《به نام خدا》
در بخش اول با نمای دور و هر سه نوع آن و کاربرد های آن آشنا شدیم. حال می خواهیم به سراغ مهمترین و پر کاربرد ترین نمای سینما برویم، یعنی {شات متوسط}
نمای متوسط (Medium Shat)
نمای متوسط پر کاربرد ترین و رایج ترین نمای سینما است و در آن تصویر سوژه از کمر به بالا نمایش داده می شود.حال به سراغ چند مورد از مزایای شات متوسط می رویم و سپس نما هایی را که از آن نشئت گرفته معرفی می کنیم.
1_در این نما بیننده با شخصیت های فیلم همراه شده و احساسات آنها را درک می کند.
2_کارگردان با استفاده از این نما می تواند جزئیات ظاهری و حرکات سوژه را به بیننده نشان بدهد و در عین حال او را از جزئیات محیط و اتفاقات آن آگاه کند.
۳_کارگردان می تواند با استفاده از این نما چند کاراکتر را بطور همزمان به تصویر بکشد. زیرا فاصله دوربین از سوژه ها به قدری است که چند سوژه بطور همزمان می توانند در تصویر جای بگیرند.حتی به دلیل فاصله مناسب دوربین می توان برای نمایش سکانس های دیالوگ محور و گفت و گو محور از آن استفاده کرد که هم می شود سوژه هایی را که با هم گفت و گو می کنند با هم به تصویر کشید و هم ری اکشن آنها در مورد گفتن دیالوگ ها.
۴_برای نمایش زبان بدن بازیگر و حرکات ظریف بدن او می توان از این نما بهره جست.
۵_کارگردان برای کات زدن از یک نما دور به نمای نزدیک یا بلعکس حتما باید از مدیوم شات به عنوان یک نمای حد وسط استفاده کند، زیرا اگر این کار را نکند و بخواهد مثلا از نمای خیلی دور (Extreme Long shot) به نمای خیلی نزدیک (Extreme Close Up) یک کات مستقیم بزند، این کار او ناگهان چشم مخاطب را می زند و برای او آزار دهنده است.
=========================================
حال که با کاربرد های شات متوسط آشنا شدیم، می خواهیم چند نمونه از نما هایی که از خانواده شات متوسط است را مورد بررسی قرار دهیم.
Over The Shoulder Shot
در این نما دوربین روی شانه یا پشت یک شخصیت قرار گرفته و روی یک شخصیت دیگر زوم می کند. از این تکنیک در فیلم برداری روایی نیز استفاده می شود.کارگردان می تواند از این نما برای ساخت یک مکالمه بین کاراکتر ها و تاکید بر ارتباط بین آنها استفاده کند.
نمای دونفره (Two Shot)
در این نما دو سوژه در تصویر نمایش داده می شوند که می توانند کنار هم یا رو به روی هم باشند
نمای سر پایین (High Angle Shot)
در این نما دوربین از بالای سر سوژه از او فیلمبرداری می کند و مخاطب نیز از بالا به سوژه نگاه می کند و این باعث القاب یک جور حس برتری به مخاطب می شود. همچنین حرکات سوژه در این نما کند به نظر می رسد و او را آسیب پذیر جلوه می دهد. برای مثال نمای سر پایین از کسی که در یک جنگل گم شده است.
نمای سر بالا (Low Angle Shot)
در این نما دوربین از پایین از سوژه فیلمبرداری می کند و نگاه مخاطب به سوژه نیز از پایین است که باعث القای حس حقارت و ترس به مخاطب می شود.همچنین باعث می شود که سوژه عظیم تر،بزرگتر و تهدید کننده به نظر برسد. همچنین حرکات سوژه در این نما سریع و پرشتاب است که همین امر باعث القای حس ترس به بیننده می شود.
نمای نقطه نظر (Point Of View Shot)
این نما همه اتفاقات را از چشم یک شخصیت خاص نشان می دهد و در واقع کاری می کند که بیننده با آن شخصیت یکی شود. این تکنیک از بهترین و فوق العاده ترین تکنیک های سینماست.
