یوونتوس در ورزشگاه خانگی مقابل لاتزیو قرار گرفت. ماسیمیلیانو الگری برای این بازی تغییرات نسبتا زیادی نسبت به بازی گذشته خود در مقابل کیوو داد. اصلی ترین تغییر الگری تغییر تاکتیکی چینش تیمش از 4-2-3-1 به 4-3-3 بود. چینش جدید الگری با حضور مانژوکیچ، برناردسکی و کریستیانو رونالدو در خط حمله با جابجاییهای فراوان این 3 بازیکن همراه بود. در خط میانی نیز حضور خدیرا و متوئیدی به عنوان دو هافبک باکس تو باکس (پوشش دهنده فضای بین دو محوطه جریمه) نوید یک بازی پویا را از سوی یوونتوس می داد.
در سمت دیگر میدان سیمونه اینزاگی تیم آشنایی را به زمین فرستاد. آبی های پایتخت که در فصل نقل وو انتقالات استفان ده فرای مدافع مرکزی هلندی خود را از دست دادند با جایگزین کردن او توسط فرانچسکو آچربی و نفرات آشنا و چینش یکسان نسبت به فصل گذشته بازی را آغاز کردند. 3-5-1-1، با حضور ایموبیله در نوک خط حمله، که توسط لوئیز آلبرتو حمایت می شد و خط هافبک 5 نفره با دو فول بک کناری. سرگی میلینکوویچ ساویچ و مارکو پارولو نقش مهمی در اضافه شدن به حملات و استفاده از فضای پشت محوطه جریمه یوونتووس را داشتند.
دقایق 1-15
در دقایق ابتدایی مالکیت توپ بیشتر در اختیار یوونتوس بود و آنها سعی داشتند با شروع بیلدآپ از کناره ها به دروازه لاتزیو نزدیک شوند و ترافیک خط میانی لاتزیو دلیل اصلی انتقال بازی به کناره ها از سوی یوونتوسیها بود. حضور 5 نفره بازیکنان لاتزیو در نیمه میدان برتری عددی 5 به 3 ایجاد کرده بود و یوونتوس ناچارا با استفاده از کانسلو و ساندرو در کناره ها و جابجاییهای فراوان نفرات خط حمله، لب خط را برای نفوذ انتخاب کرد. یوونتوس که میانه میدان را برای عبور بسته دید، با اضافه شدن متوئیدی یا خدیرا به کنار مهاجم مرکزی سعی کرد راه را برای بازی مستقیم از دفاع باز کند. این راهکار یک موقعیت خوب برای خدیرا به وجود اورد. ارسال مستقیم بونوچی از خط دفاع، درون محوطه به متوئیدی رسید و پاس او پس از دفاع شدن رونالدو به خدیرا رسید و او توپ را به تیر عمودی دروازه زد، اضافه شدن دو هافبک باکس تو باکس یوونتوس به محوطه جریمه لاتزیو و اجتناب از ارسال پاسهای کوتاه در میانه میدان فشرده می توانست یوونتوس را به گل برساند.
در سوی مقابل لاتزیو به اصل فشردگی خود در میانه میدان پایبند بود، درست است که این موضوع گاه باعث برتری عددی تیم حریف در اطراف محوطه جریمه حریف شد، اما در بعضی از موقعیت ها در صورت قطع پاسهای بلند فرصت های بسیار خوبی را در ضدحمله به وجود آورد. استفاده از فضای خالی مانده از نفوذ خدیرا و متوئیدی توسط سرگی و پارولو هدف اصلی شاگردان اینزاگی بود، در یک سوم دفاعی حریف نیز با بالا آمدن ساندرو و کانسلو از چپ و راست، چیرو ایموبیله - مهاجم دونده لاتزیو - فضای بین مدافعین کناری و وسط را برای نفوذ هدف قرار داده بود که در اکثر مواقع با بازی خوب بونوچی و کیلینی بی ثمر ماند. لاتزیو در دقایق ابتدایی بازی مشخصا روی ضدحملات برنامه ریزی کرده بود و در هنگام داشتن مالکیت توپ و مواجهه با دفاع فشرده با چینش 4-5-1 یوونتوس برنامه خاصی نداشت.
دقایق 15-30
روند بازی همانگونه ادامه داشت و لاتزیو چند بار توسط لولیچ، میلینکوویچ و پارولو شانس خود را از پشت محوطه جریمه امتحان کردند. همانگونه که پیشتر اشاره شد، اصرار یوونتوس به شروع بیلدآپ از کناره ها و بازی مستقیم باعث فاصله گرفتن دو هافبک آنها از خط دفاعی می شد و در چندین صحنه فضای خوبی را در پشت محوطه جریمه برای بازیکنان میانی لاتزیو به وجود آورد.
گل برتری یوونتوس در حالی به دست آمد که به نظر می آمد لاتزیو راهکار واکنش نشان دادن با بازی مستقیم یوونتوس را یافته است. ارسال برناردسکی از سمت راست در حالی انجام شد که 5 یار خودی برای زدن ضربه سر به محوطه جریمه حریف آمده بودند و تیم مدافع برای خنثی کردن این حمله با 6 نفر از محوطه خود دفاع می کرد. حضور همزمان هر 3 هافبک لاتزیو در محوطه جریمه توپ برگشتی را پشت محوطه جریمه به پیانیچ اهدا کرد و گل اول بازی به ثمر رسید.نقش هافبک های پوششی در جمع کردن توپ های سوم حیاتی است و از بین لوکاس لیوا، سرگی و پارولو یک نفر باید نقش پوشش توپ برگشتی را به عهده می داشتند. در صحنه منجر به گل چیرو ایموبیله برای ایجاد موقعیت ضد حمله پشت سر پیانیچ جایگیری کرده بود و لولیچ و رادو برای پوشش فضای سمت چپ خط دفاعی خود با برناردسکی و کانسلو یار گیری کرده بودند.
دقایق 30-45
پس از دریافت گل، لاتزیو با تغییر رویکرد رو به اجرای کانتر پرس در زمین یوونتوس آورد، بالاتر آمدن بازیکنان خطوط میانی و دو فول بک چپ و راست فشردگی را از میانه میدان به میانه زمین یوونتوس انتقال داد. در اکثر این دقایق شاهد حضور 10 تا 12 بازیکن در فضایی کمتر از 40 متر بودیم و نقش کنترلی میرالم پیانیچ، بازی با پای نسبتا خوب شزنی (دروازبان یوونتوس) و جایگیری های هوشمندانه رونالدو و مانژوکیچ (دو بازیکن بلند قامت با شانس بالا در بردن دوئل های هوایی) این راهکار لاتزیو را نیز بی اثر گذاشت همچنین جنگندگی متوئیدی، که روز خوبی را داشت، در میانه میدان اجازه لو رفتن توپ را نمی داد و حتی یوونتوس با استفاده از پاسهای بلند مستقیم به مانژوکیچ و رونالدو و اورلب های ساندرو و کاسنلو از دو سمت موقعیت هایی را نیز به دست آورد.
در پایان نیمه اول این یوونتوس بود که با اندوخته یک گل به رختکن رفت.
خلاصه نیمه اول
نقش آزاد 3 بازیکن تهاجمی یوونتوس نظم دفاع لاتزیو را با مشکل مواجه کرد و استفاده از پاسهای مستقیم به پشت محوطه جریمه لاتزیو، فشردگی میانه میدان لاتزیو را بی اثر کرد. درچند مورد ضد حمله، لاتزیو، فضای خوبی را پشت محوطه جریمه به دست آورد اما اولویت دفاع یوونتوس با بالا نیامدن کیلینی و بونوچی، بستن عمق دفاع خودی بود. در دقیقه 30 اشتباه در دفع توپ توسط والاس (مدافع لاتزیو) و عدم پوشش فضای پشت محوطه جریمه برای لاتزیو گران تمام شد و بازنده به رختکن رفتند.
نیمه دوم
دقایق 45-60
دو تیم بدون تغییر بازی را دوباره شروع کردند، یوونتوس در نیمه دوم تمرکز بیشتری در دفاع داشت و از تعداد نفوذهای متوئیدی و خدیرا و همچنین اورلب های مدافعین کناری به شدت کاسته شد. با هدیه دادن مالکیت توپ به لاتزیو آنها با اضافه شدن برناردسکی و مانژوکیچ به خط میانی در کناره ها و پوشش فضای بین مدافعین کناری و وسط توسط 2 هافبک باکس تو باکس خود با سیستم 4-5-1 به دفاع پرداختند، دفاعی فشرده با طول کمتر از 40 متر و اتکا به سرعت و تکنیک رونالدو برای استفاده از ضد حملات احتمالی.
با داشتن توپ لاتزیو با چینش 3 دفاع خود بازی را تهاجمی تر آغاز کرد، بالا آمدن استفان رادو و والاس، دو مدافع کناری سیستم 3 دفاعه، گاهی اوقات با 9 نفر در زمین حریف حضور پیدا می کردند و آچربی به عنوان مدافع پوششی آخر نقش تقسیم توپ را به عهده داشت. نقش آزاد میلینکوویچ ساویچ و لوئیز آلبرتو برای ایجاد برتری عددی در فضای بین هافبک ها و مدافعین یوونتوس کلیدی بود، آنها دائما در حال عوض کردن جا و ساختن موقعیت های 3 به 2 بودند. نباید از نمایش بی نقص مدافعین یوونتوس در خنثی کردن حملات لاتزیو چشم پوشی کرد، هماهنگی بی نظیر بونوچی و کیلینی در پوشش عمق دفاع ایموبیله را کاملا از مدار بازی خارج کرد.
حضور داگلاس کاستا به جای فدریکو برناردسکی اولین تعویض بازی و یوونتوس بود، با حضور این وینگر برزیلی جابجاییها در خط حمله کمتر و نظم دفاعی بیشتر شد. داگلاس در دقایق حضور در زمین کاملا به عنوان یک وینگر راست در سیستم 4-3-3 با تمایل به حرکت به سمت وسط زمین ایفا نقش کرد.
دقایق 60-75
سیمونه اینزاگی برای تغییر نتیجه بازی دست به تغییر در ترکیب خود زد. دو خرید تابستانی این تیم، خواکین کورئا و میلان بادلی به میدان آمدند. میلان بادلی که به جای پارولو به میدان آمد نسبت به پارولو از فیزیک ضعیف تراما خلاقیت و تکنیک بهتری برخوردار است و بدون تغییر در چینش جای این بازیکن را گرفت. کورئا تکنیکی جای لوئیز آلبرتو به بازی آمد، تفاوت بازی او در سرعت و قدرت دریبلینگ بیشتر است، کورئا تمایل زیادی به حرکت به سمت کناره ها و جا گذاشتن حریف در مصاف های یک در مقابل یک دارد. با حضور او سیستم 3-5-1-1 لاتزیو انعطاف بیشتری پیدا کرد و گاهی با اضافه شدن او و ساویچ به کناره ها چینش 3-4-3 تیم در زمین مشهود بود. هدف اصلی این تعویض ها باز کردن دفاع فشرده یوونتوس با استفاده از دریبلینگ بود، در مقابل الگری امره چان را جایگزین پیانیچ کرد، تعویضی کاملا در واکنش به تغییرات لاتزیو، بالا بردن قدرت فیزیکی و توپ گیری در ازای فدا کردن خلاقیت میانه میدان.
لاتزیویی که در فکر جبران نتیجه بود در یک ضد حمله سریع برای بار دوم دروازه خود را باز شده دید، فضای خالی مانده از اورلب سناد لولیچ به درستی هدف گرفته شد و با دوندگی و انرژی بالای ژئوائو کانسلو و جا ماندن لولیچ در سمت چپ دفاعی لاتزیو موقعیتی 2 به 1 نصیب یوونتوس شد. اورلب کانسلو و ارسال او توسط مانژوکیچ به گل تبدیل شد تا بیانکونری به حاشیه امنیتی که می خواست برسد. حضور 3 بازیکن یوونتوس (خدیرا،مانژوکیچ و رونالدو) در مقابل 3 مدافع از لاتزیو حاصل سرعت انتقال توپ از فاز دفاع به حمله بود. پاس های خوب و البته تصمیم گیری های سریع امره چان، داگلاس کاستا و نفوذ کانسلو خیال الگری و طرفداران را تا حدود زیادی از 3 امتیاز خانگی این بازی سخت راحت کرد.
دقایق 75-90
دو تیم با انجام تعویض های سوم بازی را ادامه دادند، سومین تعویض لاتزیو هم خرید جدید آنها دورمیسی بود که با آمدنش سیستم کاملا به 3-4-3 تغییر کرد و در سوی مقابل میدان بنتانکور جای خدیرا را گرفت تا متوئیدی و امره چان کار پوشش را در میانه میدان انجام دهند و بنتانکور به عنوان پخش کننده توپ به حفظ مالکیت در دقایق پایانی کمک کند. 15 دقیقه پایانی کم هیجان با ضرب آهننگ کم و پاسهای کم ریسک و رو به عقب یوونتوس به پایان رسید تا گورخرهای تورین با اندوخته ای 6 امتیازی از 2 بازی اول خود موقتا در جایگاه نخست جدول 20 تیمی ایتالیا قرار گیرند.
جمع بندی
ماسیمیلانو الگری که در طول 4 فصل حضورش روی نیمکت یوونتوس نشان داده که مربی منعطفی است بار دیگر این موضوع را اثبات کرد. تغییر سیستم بازی از 4-2-3-1 به 4-3-3 و تغییر رویکرد تیمی از بازی مالکانه به استفاده از پاسهای مستقیم و بیلدآپ از کناره ها. گرچه شاید بسیاری از طرفداران بی شمار یوونتوس از بازگشت لئوناردو بونوچی پس از انتقال جنجالی او به رقیب سنتی یووه میلان ناراحت هستند، اما در این بازی نمایش بسیار دلپذیر او و هماهنگی مثال زدنی او با جورجو کیلینی از چشم هیچ فوتبال دوستی پنهان نماند، شاید با ادامه این روند رفت و برگشت دراماتیک بونوچی از یاد طرفداران بیانکونری برود.
حضور رونالدو در خط حمله یوونتوس تاثیرگذار بود، در روزهایی که اکثر سایت ها و شبکه های اجتماعی به دنبال آمار گل زده و پاس گل بازیکنان زیر ذره بین دنیا مانند او هستند، در طول 90 دقیقه جدال با لاتزیو جایگیری های این مهاجم پرتغالی و تصمیمات حرفه ای او در انتخاب گیرنده پاس جریان بازی را در خیلی از موقعیت ها به سود یوونتوس تغییر داد. رونالدو گل نزد و اگر ضربه عجیب پشت پا او را پاس گل محسوب نکنیم، پاس گل هم نداد؛ اما پویایی او در خط حمله و جابجایی های او با مانژوکیچ و برناردسکی انواع مشکلات را برای خط دفاعی لاتزیو به وجود آورد. مهار دیدنی استراکوشا اجازه نداد تا رونالدو اولین گل خود را برای تیم جدیدش به ثمر برساند و باید اعتراف کرد که او هر چقدر هم که از این کره خاکی نباشد نیاز به تمرین و هماهنگی بیشتر با هم تیمی های جدیدش دارد.
لاتزیو سیمونه اینزاگی با نگه داشتن میلینکوویچ ساویچ، لوئیز آلبرتو و ایموبیله با همان استخوان بندی فصل گذشته سری آ را آغاز کرده است. فلسفه فوتبالی تهاجمی این مربی خوش فکر ایتالیایی تیمی جذاب و سختکوش از لاتزیو ساخته است. با توجه به تقویت تیم های اینتر،میلان، رم و حضور مربی کارکشته ای به نام کارلو آنجلوتی روی نیمکت ناپلی کار سختی برای گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان اروپا دارند، سهمیه ای که فصل گذشته در بازی مستقیم مقابل اینتر در هفته 38 و پایانی لیگ از دست دادند.
من mehdi abbaszadeh هستم و این نوشته یکی از نوشته های قدیمی من در مورد فوتباله:)
