منچستریونایتد در چارچوب هفته سوم لیگ برتر انگلیس در فصل 2023/24 به مصاف ناتینگهام فارست رفت. دیداری که به میزبانی اولدترافود برگزار می‌شد، از ثانیه 90 مسابقه اتفاقات عجیبی را رقم زد. دو گل در کمتر از 4 دقیقه هواداران شیاطین سرخ را در خانه دلسرد کرد اما گل کریستین اریکسن باعث شد تا امیدها به اردوی این تیم برگردد و سرانجام با نتیجه 3-2 پیروز میدان شوند. به همین بهانه نگاهی داریم به نکات فنی این مسابقه:
شماتیک و چینش
برای منچستریونایتد طبق معمول از سیستم 1-3-2-4 استفاده شده بود و آن‌ها با غیبت میسون مانت به کریستین اریکسن روی آوردند و زوج کاسمیرو در خط هافبک با حضور ستاره دانمارکی شکل گرفت. پس از مصدومیت سنگین تایرل مالاسیا و لوک شاو، اریک تن‌هاخ از دیوگو دالو در پست دفاع چپ بازی گرفت و از طرفی هم مارکوس رشفورد در پست اصلی خود یعنی وینگر چپ به کار گرفته شد و آنتونی مارسیال به عنوان شماره 9 منچستریونایتد حضور پیدا کرد.
استیو کوپر تیمش را با سیستم 3-4-3 وارد میدان کرد. سیستمی که در آن با جابجایی بازیکنان، انعطاف زیادی را به تیم خود القا می‌کند. آن‌ها مورگان گیبس وایت را به عنوان وینگر چپ در اختیار دارند که در عوض می‌تواند از او به عنوان هافبک شماره 10 نیز استفاده کند و از دو وینگ-بک خود نیز چه در خط هافبک و چه در خط دفاع استفاده می‌کند.
منچستریونایتد پس از دو گل شوکه کننده‌ای که دریافت کرد، سیستم 3-4-3 را از همان دقایق ابتدایی به کار گرفت تا بتواند کامل میانه زمین را در اختیار داشته باشد. کاسمیرو به عقب برمی‌گشت و این دیوگو دالو بود که به خط هافبک ملحق شده بود. کریستین اریکسن نیز به سمت چپ رفته بود تا به مارکوس رشفورد کمک کند.
ناتینگهام فارست که با اختلاف دو گل پیش افتاده بود، 3-2-5 را برای امور دفاعی انتخاب کرد. یعنی به طور کلی دو وینگ‌بک خود را به عقب برده بود و سعی می‌کرد با خط حمله سه نفره راه نفوذ را از خط دفاع منچستریونایتد ببندد.
ماموری برای پر کردن فضای بین واران و ون بیساکا؛ بلای جان منچستریونایتد!
منچستریونایتد در هفته دوم برابر تاتنهام با نتیجه 2-0 شکست خورد. مهم‌ترین نکته‌ای که از آن بازی دریافت شد، فاصله زیادی بود که بین رافائل واران و فولبک کناری خود یعنی آرون ون بیساکا شکل میگرفت. در این مسابقه نیز بارها این اتفاق رخ داد و ون بیساکا به سمت بازیکن صاحب توپ از کناره‌ها می‌رفت و رافائل واران به سمت دروازه و همین نکته باعث ایجاد فاصله زیادی می‌شد و این مدافع فرانسوی قصدی نداشت که به سمت فولبک خود برود. همین اتفاق کافی است تا وینگر حرکت اوورلپ فولبک هم‌جهت خود را ببیند و او را صاحب توپ کند. تاتنهام در دیدار برابر منچستریونایتد از آن سمت به شدت خطرناک ظاهر شد و البته به گل نیز رسید.
مهم‌ترین اتفاق در این دیدار وظیفه‌ای بود که اریک تن‌هاخ به هافبک‌های خود داده بود تا این فضای خالی را پر کنند! یعنی این ون بیساکا و واران نبودند که به هم کمک می‌کردند و بلکه بازیکنی از خط هافبک مامور بود که به هر دوی آن‌ها کمک کند. به عنوان مثال در صحنه زیر کاسمیرو است که با بازیکنی که اوورلپ کرده حرکت می‌کند و اجازه نمی‌دهد که ناتینگهام فارست خطرآفرین شود.
از طرفی این برونو فرناندز است که با عقب آمدن و کمک به تیم در امور دفاعی، خیال خط دفاعی را راحت می‌کند. او نیز در صحنه‌ای مشابه به سمت محوطه جریمه رفت و اجازه نفوذ از بین دو مدافع را نداد.
جابجایی بازیکنان؛ هنر دست اریک تن‌هاخ!
منچستریونایتد با دفاع سنگینی مواجه شده بود. دفاع‌های خطی اغلب تمام مسیرها را برای حریف می‌بندد و ناتینگهام فارست نیز از همین راه استفاده کرده بود. به همین منظور منچستریونایتد تصمیم گرفت جابجایی‌های خود را بیشتر کند. حالا سوالی که پیش می‌آید این است که چگونه این اتفاق رخ می‌دهد؟ مارکوس رشفورد به صورت یک "طعمه" حرکت خود را شکل می‌دهد. همانند صحنه زیر وقتی که توپ به کناره‌ها رفته است، به کنار زمین می‌رود و سعی می‌کند از بین بازیکنان ناتینگهام حرکتی را شکل دهد تا بازیکنی را به اصطلاح "مشغول" به خود کند و با این ترفند فشار را از بازیکن هم‌تیمی خود در گوشه زمین بردارد. اگر هم به این بازیکن توجه خاصی صورت نگیرد، این بازیکن خود به عنوان گزینه‌ای برای خارج کردن توپ از منطقه فشرده لحاظ می‌شود.
از طرفی دیگر آنتونی مارسیال و برونو فرناندز به خوبی با یکدیگر حرکتی را شکل می‌دادند. برونو فرناندز سعی می‌کرد در محوطه جریمه حاضر باشد و این آنتونی مارسیال باشد که به عقب برود و با استفاده از قدرت پابهتوپ خود حرکتی را شکل دهد. از طرفی لیساندرو مارتینز، مدافع آرژانتینی نیز به خط هافبک می‌آمد و دالو به عقب می‌رفت تا بتوانند از حالت "هولدر" بودن این بازیکن استفاده کنند. مارکوس رشفورد نیز به سمت برونو فرناندز می‌رفت تا به اصطلاح نقش "حامی" را بازی کند.
لیساندرو مارتینز و نقشی محوری در خط هافبک!
در عکس بالا نیز ملاحظه کردید که لیساندرو مارتینز در بخش بازیسازی بسیار نقش موثری ایفا کرد ولی وقتی کمی ذره‌بین را روی بازی او قرار می‌دهیم به نکته‌ای جالب پی می‌بریم. این بازیکن با حضور در خط هافبک سعی می‌کرد به نوعی فشار را از روی دوش کمربند میانی بردارد. کاسمیرو که تحت پرس بازیکنان حریف به راحتی توپ لو می‌دهد، نزدیک‌ترین بازیکن به لیساندرو مارتینز است. در صحنه زیر علاوه بر موارد ذکر شده، آنتونی مارسیال و مارکوس رشفورد جای خود را عوض کرده‌اند و باز هم مارکوس رشفورد به عنوان یک "طمعه" در عرض حرکت می‌کند تا مدافعی را با خود محو کند و فضا برای پاس مستقیم به برونو فرناندز و آنتونی مارسیال باز شود.
در صحنه‌ای دیگر نیز این بازیکن سعی می‌کند از سمت چپ (به دلیل خواص بازی به عنوان فولبک چپ) به محوطه جریمه ناتینگهام نزدیک شود و وقتی که می‌بیند دیوگو دالو به همراه مارکوس رشفورد نمی‌توانند راهی را از پیش ببرند و به نوعی تحت فشار شاگردان استیو کوپر قرار گرفته است، به آن‌ها اشاره می‌کند که به او آن هم در هنگامی که کمی عقب‌تر از دو بازیکن قرار دارد، پاس دهند. کریستین اریکسن نیز دیگر بازیکنی‌ست که نزدیک به دو بازیکن فعال در سمت چپ بازی می‌کند و برونو فرناندز این وظیفه را در سمت راست دارد. حضور این بازیکنان در نواحی ذکر شده باعث می‌شود تا ناتینگهام فارست تحت پرس قرار گرفته و نتوانند به درستی توپ را مالک شوند و باید به زیر توپ بزنند و مالکیت را به منچستریونایتد بدهند.
دو تیم برای بازپس‌گیری توپ چه برنامه‌هایی داشتند؟
ناتینگهام فارست سعی می‌کرد از بالا پرس خود را شکل دهد که اجازه ندهد که منچستریونایتد بازیسازی خود را از عقب زمین شکل دهد و از طرفی نیز آن‌ها علاوه بر یارگیری نفر به نفر (Man-To-Man) یکی نفر اضافی را بین دو بازیکن قرار می‌داد تا اجازه ندهد که اگر یکی از این دو صاحب توپ شده، با پاس کوتاه قفل این یارگیری را بشکنند. چهارضلعی بازیکنان ناتینگهام در میانه میدان که کامل بین بازیکنان منچستریونایتد که در گوشه زمین جمع شده‌اند نیز کاملاً قابل رویت است و کار منچستریونایتد برای حفظ توپ سخت و سخت‌تر می‌شد.
منچستریونایتد اما تمام جنگندگی خود را به وسط زمین برده بود و سعی می‌کرد تا از برونو فرناندز، کاسمیرو و کریستین اریکسن به عنوان نفرات اصلی در این رقابت استفاده کند. این سه هافبک سعی می‌کردند با هم حرکت کنند و نشان می‌دهد که اریک تن‌هاخ اصرار زیادی برا استفاده این سه هافبک در جنگ وسط زمین دارد و سعی می‌کند این سه هافبک را در فعال‌ترین حالت خود داخل زمین مشاهده کند.
ناتینگهام سعی می‌کرد چگونه خطرآفرین ظاهر شود؟
ناتینگهام فارست سعی می‌کرد با استفاده از ضدحمله به منچستریونایتد فشار بیاورد. ضدحملاتی که هدفمند بودند. به عنوان مثال گل اول این تیم در این مسابقه، با دوندگی بالای تایوو آوونیی و همچنین دانستن اینکه رشفورد نمی‌تواند در امور دفاعی خوب عمل کند، بدست آمد.
همچنین این تیم در ضدحملات گیبس وایت را در سمت چپ می‌دید و برنان جانسون در سمت راست به عنوان بازیکن پابهتوپ که ابتکار عمل در ضدحملات را بدست می‌گیرد، حضور داشت و تایوو آوونیی نیز تک مهاجم نوک این تیم بود.
در دیگر صحنه‌ای نیز برنان جانسون پشت سر گیبس وایت و آوونییی حضور داشت و سعی در خلق موقعیت داشت.
در ضدحملات این تیم سعی داشت که فضای پشت سر لیساندرو مارتینز که به عنوان یک هافبک رونده جلو اومده بود را هدف بگیرند و به همین دلیل برنان جانسون در سمت راست حضور داشت و در این امر به تیم سفید و آبی پوش کمک می‌کرد.
در هنگام گل دوم این تیم نیز، آن‌ها دقیقاً فضای بسیار فشرده‌ای را هدف گرفتند و گیبس وایت با ضربه‌ای محکم سعی داشت توپ را به بازیکنان در نزدیکی دروازه بکوباند و از بخت خوب این تیم هم به صورت ویلی بولی برخورد کرد!
منچستریونایتد در نیمه دوم چگونه به مسابقه برگشت؟
منچستریونایتد در نیمه دوم سعی کرد از پاس‌های مستقیم چه بلند و چه کوتاه استفاده کند. این امر باعث می‌شود تا بازیکنان منچستریونایتد قفل چینش خطی و نزدیک به هم بازیکنان ناتینگهام فارست را بشکند. آنتونی در صحنه زیر حرکت برونو فرناندز را می‌بیند و با یک پاس مستقیم او را صاحب توپ می‌کند و به راحتی سه بازیکن از مدار دفاعی خارج می‌شوند.
بهترین نمونه گل دوم منچستریونایتد است. برونو فرناندز ضربه آزاد را کوتاه کار می‌کند و رشفورد با پاسی مستقیم قفل دفاع را می‌شکند و گل دوم منچستریونایتد نیز به دست می‌آید.
حضور ویکتور لیندلوف در نیمه دوم، بهترین انتخاب اریک تن‌هاخ بود!
ویکتور نیلسون لیندلوف به دلیل اینکه توانایی بالایی در حمل توپ و بازیسازی دارد، کمک بسیار خوبی به منچستریونایتد کرد و آن‌ها توانستند دائما صاحب توپ باشند و قدرت بالایی در حمل توپ و ضدپرسینگ داشته باشند. شاید مهم‌ترین صحنه بازی که او در آن نقش اساسی داشت، موقعیتی بود که بلافاصله پس از گل تساوی یونایتد که توسط کاسمیرو زده بود، ایجاد شد.
در عکس اول ملاحظه می‌کنید که مدافع سوئدی با مهاجم ناتینگهام که به عقب می رود تا توپ را دریافت کند، حرکت می‌کند و پاس بازیکنان ناتینگهام را قطع می‌کند.
در صحنه دوم پس از قطع توپ، برونو فرناندز صاحب آن می‌شود و این بازیکن هم لیندلوف را مجدداً صاحب توپ می‌کند تا به نوعی با پاس یک-دو، تیم را از فضایی که بازیکنان متعدد ناتینگهام حضور دارند، دور کند.
موقعیت سوم اما پاس لیندلوف را نشان می‌دهد که حرکت آنتونی را می‌بیند و این وینگر برزیلی را صاحب توپ می‌کند و خود او نیز در عمق حرکت می‌کند و به محوطه جریمه می‌رود.
در نهایت حرکت لیندلوف در محوطه جریمه باعث می‌شود تا جو وورال با این بازیکن به سمت راست حرکت کند و به همین راحتی فضای بسیار خوبی در اختیار آنتونی شکل بگیرد و این بازیکن ضربه کات دار دیدنی را روانه دروازه ناتینگهام کند. موقعیتی که با سیو تماشایی مت ترنر راهی کرنر شد. در اصل لیندلوف در حرکت نهایی خود، مدافع حریف را فریب می‌دهد تا فضایی را در محوطه جریمه باز کند. چرا که محوطه ناتینگهام با حضور بسیار زیاد بازیکنان این تیم کامل مسدود شده بود و راه نفوذ به آن تقریباً غیر ممکن بود.
در این عکس ملاحظه می‌کنید که مدافع سوئدی به طور کامل به خط هافبک ملحق شده است و این کاسمیرو است که به عقب می‌رود تا جای خالی مدافع سوئدی را کنار لیساندرو مارتینز پر کند و اینگونه می‌شود که شیاطین سرخ، با چند بازیکن پا به توپ رو به جلو حرکت می‌کند.
از طرفی این بازیکن توپ را در خط دفاع میگرفت و تا میانه زمین حرکت می‌کرد. این امر سبب می‌شد تا فضای خوبی برای استفاده از پاس‌های خطی باز شود. در این عکس ملاحظه می‌کنید که لیندلوف که صاحب توپ است به برونو فرناندز اشاره می‌کند که به عقب بیاید و به او نزدیک شود تا ضدپرسینگ را از نزدیک‌ترین بازیکن اجرا کند و با حرکت فرناندز فضایی را برای دیگر هم‌تیمی‌های خود ایجاد کند.
منچستریونایتد چگونه نتیجه را نزدیک به 30 دقیقه حفظ کرد؟
منچستریونایتد پس از گل کاپیتان خود در دقیقه 76، کامل تیم را عقب کشید و با ارائه سیستم 2-5-3 که با حرکت لیندلوف در وسط زمین به 2-6-2 تغییر می‌کرد، ناتینگهام را تحت فشار می‌گذاشتند و توپ را می‌گرفتند و با استفاده از مالکیت خود اجازه گلزنی به تیم حریف را نمی‌دادند و سعی می‌کردند که خلق موقعیتی نیز داشته باشند. هر چند بازیکنان منچستریونایتد موقعیت‌ها را با شکم‌سیری یکی پس از دیگری از دست دادند!
در صحنه زیر ملاحظه می‌کنید که پس از کرنر ناتینگهام فارست، بازیکنان منچستریونایتد به یکباره شروع به پخش شدن می‌کنند و ویکتور لیندلوف نیز به آرون ون بیساکا و لیساندرو مارتینز اشاره می‌کند که عقب بمانند و با آن‌ها به جلو حرکت نکنند!
برونو فرناندز؛ لایق‌ترین فرد برای عنوان MOTM!
ستاره و کاپیتان پرتغالی منچستریونایتد بی‌شک بهترین بازیکن دیدار منچستریونایتد برابر ناتینگهام فارست بود. این بازیکن فارغ از گل و پاس گلی که در این دیدار ثبت کرد، در گل اول نیز بسیار تاثیرگذار بود و شوت محکم او به سمت دروازه مت ترنر، توپ را به سمت محوطه جریمه برد و در غیر این صورت، این امر محال به نظر می‌رسید!
این بازیکن گاهی سعی می‌کرد در کناره‌ها حاضر شود و با اینکه به عنوان یک "حامی" در سمت راست حضور داشت ولی خود نیز سعی در خلق موقعیت از کناره‌ها داشت و کریستین اریکسن نیز به او کمک می‌کرد و سعی می‌کرد هنگامی که فرناندز به گوشه‌های زمین می‌رود، همزمان با او حرکت کند و همانند یک "بادیگارد" عمل کند!
در امور دفاعی اما این بازیکن بیشترین دوندگی و درگیری تن به تن را علی‌الخصوص در میانه زمین داشت. یکی از ماندگارترین صحنه‌ها به سه نبرد پیاپی برونو فرناندز پس از کرنر ناتینگهام فارست برمی‌گردد.
در صحنه اول برونو فرناندز توپ را می‌گیرد و با رد کردن توپ از بین پاهای بازیکن روبرو یعنی برنان جانسون، به سمت جلو حرکت می‌کند اما توپ از او فاصله می‌گیرد و به سرژ اوریه نزدیک می‌شود.
در صحنه دوم برونو فرناندز که مدافع تنومند و قلدر ساحل عاجی را در مقابل خود می‌بیند، فوراً و پیش از آن که توپ به اوریه برسد، اقدام به تکل می‌کند و همین مسئله باعث می‌شود توپ جلوتر بیفتد.
در صحنه سوم و نهایی، مارکوس رشفورد به سمت جلو حرکت می‌کند و فرناندز که دوباره اوریه را نزدیک به توپ می‌بیند، یک تکل دیگر را به سمت توپ روانه می‌کند و توپ مقابل پاهای مهاچم انگلیسی که نزدیک این تقابل حضور داشت، قرار می‌گیرد تا توپ را بگیرد و یک ضدحمله به همین شکل طراحی می‌شود!
نتیجه گیری
منچستریونایتد در این مسابقه به راحتی دو گل را دریافت کرد و به ناتینگهام نیز گاهی فضاهایی را برای گلزنی می‌داد. فارغ از تمام کنندگی بد این تیم، 4 گل خورده در سه بازی مسئله‌ای است که باید نگران آن بود و به نظر می‌آید کماکان در این تیم عدم هماهنگی برای جا افتادن در تاکتیک جدید اریک تن‌هاخ در موج می‌زند. منچستریونایتد پس از دو گل که در چهار دقیقه ابتدایی دریافت کرد، روحیه خود را نباخت و با بازی مدیریت‌شده در خط دفاعی بیشتر گل نخورد و به مسابقه برگشت. این تیم به اصطلاح "ماشینی" بازی می‌کند. یعنی یک برنامه واحد دارد و طبق آن بازی می‌کند و اگر کسی مانع این برنامه شود، این تیم به مشکل می‌خورد. به بازیکنانی مثل برونو فرناندز برای شکستن این سیستم ماشینی نیاز است تا همیشه از یک برنامه استفاده نشود. هر چند اریک تن‌هاخ فصل قبل سعی داشت تا فرناندز را نیز از حالت ریسکی خود خارج کند. حضور رشفورد در میانه زمین برای دفاع کردن آن هم در هنگام ضربه کرنر منچستریونایتد و همچنین عدم برخورد توپ به 5 بازیکن مقابل ویلی بولی در هنگام ارسال مورگان گیبس وایت پیش از گل دوم ناتینگهام، مواردی هستند که بسیار نگران‌کننده هستند. ناتینگهام فارست نیز با اشتباهی عجیب از دقیقه 4 مسابقه به حالت دفاعی رفت و قطعاً تیمی که از اولین دقیقه در حالت دفاعی قرار بگیرد و بازیکنانی با سرعت بالا هم در اختیار نداشته باشد تا از کناره‌ها حمله کند، ضرر بسیار زیادی می‌بیند. هر چند شاگردان استیو کوپر از موقعیت‌هایی که هوشمندانه بدست آمده بود، به خوبی بهره بردند. این‌ها مواردی است که باید ببینیم در ادامه دو سرمربی چگونه با آن‌ها برخورد خواهد کرد.
