پاک‌سازی شهر ناپل پس از فتح اسکودتو بیش از یک ماه طول کشید. مقامات محلی گزارش دادند که به‌اندازه کافی بنرها و نوارهای آبی و سفید جمع‌آوری کرده‌اند تا طول 400 زمین فوتبال را پوشش دهند. اینها فقط آنهایی بودند که در انظار عمومی آویزان شده بودند. در کافه‌ها، رستوران‌ها و پنجره‌های خانه‌های سراسر شهر، اولین قهرمانی ناپولی در سری آ در 33 سال گذشته تا زمانی که افرادی وجود داشته باشند که آن را به‌خاطر بسپارند، جشن گرفته می‌شود. اما اکنون آنها باید از تاج خود دفاع کنند. فقط یک نکته وجود دارد: ایتالیا در هر چهارفصل گذشته قهرمان متفاوتی داشته است. نزدیک به یک دهه هِژِمونی یوونتوس توسط اینتر شکسته شد که قبل از پیروزی پارتنوپی در فصل گذشته توسط میلان از سلطنت خلع شد. همه آن تیم‌ها می‌توانند دوباره برای قهرمان شدن، تیم مدعی قهرمانی را به چالش بکشند.
برای ناپولی قهرمان، اوضاع متفاوت است. لوسیانو اسپالتی رفته است و تصمیم برای جایگزینی او با رودی گارسیا آن‌قدر غیرمنتظره بود که برخی از مدیران باشگاه از حساب توییتر مالک، اورلیو دی لورنتیس، مطلع شدند. گارسیا در لیل در سال 2011 با تیمی که ادن هازارد جوان در آن حضور داشت، یک عنوان قهرمانی لیگ را به دست آورده است. او در طول دوره قبلی خود در ایتالیا، رم را به دو نایب‌قهرمانی متوالی رساند، اما در نیمه فصل سوم اخراج شد. جانشین او، تصادفاً، اسپالتی بود. این مربی ایتالیایی در نیمه دوم آن فصل 12 امتیاز بیشتر نسبت به مربی فرانسوی در نیمه اول کسب کرد. امید دی لورنتیس این خواهد بود که گارسیا هنوز هم مانند هازارد در لیل، میرالم پیانیچ در رم و ممفیس دیپای در لیون، ابزار جادویی برای به‌دست‌آوردن بهترین استعدادهای فردی را داشته باشد. جو کول ادعا کرده است که بیشتر از ژوزه مورینیو یا کارلو آنچلوتی در مورد تاکتیک‌ها از گارسیا یاد گرفته است. گارسیا سعی نخواهد کرد سیستم جدیدی را امتحان کند. او احتمالاً چینش ۴-۳-۳ اسپالتی را حفظ می‌کند، اما نشانه‌های اولیه حاکی از آن است که او تیمش را با یک خط ثابت کمتر بازی خواهد داد. این یک تغییر هویت برای تیمی است که اغلب حریفان را با آمادگی همیشگی خود برای پرس کردن، دریبل‌زدن و برنامه‌های مخصوص خود له می‌کرد.
تاتی کاستلانوس که در باشگاه نیویورک سیتی حضور داشت و فصل گذشته به‌صورت قرضی در خیرونا بازی می‌کرد، جایگزینی برای چیرو ایموبیله در خط حمله خواهد بود. دایچی کامادا، گوستاو ایساکسن و دیگو گونزالس گزینه‌هایی را در پشت حمله اضافه می‌کنند. نیکولو روولا پس از یک‌فصل چشمگیر در مونزا، پاهای تازه ای به خط میانی می‌آورد. اما آیا این گروه واقعاً آماده مبارزه برای اسکودتو است؟
اینتر ممکن است نامزد واضح‌تری باشد. آنها فصل گذشته را در مرحلهٔ نهایی لیگ قهرمانان اروپا حضور داشتند و پابه‌پای منچسترسیتی ایستادند. بااین‌حال، فصل نقل‌وانتقالات آنها یک پنجره پرهرج‌ومرج و گاهی تحقیرآمیز بوده است. آندره اونانا، ادین ژکو، روملو لوکاکو، مارسلو بروزوویچ و رابین گوسنز رفته‌اند و اگرچه تنها اولین مورد از آنها شروع‌کننده ثابت بود، اما عمق یک امتیاز حیاتی در فصل گذشته بود. هدف انتقال‌ها یکی پس از دیگری ازدست‌رفته است. تلاش برای بازگرداندن لوکاکو پس از معاشقه او با یوونتوس کنار گذاشته شده است. اینتر برای خرید جیانلوکا اسکاماکا نتوانست از آتالانتا پیشی بگیرد. همچنین نتوانست به قیمت درخواستی آرسنال برای فولارین بالوگون نزدیک شود. قرارداد لازار سامارزیچ از اودینزه در میان گزارش‌هایی مبنی بر امتناع باشگاه از پرداخت پورسانت 300,000 یورویی (255,900 پوند) به پدر این بازیکن به هم خورد. در عوض، به نظر می‌رسد که مجلل‌ترین خرید آنها مارکو آرناوتوویچ با 10 میلیون یورو خواهد بود - یک سال جوان‌تر از خوان کوادرادو، خوان کوادرادو، با 34 سال سن. حداقل جذب مارکوس تورام در یک انتقال آزاد از بوروسیا مونشن گلادباخ، چشم‌اندازی برای بازگشت‌های بلندمدت ایجاد می‌کند، مانند خرید داوید فراتسی از ساسولو.
بعد از استعفای شوکه کننده مالدینی، میل ماندن بازیکنان برتر تیم کم شد. برای همین میلان یکی از بازیکنان موردعلاقه خود، ساندرو تونالی از دست داد؛ اما دوباره سرمایه‌گذاری کرد تا کمتر به یک بازیکن وابسته باشد. ساموئل چوکوئزه، کریستین پولیسیچ و نوح اوکافور زوایای حمله متفاوتی را برای تیمی که اغلب قابل‌پیش‌بینی است در هدایت بازی خود از طریق رافائل لئو در سمت چپ فراهم می‌کنند. روبن لوفتوس چیک، تیجانی رایندرز و یونس موسه به دنبال پر کردن جای خالی تونالی در خط هافبک خواهند بود. بااین‌حال خط دفاعی که فصل گذشته بسیار معضل بود، اصلاً موردتوجه قرار نگرفت. حالا استفانو پیولی در این فصل باید از نداشتن مدافع قابل اطمینان حرص بخورد. اما با داشتن گزینه‌های تهاجمی می‌توان به بازی های هجومی میلانی‌ها در این فصل امیدوار بود.
تابستان کمتر شلوغی برای یوونتوس بوده است، تیموتی وه، پسر مهاجم سابق میلان و جورج برنده توپ طلا، تا به اینجای کار، پرمخاطب‌ترین بازیکن این تیم است. اما مهم‌ترین انتقال، انتخاب‌شدن کریستیانو جونتولی به‌عنوان مدیر ورزشی تیم است. علاوه بر تأثیر اسپالتی در کسب اسکودتو، جونتولی تاثیر بسیار بسزایی داشت. جونتولی کسی بود که پیشنهاد خرید ویکتور اوسیمن، کیم مین جائه و خویچا کواراتسخلیا را داد. پس درنتیجه، او می‌تواند تیم به‌هم‌ریخته یووه را سروسامان بدهد. با نگه‌داشتن مهره‌های اصلی تیم از جمله ولاهوویچ، کیه‌زا، مانوئل لوکاتلی و آدریان رابیو نشان می‌دهد، جونتولی به دنبال تحول یووه است. بدون هیچ رقابت اروپایی برای تقسیم انرژی، گروه موجود می‌تواند به‌اندازه کافی قوی باشد تا برای عنوان قهرمانی رقابت کند.
آتالانتا ممکن است پس از انتقال راسموس هویلوند - یک‌چشم انداز درخشان، اما در نهایت بازیکنی که فصل گذشته 9 گل به ثمر رساند - به‌عنوان اسب‌های تیره ظاهر شود، با سود بیش از 50 میلیون یورو به منچستریونایتد و جانشین او با اسکاماکا و ال بلال توره. خرید قرضی شارل دکتلار، یک سال پس از انتقال 35 میلیون یورویی او به میلان، نیز جذاب است؛ بنابراین، با این نفرات و مهره‌ها می‌توان به تیم جذاب جان پیرو گاسپرینی برای مدعی بودن در قهرمانی امیدوار بود. بسیاری از تیم های دیگر، از مدعیان اروپایی گرفته تا مبارزان احتمالی سقوط، همین کار را می‌کنند. آیا لوکاس بلتران، مهاجم مرکزی که از ریورپلاته آمده است، به فیورنتینا برتری خواهد داد که با وجود رسیدن به فینال لیگ اروپا، گاهی اوقات فاقد آن بود؟ در مورد متئو رتگی، اوریوندویی که دعوتش به ایتالیا در ماه فوریه بحث‌های زیادی را برانگیخت و اکنون از تیگره به جنوای ترفیع یافته پیوسته، چطور؟ کلودیو رانیری در سن 71 سالگی پس از تنظیم یک چرخش قابل‌توجه در فصل گذشته در کالیاری، به لیگ برتر بازگشت. رانیری ۷۱ساله فرصت دارد تا دوباره همانند تیم لسترسیتی، اینبار با کالیاری تازه صعود تاریخ‌سازی کند.
چشم‌انداز رم مورینیو یک داستان دراماتیک است، این مربی پرتغالی با مصاحبه کوریره دلو اسپورت از ناامیدی خود از ناکامی این باشگاه در حمایت از او می‌گوید، زیرا او به دلیل درگیری با آنتونی تیلور انگلیسی، داور مسابقه فینال لیگ اروپا، چهار جلسه محروم شد. او در همان مصاحبه تهاجمی اصرار داشت که از باشگاه راضی است و نسبت به سال‌های جوانی آرام‌تر است. بااین‌حال مورینیو در این ماه با گرفتن یک عکس تیمی در آغوش مهاجم خیالی که تیمش به‌شدت به آن نیاز دارد، اعتراضش را نشان داد. همچنین در یک بازی دوستانه به نشانه نخریدن بازیکن، بازی را به‌صورت ده‌نفره ادامه داد. اما بالاخره باشگاه رم واکنشی نشان داد و با خرید لیاندرو پاردس و انتقال قرضی رناتو سانچز کمی از عصبانیت مورینیو را کم کرد. اما باز هم باشگاه رم نیازمند به خرید جدید است و باید دید تا آخر نقل‌وانتقالات چه خواهد شد. با داشتن این مهره‌ها هواداران رم فقط باید به کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا یا لیگ اروپا امیدوار باشند نه برای قهرمانی.
آیا رم یا حتی تیم های دیگری که هنوز نامی از آن برده نشده است، می‌توانند در عنوان قهرمانی نقش داشته باشند؟ به‌هرحال، اکثر کارشناسان تابستان گذشته به ناپولی گفته بودند که خارج از چهار تیم برتر قرار خواهد گرفت. اما نتیجه جور دیگری رقم خورد. بعید به نظر می‌رسد، اما بولونیا (بسیار چشمگیر پس از انتصاب تیاگو موتا در فصل گذشته)، تورینو (با امضای قرارداد با آدرین تامزه ارتقا یافت) و مونزا (به دنبال ادامه کار پس از اولین فصل تأثیرگذار در سطح بالا) در آرزوی رقابت برای کسب سهمیه اروپایی باشند. جشن تابستان امسال در ناپل و سه نماینده لیگ در مرحلهٔ نهایی‌های اروپا در فصل گذشته یادآور لذت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی بودن بودند.
