لفت هندکتاب 《رهبری با آرامش》 که مال کارلو هست رو هدیه گرفتم.
تو همون پیشگفتارش این قسمت به دلم نشست:
شاید رویکرد 《توام با آرامش》 در موضوع رهبری و مدیریت، برای بعضی ها ملایم یا حتی ضعیف به نظر برسد، اما من چنین تصوری از آن ندارم و مطمئنا کسانی هم که با من یا برای من بازی کرده اند چنین برداشتی از آن ندارند. آن نوع آرامشی که من درباره اش سخن می گویم قدرت محسوب می شود. آرام بودن، حساب شده رفتار کردن، به دست آوردن اعتماد اطرافیان، با خونسردی تصمیم گرفتن، استفاده از اعتبار خود برای متقاعد ساختن دیگران و داشتن رویکرد حرفه ای، همه و همه، نمایانگر توانمندی و اقتداری ویژه است. هنگامی که ویتو کورلئونه را در فیلم پدرخوانده نگاه می کنید، فردی ساکت و ضعیف را می بینید یا مردی آرام و نیرومند را که بر اوضاع پیرامون خود مسلط است؟
