است. این داستان درونی دگردیسی پس از تصاحب نیوکاسل تحت هدایت هاو است و اینکه چگونه مالکان باشگاه قصد دارند این موفقیت را ادامه دهند: اینجا هستیم تا رقابت کنیم!
…..
ارتش سیاه و سفید تون آماده است
با پشتیبانی و حمایت بیکران تماشاگران و هواداران پرشور، حاکمان باشگاه پشتوانه فوق العاده ای دارند. در ماه ژوئیه، بیش از ٥٠،٠٠٠ هوادار بدون بلیط فصل، عضویت باشگاه را پذیرفتند تا برای چند هزار بلیط روز مسابقه که به عموم فروخته می شود، وارد قرعه کشی شوند. در واقع، نیوکاسل به یک ورزشگاه با ظرفیت نزدیک به ٨٠،٠٠٠ نفر نیاز دارد. پیش از این دوست من، مارک و همه طرفداران ملقب به ارتش تون The Toon Army در نظر سنجی اتحادیه هواداران باشگاه، حمایت خود را به مالکان سعودی اعلام کرده بودند.
۹۳.۸ درصد به در اختیار گرفتن توسط PCP Capital Partners، RB Sports & Media و صندوق سرمایه‌گذاری عمومی متولیان احتمالی، کنسرسیومی متشکل از شرکای تجاری، زوج مهرداد قدوسی و آماندا استاویلی، میلیاردر بریتانیایی و صندوق ثروت دولتی عربستان سعودی رای مثبت داده بودند... با دارایی های تخمینی ۵۳۸ میلیارد پوند.
در عرض ۲۴ ساعت، لیگ برتر با دریافت "ضمانت های الزام آور قانونی" مبنی بر اینکه دولت عربستان نیوکاسل را کنترل نخواهد کرد، این معامله را تایید کرد. اما سؤالات زیادی برجای گذاشت که برخی معتقدند هنوز پاسخی به آنها داده نشده است، مانند سوابق حقوق بشری عربستان سعودی!
زور بازوی نیوکاسل
نگاهی اجمالی به آخرین بازی خانگی فصل مقابل آرسنال، توانایی های تیم را از زمان ورود هاو نشان می دهد.
شرم آوره!
میکل آرتتا، سرمربی توپچی ها، پس از باخت ۲-۰ در رختکن در برابر دوربین های مستندی که آمازون تهیه می کرد با خشم ادامه داد:
آنها ١٠٠٠٠ برابر بهتر از ما بودند...
آن عصر دوشنبه جشن، معجزه هاو بود. آرسنال خوش شانس بود که فقط با دو گل بازی را واگذار کرد. بالاخره نیوکاسل، دوباره یونایتد و متحد شد. با نیرویی غیرقابل توقف!
در ابتدای فصل گذشته، پپ گواردیولا، سرمربی منچسترسیتی پس از مسابقه در سنت جیمز پارک، زمانی که قهرمان لیگ مبارزه سختی کرد تا از شکست ١-٣ نجات پیدا کند اظهار کرد؛
نیوکاسل همه چیز دارد: سرعت دارند، کیفیت دارند، قدرت فیزیکی دارند. سفر به اینجا از این به بعد بسیار دشوار خواهد بود. نیوکاسل تهاجمی بود و ما قادر به کنترل نبودیم.
موافق باشید یا خیر، خوشتان بیاید یا نه، مثل همیشه می توانید با غرور بیان کنید هیچکس و هیچ چیز به گَرد سیتی و گواردیولا نمی رسد. زمانی که عرب های ابوظبی من سیتی وارد شدند، طرفداران من یونایتد چیزی را جدی نگرفتند. اما همسایه پر سر و صدا، صدای شان را کاملا خفه کرد و پس از آن دست و پا زدن بخش قرمز منچستر ادامه یافت.
تا چند سال آینده شاهد نبرد سعودی ها با دوستان ابوظبی در لیگ برتر خواهیم بود. البته کارهای زیادی باید انجام شود اما زندگی در رگ های نیوکاسل یونایتد به سرعت در جریان است. زور و قدرت بازوی قدرت همه جوره به رخ کشیده است. سیتی اگر لحظه ای حتی تا حد یک چشم بر هم زدن غفلت کند، نیوکاسل یونایتد خواب خوش آن ها را به جهنمی مبدل خواهد کرد. عرب های سعودی با بال های سیاه و سفید، جوجه های مگ پای Magpie را آنقدر آب و دون خواهند داد تا به پرواز در آیند و خسوفی در آسمان بسازند و حضور خود را بر یکایک ما تحمیل کنند!
فصل پیش، نیشِ نه چندان مهلک آن ها لیورپول را از پای در آورد، ولی مطمئن باشید طی سال های آتی نیوکاسل نه تنها موی دماغ ۶ تیم به اصطلاح برتر خواهد شد، بلکه احتمالا نام گروه به Magnificent 7 (هفت دلاور) یا Powerful 7 (هفت قدرت) تغییر خواهد یافت. شاید پول قادر نباشد یک شبه برای شما زمان بخرد، ولی طی سال های در پیش، پیروز شدن در مسابقات فوتبال نشان خواهد داد با برنامه و طرح و نقشه از پیش آماده شده و ثروت کلان، همه چیز ممکن است. از ظاهر امر پیداست انتظار ناباورانه ٦٨ ساله نیوکاسل به زودی خاتمه خواهد یافت و چهچهه مگ پایز تا مدت ها در این اطراف شنیده خواهد شد.
پانوشت؛
(1) مَگ پایز The Magpies:
یکی از اسامی مستعار و متعدد نیوکاسل. باور بر این است که این نام در اوایل قرن بیستم، زمانی که یک کاریکاتوریست محلی به اسم تام هدلی، کاریکاتور تیم نیوکاسل یونایتد را با خطوط سیاه و سفید با زاغ هایی که بالای تیرک دروازه نشسته بودند ترسیم کرد، این نام به سرعت مورد توجه و استفاده دائمی طرفداران و نویسندگان فوتبال قرار گرفت و بالطبع از آن زمان تاکنون با نیوکاسل یونایتد همراه بوده است.
