۲۴ ساعت از اعلام خداحافظی پژمان منتظری گذشته و در این مدت وجه اشتراک بسیاری از واکنشها نسبت به این ستاره فوتبال ادب واحترام بوده است
گندم برای کسی که گندم کاشت،تحسین وستایش برای کسی که وقار ومتانت داشت،وقتی حتی در اشفته بازار فعلی فرهنگ هواداری هم، بسیاری از هواداران تیم رقیب با کلمات پاکیزه از او یاد میکنند
این یعنی عزت واعتبار هر کسی دست خودش است،یعنی در هرم جهنم هم میشود نسیم بهشتی را تجربه کرد
بدون شک پژمان یکی از بهترین مدافعان فوتبال ایران بود،کسی که ۳ قهرمانی با فولاد واستقلال را تجربه کرد
او سالها برای آبیهای پایتخت بازی کردواتفاقا نسبت به این تیم عرق وعلاقه زیادی داشت اما هرگز از حدود ادب واحترام خارج نشد،غره از موفقیتها به تیم بازنده سرکوفت نزد وناامید از شکستها،بساط تهمت ونفرت پهن نکرد،اصیل ومتین بود وبه همین قاعده مورد احترام اهالی فوتبال قرار داشت
کاش یک تار موی او در سر دهها فوتبالیستی بود که چمن سبز را به لمپنیسم الودند،همان ها که رد ونشانشان در هر تیمی پیدا میشود وتنها هنرشان توهین وبی نزاکتی است
شاید پژمان هم میتوانست چند مصاحبه زرد وزار انجام دهد وبرای چند صباح لایک وکامنتها را درو کند،انتخاب او اما چیز دیگری بود
نان تواناییهای فنیش را خوردوبا وقار ونجابت احترام همیشگی برای خودش خرید
خوب است بعضیها شبیه او باشند ولذت ادم حسابی بودن را بچشند
شاید به مذاقشان خوش امد
ورزش مدیا
