منچسترسیتی در ورزشگاه اتحاد موفق شد با نتیحه 1-0 نیوکاسل را شکست دهد تا در هفته دوم لیگ برتر انگلیس، رقیبی جدی را پشت سر بگذارد. منچسترسیتی که با مصدومیت کوین دی‌بروین و البته غیبت برناردو سیلوا به شدت در امر بازیسازی به مشکل خورده بود و با تمام این اوصاف قهرمان سوپرکاپ اروپا شد، با ارائه یک بازی مدیریت‌شده موفق شد نیوکاسلی که زیر نظر سرمربی انگلیسی خود به طور کامل تغییر کرده و به شدت سرسخت شده بود، به زانو دربیاورد. نگاهی داریم به نکات آنالیزی این دیدار:
چینش دو تیم آیا با ترکیب ارائه شده تفاوت‌هایی را داشت؟
منچسترسیتی که با سیستم شماتیک 1-3-2-4 وارد زمین شده بود، طبیعتاً واضح بود که قرار است با حضور کاذب مانوئل آکانجی در کنار رودری دوباره به حالت سه دفاعه معروف خود برگردد. همانند اتفاقی که در دیدار برابر سویا و در غیاب جان استونز رخ داد. از طرفی پس از درخشش در دیدار برابر آرسنال و سویا، نیمکت نشین کردن کول پالمر اتفاقی جالب از سوی پپ گواردیولا بود. از طرفی نیز نیوکاسل با همان سیستم 3-3-4 خود وارد زمین شد و به نظر می‌رسید که با همان چینش در دیدار برابر استون ویلا به میدان آمده باشد.
برای تیم منچسترسیتی، مانوئل آکانجی در اقدامی جالب جلوتر از بازیکن مثل رودری بازی می‌کرد و عملاً تیم پپ گواردیولا با 3-4-3 صاحب توپ و میدان بود. رودری عقب‌تر می‌رفت و نزدیک به یوشکو گواردیول و روبن دیاز بازی می‌کرد و جک گریلیش و کایل واکر حکم دو وینگ‌بک را برای آسمانی‌پوشان داشتند. آکانجی و کواچیچ نیز هر دو در یک راستا و جناحی متفاوت بازی می‌کردند.
نیوکاسل یونایتد نیز سعی داشت با ارائه سیستم خطی در خط هافبک خود بازیسازی سیتیزن‌ها از عقب زمین را از کار بیاندازند. در تصویر زیر نیز مشخص است که ادی هاو نیز صرفا سیستم 3-3-4 را برای حالت شماتیک انتخاب کرده است و در زمین آن‌ها با 1-5-4 خطی به این رقابت پرداخته‌اند. یعنی دو وینگر به عقب می‌آیند و با سه هافبک وسط نیوکاسل در یک راستا قرار می‌گیرند.
نیوکاسل یونایتد با چه ترفندی قصد تحت فشار گذاشتن شاگردان پپ را داشت؟
کلیدی‌ترین بازیکن در این امر کسی نبود جز برونو گیمارش! بازیکن برزیلی با دوندگی بالای خود رابط فوق‌العاده‌ای میان خط هافبک و حمله نیوکاسل یونایتد بود. از طرفی این بازیکن در چینش مثلثی نیوکاسل نقش شاه‌کلید را برعهده داشت. با صحنه زیر به طور کامل به این نکته پی خواهید برد! تیم سیاه و سفیدپوش با 5 بازیکن به سمت بازیکن و جناحی که توپ در آنجا قرار دارد، هجوم می‌آورند و برونو گیمارش عملاً محل اتصال این دو مثلث به هم هستند.
از طرفی نیز نیوکاسل در مقطعی سعی کرد برای دور کردن توپ‌های ارسالی به سمت محوطه جریمه خودی، با سیستم 5 دفاعه بازی کند. به عکس زیر که دقت کنید، متوجه حضور آنتونی گوردون در پست فولبک چپ شده و از طرفی دن برن به بخش مرکزی خط دفاع رفته است و بدین شکل با سیستم 5 دفاعه راه‌های نفوذ منچسترسیتی را بسته‌اند. این سیستم 2-3-5 به منچسترسیتی این اجازه را می‌دهد تا به دلیل عدم پرس سنگین بازیکنان حریف، با آرامش بیشتری در میانه زمین بازی کند ولی آن‌ها مسیر سختی برای رسیدن به دروازه نیوکاسل داشتند و با عقب کشیدن خود خط دفاع 5 نفره نیوکاسل را از بین بردند.
پس از این اتفاق سیتی که عقب‌تر رفته بود، تصمیم گرفت که با سیستم 1-3-2-4 به حالت دفاعی بپردازد و دقیقاً همانند شماتیک ترکیب خود به سراغ تخریب بازی حریف برود.
این سیستم البته قابلیت تبدیل به حالت 1-2-2-4 را نیز داشت تا جک گریلیش و متئو کواچیچ عقب‌تر از خولیان آلوارز و فیل فودن به بازیسازی تیم و البته فضاسازی برای رودری کمک کنند.
دو تیم برای رساندن توپ به دروازه رقبا، از چه مسیری عبور می‌کردند؟!
منچسترسیتی برای رساندن توپ به سمت دروازه نیوکاسل از سه روش مختلف استفاده کرد. اولین مسیر مدنظر همیشگی پپ گواردیولا استفاده از رودری به عنوان تک هافبک بازیساز از عقب زمین است و بارها و بارها این هافبک اسپانیایی با پاس‌های دقیق خود فضای مناسبی را در اختیار بازیکنان کناری منچسترسیتی قرار داد.
مانوئل آکانجی که از دیگر بازیکنان خوب این مسابقه بود، گاهی تا محوطه جریمه نیوکاسل یونایتد پیش رفت و چند بار هم اقدام به شوتزنی کرد که به نوع خود جالب بود. این بازیکن با حضور در پشت سر ارلینگ هالند و خولیان آلوارز سعی می‌کرد تا فضایی را برای دو مهاجم گلزن باز کند یا در صورتی که این دو بازیکن موفق شدند با حرکات خود، دفاع حریف را مشغول خود کند، این مدافع-هافبک سوئیسی باشد که از فضای بدست آمده بهره‌مند باشد! همچنین فیل فودن نیز سعی می‌کرد همزمان با او حرکت کند و به اصطلاح او را حمایت کند.
متئو کواچیچ که همانند دیدار گذشته برابر سویا به شدت به حرکت از کناره‌ها علاقه‌مند بود، گاهی اوقات جای خود را با فیل فودن عوض می‌کرد و این هافبک-وینگر انگلیسی بود که به میانه زمین می‌رفت. حضور بازیکنی مثل متئو کواچیچ باعث می‌شود تا کایل واکر پیشتاخته با آزادی عمل بیشتری در کناره‌ها نفوذ خود را داشته باشد و از طرفی فودن با سرعت و جنگندگی خود اجازه ضدحمله را از نیوکاسل بگیرد.
برونو گیمارش که از بهترین بازیکنان نیوکاسل در دیدار امشب بود، به خوبی در سیستم 4-3-1-2 تیمش ایفای نقش می‌کرد. این بازیکن دائماً یک توپ‌پخش‌کن، بازیساز و پرس کننده بود که هم در پشت خط هافبک خود و هم در جلوی خط هافبک خود حاضر می‌شد و این سیستم را گاهی با حرکت خود به 4-1-3-2 نیز تغییر می‌داد. از دیگر نکات جالب این سیستم حضور دن برن در خط هافبک برای تخریب ضدحمله و کیران تریپیر در پست وینگر راست بود.
در نیمه دوم چه تفاوت‌هایی رقم خورد؟
نیوکاسلی که در نیمه دوم بسیار محتاج گلزنی بود، سعی داشت تا همانند نیمه اول سیتی، بازیسازی را از عقب زمین شکل دهد و به همین دلیل برخلاف نیمه اول که ساندرو تونالی دائماً در یک سوم تهاجمی نیوکاسل حضور داشت در نیمه دوم به عقب رفته بود و سعی داشت تا از عقب در امور تهاجمی به تیم خود کمک کند و برونو گیمارش راهی بخش تهاجمی تیم شده بود.
از طرفی پس از ورود هاروی بارنز تمایل این تیم برای خلق موقعیت از گوشه‌های محوطه جریمه بیشتر از پیش شد و میگل آلمیرون و هاروی بارنز بارها نزدیک به هم چه در سمت راست و چه در سمت چپ حرکت می‌کردند تا با حرکات ترکیبی بتوانند از دفاع چند لایه منچسترسیتی عبور کنند.
منچسترسیتی در نیمه دوم بیشتر سعی داشت با سیستم دو مهاجمه بازی کند و 2-3-1-4 سیستمی بود که پپ گواردیولا برای این امر در نظر داشت و از طرفی هم فیل فودن بیشتر به کناره‌ها رفته بود و مانوئل آکانجی دیگر اجازه نداشت از محدوده دفاعی جلوتر بازی کند. همچنین متئو کواچیچ نسبت به وظایف نیمه اول خود، تهاجمی‌تر شده بود.
همچنین متئو کواچیچ برخلاف نیمه اول که سعی داشت تا در سمت راست به تیم خود و کایل واکر و فیل فودن کمک کند، در نیمه دوم متمایل به سمت چپ بازی کرد و علاوه بر کمک به جک گریلیش، یوشکو گواردیول نیز برعکس نیمه اول جلو کشیده بود و در ناحیه سمت چپ محوطه جریمه نیوکاسل مثلثی را برای حفظ توپ و خلق موقعیت شکل داده بودند.
متئو کواچیچ؛ سه امتیاز اصلی سیتیزن‌ها در دیدار شنبه شب!
ستاره کروات سابق تیم‌های اینتر، رئال مادرید و چلسی، پس از انتقادهایی که به او شد به خوبی توانست پاسخ آن‌ها را بدهد. این بازیکن در عقب زمین به خوبی تیم را از زیر پرس خارج کرده و فرصت را غنیمت شمرده و یک موقعیت را از همان ناحیه ایجاد می‌کند. در عکس زیر کواچیچ به خوبی فضایی را بین مدافعان نیوکاسل برای ارلینگ هالند می‌بیند و این ستاره نروژی را صاحب توپ می‌کند. ارسالی که با استپ نه چندان خوب این مهاجم همراه می‌شود و موقعیت از دست می‌رود.
این بازیکن در امور تهاجمی نیز به سرعت به تیم ملحق می‌شود. در صحنه زیر و پس از ارسال بلند رودری، کایل واکر در کنار زمین و نزدیک به محوطه نیوکاسل با مدافعان پرتعداد نیوکاسل مواجه می‌شود و کواچیچ فوراً به سمت او حرکت می‌کند تا بتواند روزنه‌ای برای حرکت بازیکنان در محوطه جریمه ببیند و توپ را از منطقه‌ای که احتمال لو رفتن توپ و ایجاد ضدحمله است، دور کند.
به نوعی این بازیکن پایه‌گذار اصلی تک گل این مسابقه بود. باز هم وقتی که کایل واکر صاحب توپ می‌شود، کواچیچ نزدیک به او حرکت می‌کند و پس از سپردن توپ به این هافبک، این بازیکن حرکت عمقی فیل فودن را می‌بیند و او هم با پاس سریع خود این بازیکن را صاحب توپ می‌کند و در نهایت پاس فودن باعث می‌شود تا خولیان آلوارز دروازه نیوکاسل را باز کند.
لازم به ذکر است که در سیستم 1-2-3-4 منچسترسیتی که با هم مرور کردیم، گاهی گریلیش به عقب می‌رفت و کنار رودری حاضر می‌شد و آلوارز در سمت چپ و فودن در سمت راست بود و این متئو کواچیچ بود که پشت سر ارلینگ هالند بازی می‌کرد و وظیفه اصلی او تحت فشار قرار دادن خطرناک‌ترین بازیکن نیوکاسل یونایتد یعنی برونو گیمارش بود.
نتیجه‌گیری
منچسترسیتی و نیوکاسل هر دو یک بازی زیبا و دیدنی را به نمایش گذاشتند و انتظار می‌رود این دو تیم در صورت ادامه دادن نمایش‌های هفته‌های ابتدایی خود، عملکردی درخشان در فصل 2023/24 را برجای بگذارند. از طرفی بی‌شک بازگشت بازیکنان خوش‌فکر و خلاقی مثل کوین دی‌بروین و برناردو سیلوا، این تیم را در امر خلق موقعیت خطرناک‌تر می‌کند و به نظر می‌آید پپ گواردیولا تا بازگشت این دو بازیکن بازیساز خود، تاکتیکی جایگزین را ارائه کرده است و همچنین نیوکاسل نیز همانند تیمی مدعی و نترس، هر تیمی را در حداقلی‌ترین حالت به چالش می‌کشد و پتانسیل به زانو زدن هر تیمی را دارد و باید ببینیم آن‌ها در اولین حضور خود در لیگ قهرمانان پس از آن نیوکاسل افسانه‌ای خلق شده توسط کوین کیگان، چه عملکردی را خواهد داشت!؟
