بدون رتبه بندی
۱_ فردوسی
_yguu.jpeg)
فردوسی در سال ۳۲۹ هجری در دوره حکومت سامانیان بدنیا آمد. مهمترین اثر او شاهنامه هست که داستان های کهن ایرانی به زیبا ترین شکل در آن قرار گرفته و فردوسی ۳۰ سال از عمر خود را صرف نوشتن آن کرد.
شعر های او تأثیر زیادی در زنده نگه داشتن زبان فارسی داشت . تاریخ بدست ابو منصور حاکم طوس تهیه می شد و فردوسی آن را به شکل شعر در می آورد . فردوسی در این سال ها عمر و ثروت خود را از دست داده بود پس تصمیم گرفت اسم کتاب را به نام سلطان محمود در آورد اما سلطان محمود اورا تشویق نکرد هرچند بعد از مدتی از کار خود پشیمان شد . سر انجام فردوسی در سال ۴۱۶ هجری قمری فوت کرد .
۲_ خیام نیشابوری
شاعر قرن پنجم علاوه بر سرودن شعر فیلسوف ، ریاضیدان و منجم هم بود .
او در شعر سرودن بسیار ماهر بود و به دو زبان عربی و فارسی شعر می سرود .او مدتی به دعوت سلطان جلال‌الدین ملکشاه سلجوقی و وزیرش نظام‌الملک به اصفهان رفت تا سرپرستی رصدخانه‌ی اصفهان را بر عهده گیرد. پس از مرگ او مجموعه ای تحت عنوان رباعیات جمع شد .
۳_ سعدی
_vbv.jpeg)
شاعر بزرگ قرن هفتم که در کودکی پدر خود را از دست داد و در جوانی به نظامیه بغداد رفت . او به حجاز ، شام ، مراکش و حبشه سفر کرد و در راه بازگشت به شیراز شروع به نوشتن بوستان کرد . یک سال بعد گلستان را بوجود آورد . سعدی احتمالا بین سال های ۶۹۰ تا ۶۹۴ از دنیا رفت . اشعار او در جهان مشهور هست و شعر های او حالت عاشقانه دارد.
۴_ شهریار
_v1fs.jpeg)
یکم هم از شاعر های معاصر بگیم ، محمد حسین بهجت تبریزی که به نام شهریار مشهور هست . او پس از گرفتن مدرک سیکل از تبریز به تهران رفت و در مدرسه دارالفنون رفت و وارد رشته پزشکی شد . در همان زمان او عاشق شد اما هرگز به عشق خود نرسید و باعث شد ترک تحصیل کند و برای مدتی بیمار شد .
او اولین دفتر شعر خود را در سال ۱۳۱۰ با مقدمه‌ی ملک‌الشعرای بهار، سعید نفیسی و پژمان بختیاری منتشر کرد. در سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۰ اثر مشهور خود، حیدر بابایه سلام را می‌سراید. گفته می‌شود که منظومه‌ی حیدربابا از مهمترین آثار ادبی ترکی آذربایجانی شناخته می‌شود که شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا بسیار یاد کرده است.
او در آخر عمر خود در تهران بستری بود و سرانجام در تاریخ ۲۷ شهریور ماه ۱۳۶۷ درگذشت.
۵_حافظ شیرازی
_dcs.jpeg)
شاعر بزرگ قرن هشتم که در شیراز زندگی می کرد . دلیل اینکه به او حافظ می گویند این بود که او قرآن را حفظ کرد و بعضی از شعر های او مفاهیم قرآن را بیان می کرد . او یکی از بزرگترین غزلسرایان ایران هست .
او از کودکی به مکتب می رفت و همین باعث شد او در علوم مختلف اطلاعات کافی داشته باشد و قرآن را حفظ کند. در جوانی در نانوایی کار می کرد و عاشق یک دختر شد و سرانجام به عشق خود رسید . محققین مرگ حافظ را حدود سال ۷۹۴ هجری قمری می‌دانند او پس از مرگ در گلگشت مصلی که منطقه‌ای زیبا و باصفا بود به خاک سپرده شد
ممنون که خوندید ❤️
